5 senelik ilişkimin

dıbına koydum.(uzunca bir hikaye olacak sanırım)

herşeyi bitirdim. beynimi gibeyim. ulan ne kalmıştı ki be. 1 yıl içinde nişanımı yapacaktım evlenecektim olm.

kendi kendimi gibmemek için mutluymuşum gibi görünmekden içim dışım bir oldu.
bu saaat oldu hala yemek yemedim.
durduk yere kusasım geliyor.
beynim duruyor gibi hissediyorum.
lanet olsunda diyemiyorum allah belanı versinde, seviyorum, hemde köpek gibi.
şimdi neye yanayım bilmiyorum hiç olan 5 yıla mı? yıkılan hayallere mi? yok olan emeklere mi? 5 yıldır ömrümün yollarda geçtiğine mi? yoksa üç kuruşla yaşamaya çalışıp sırf sevdiğimi göreyim diye aç uyuduğum gecelere mi.
kendim ettim biliyorum kimseninde suçu yok.

5 yıldır hiç ayrılamamak için çalışmıştım. gibip attım lan herşeyi.
bu kadar zaman uzakda olmamın tek sebebi sonrasında hiç ayrılmayıcak olmamızın hayaliydi ulan,
ne tak yemeye 5 yıldır ailemden sevglimden eşimden dostumdan uzağım ki

ulan soruyosunuzda ne tak yedin diye hiçde bi tak yemedim işin kötü tarafı hiç bişey yapamadığım için böyle oldu.

edit: sevmem böyle şeyleri ama dinleyecek varsa anlatayım. yansız dolansız

sizde yanımda olmayın

hayatımı gibtim neden bahsediyosun

5 yıl kolay mı lan dile kolay dıbına koyim 5 yıl.

gibeyim ulan böyle işi

2009 yılında tanışmıştım amk şimdi şehri söylesem saatlerce taşak gecersiniz. ben o zaman 2 yıllık okulun 2. sınıfında okuyorum o zaman tanıştım sevdiğim kızla o daha 1. sınıfdı.

eski ilişkimden yeni cıkmışım kafam allak bullak o dönem.
ulan bana öyle bir yaklaşması vardı ki eski olan herşeyi resmen sildi süpürdü hayatımdan.
iki hafta bile sürmedi ulan eskiden kalan herşeyi sildi resmen beynimden.

hayatımın en mutlu yılını yaşıyorum ama bi yandanda üzülüyorum amk. iki yıllık okul bitecek ben ne tak yicem gidicem burdan falan diye.

ikinci dönem başında birlikde bi karar aldık dgs diye bi sınav var aklıma soktu benim. sırf o sınava hazırlanmak için beni tek başıma eve çıkardı.
bana zorla hergün ders çalıştıyor ama oda biliyor alttan iki dersim var kazansam bile gidemeyeceğim.

bana diyor ki sen sadece çalış allahdan ümit kesilmez. temmuz ayı geldi sınava girdim çıktım ulan hayatında hiçbir taku başaramamış ben türkiye derecesi yaptım. hangi üniye istesem gidiyorum. ama bir sorun varki alttan iki dersim kaldı iki yıllıkdan mezun olamıyorum.

ulan kızın resmen içine doğmuş. o sene yökden bir yasa cıktı diyorki eğer bir dönem içinde mezun olursan kazndığın okula gidebilirsin.
para yok pul yok istanbulda nasıl yaşarım diye anadoluda bir üni yazmıştım.

artık tek amacım vardı iki yıllıkdan mezun olup yeni üniversiteme 2. yarı yıl başlamadan kayıt olmakdı. okuldaki hocalar tolerans göstermiyor ulan mühendislik kazanmışım ama adamlar beni bırakmıyor illa okula geleceksin dönemi bitireceksin diyor.

cebimde 5 kuruş yok ulan ne tak yiyim ben. bi arkadaşım bana kendi odasını verdi. kendide gitti kız arkadaşının evine yerleşti 5 aylığına.(hüseyin kardeşim sağol iyiliğini unutmadim)

ulan cebimde 5 kuruş yok. çalışmam gerek. sabah saat 8 barı açıp temizlik yapıyorum tak temizliyorum kusmuk temizliyorum resmen. öğlene kadar bardaki tek garson benim. günlük sırtımdan belki 1 ton içki geçiyor, içkileri bara taşıyorum. öğleden sonra okula gidiyorum
okuldan sonra yeniden bara dönüyorum bu seferde gece saat 1 e kadar barmenlik yapıyorum.

bunları yaparken tek amacım var. okuluma kaydımı yaptırıp okulumu bitirip sevdiğim kızla evlenmek. başka bi amacım yok.

neyse abi herşey bitti okula girdik ama bu seferde hasret denilen şeyle tanıştım. ulan ne kadar zormuş. birbucuk yıl yan yana elele dizdize oturmuşum sevdiğimle yanına gideyim desem 14 saat otobüsle bin küsür kilometre var.

alışkın değiliz ikimşizde uzakdan ilişki yürütmeye hergün telefonlarda ağlaşıyoruz. ne derdim olsa çaldığım tek kapım 1000km uzakda.

bizim için diyorum herşey bizim için dayanalım lütfen.

