6 harften az yaz liseli olmadığını anlayak

i̇syan türküleri tüter dudaklarımda, sensiz ve sessiz, sisli bir gecede ,şekersiz içilen çayın, ve kara demliğin yanında.
üşüyorum temmuza inat üşüyorum,ve sonu gelmiş sığardan çekiyor, üflüyorum hayata, ısıtırcasına. çakal sesleri gelir uzaklardan... dağlardan,kim bilir hangi leşi paylaşıyorlar bir ağaç dibinde.
gitmek isterim buralardan,bir başıma dağlara, isyanımın rüzgarlara karıştığı anda.
dağlar ihanet etmez, dağlar adam satmaz ki güzelim, dağlar yüzüne gülüp te sırtından geçirmez ki ucu dağlanmış bıçağı...
hafakanlar haber verir seni, vakti gelmiş ezan gibi, ölümü hatırlatan hazan gibi, sazı kırık ozan gibi...
sen nereden bilirsin ki acıyı... hiç sırtından bıçak yedin mi? hayallerin parçalandı mı?
i̇stanbul un bir sokağında yüz üstü asfalta yıkıldın mı? ve bir kuytuda kaybettin mi? ümitlerinle kanayan kalbini.
kenan illerinden haber gelir ardından gömlek gelir... kan gelir.
kurt gelir dert yanar, kuş gelir yusuf’u arar. kuyu yusuf ta can bulur. yusuf’sa mısırda.. geride sevgi kalır yakub un kanlı gözyaşlarında paylaştırdığı kardeşlere.
ve sen gelirsin, melik olmuşsun ankara’ya, ankara’da yalnızlığa...
artık yalnızım, kışın sürüden uzaklaştırılmış kurt gibi, yiğidinden uzak yurt gibi .namluya sürülmüş kurşun gibi. ciğeri yakan kor gibi ateş gibi köz gibi
sen varsın aklımda düşünceler pusuda... sense kayıtsızca gülümsüyorsun... ve çok zormuş bu yarayı taşımak. gözlerim kararıyor... köy geliyor aklıma gitme yüreğin parçalanır diyen eli kınalı anam, köy çıkışı yolların dönüşe gitsin deyip koynundan çıkarıp verdiği mendiline göz yaşı döken... ve gelincik kokuları geliyor tarlalardan, sana, ve yıllara inat kan kusuyorlar... dağlar gelinciklerden kana bulanıyor kııpkızıl... sevgiye inat. nice yaralar taşıdım eğilmedi belim düşmedi bileğim de sözlerin... sözlerin...
sevgiyi sende öğrendim ben, sırtlanlarla paylaştığın gün, ruhumu.
hacı bayramı velide, her öğlen vakti ezanlar farklı okunacak artık... ve suyun hatırına dünya hatırına hava, yağmur, güneş hatırına, üçler, yediler, kırklar hatırına, güller hatırına, tuz hatırına, hayaller hatırına, artık bir anlam ifade etmiyecek. zira hatırlarım, seninle hatıralarda yok oldu ebediyen... bir ilk olacak istesen de elde edemeyeceğin, yüreğim.
artık ölümden korkmuyorum. kaybedecek bir ruhum vardı onu da seninle birlikte atakulede, dikmende ,kızılayda, insanları gibi yaban ellerde bıraktım...
sevmemeyi öğrendim sevilmeyince gülüm...
gülmemeyi öğrendim kalbimi kaybedince... güvenmemeyi öğrendim, hiç uğruna yalnızlığa mahkum edilince. ve sevmemeyi öğrendim gülüm sevmemeyi.