şu okul bi bitsin hemen evlenelim diyorum.

okadar çok hayalimiz varki şöyle olacak böyle olacak. küçük bi evimiz olsun kendi eşyalarımız olsun. ulan okadar küçük hayallerki bi insan akşamları üşümemenin hayalini kurarmı. oluyor işte.

dinleyecek yoksa anlatmıyorum amk

şimdi biraz ondan bahsediyim.

tanıştığımızda 19 yaşındaydı ilk sevgilisi bendim. elini tutan ilk erkeğim. maddi durumu benden iyi.
ulan hayatımda ilk defa karşılaşıyorum erkeği yemek için birlikde olmayan bi kızla.
dgs ye hazırlandığım dönemde tek başıma tutttuğum ahır gibi olan evin bile bazı aylar kirasını ödüyor tüm giderlerini karşılıyor.
ulan o kadar iyi yürekli ki şöyle anlatayım;

ben babamı bir yaşımda kaybettim beyler ama hiç bi zaman giblemedim babasız büyüdüğümü annem güçlü bir kadındı çünkü. bunu neden anlattığıma geleyim. bazen muhabbet ederken konu aileye gelince 'benim babam öldü insanın babasının olması nasıl bişey acaba' falan gibilerinden binlik olsun diye böyle cümleler kurunca öyle bir ağlamaya başlıyordu ki dakikalarca yatıştıramıyordum. anlayacağınız öyle bir yüreği var. görseniz o bedene o kocaman yürek nasıl sığmış dersiniz.

benim yüzüm asılsa dakikalarca ağladığını bilirim.

gelelim okul muhabbetine. ulan ayrıldığımız geceyi hiç unutmuyorum. aralıksız iki buçuk saat ağladığını hatırlıyorum. ağlamakdan konuşamadığını hatırlıyorum. yüzüme bakamıyordu ulan.

geldik mi anadolunun orta yerine gib gibi bir üniversite görünce şaşırdım lan nasıl olur böyle biyer.

alışırım dedim durdum. nede olsa ömrüm burda geçmeyecek ya. her dakika telefonda konuşuyoruz. sinirden sitresden sigarayı üç pakete çıkarmışım. ulan bu insanlar nasıl insanlar deniz çocuğuyum ben sevemedim. yeşil ağaç yapraklarının üzerinde toz var amk kirli gibi.

bu dönemde karşılıklı olarak sitrese giriyoruz kavgalar ediyoruz ama inanın hiç bi barışma bir saatten uzun sürmüyor.

tek hayatım okul ve ev. ev dedimse yanlış anlamayın bildiğin cemaat evi. ulan ben sarhoş itin tekiyim. parasızlık ne hala getirdi beni şakirt dostlarla takılıyorum evde sabah namazları akşam namazları bilmem ne.
ama iyi çocuklar ne yalan söyleyim. yaşım gelmiş kaça ev abisi dedikleri benden bi kaç yaş küçük ama nasıl omuşsa hayattan az çok anlayan bir şakirt. geldi yanıma bi gece abi senin burada olmana üzülüyorum ben. Dedim aha sıçtık kovacaklar beni. Çocuk demesin mi

senin için başka yer ayarladık esnaf evimi neyse öyle bi yere yerleştirdiler beni. ama ne kadar rahat olabilirimki cemaat sonuçda. bu arada sevdiğimden yavaş yavaş kopuyorum cünkü sürekli konuşamıyorum.

o ara işde arıyorum dıbına kodumun kıraç yerinde nasıl iş bulcam bilmiyorumda.

kendi hayatta kalma savaşımı sürdürmeye çalışırken hayatımın esas amacını unuyorum.

aileden uzak sevdiğimden uzak çevremden uzak ne için ulan bunlar. bizim için değil mi? ikimiz için değilmi? niye çekiyorum lan ben bunları.

onu tanımadan önce ne hayallerim vardı şimdi nerdeyim. amaçsız gibiydim iki yıllık teknik okulu bitirip güya yurtdışında çalışacaktım falan.

biraz bekleyin uzunnnnn uzun devam edecem

Gece anlatacam beyler. Bilgisayar misafirimde simdi. Mobile dan yardirmakda zor oluyo. Alin rezervlerini bekleyin

Edit: mobiledan yardiriyorum

Abim denen şahsiyet işe girdi o ara. Ulan mutlu olmam gerekirken herkes beni üzüyor.
adam dan hayatim boyunca para istemedim bi kere istedim itin zütüne sokup cikardi resmen. Ulan 5 bin tl kazaniyorsun aylik 100 tlnin hesabini neden yaparsin bana.
Insanlarin yaninda öğünmeyi biliyordun. kardesime ben aylik kendi cebimden 500tl den fazla göndermezssem adam degilim diye.
Biz annemle sen okurken ramazandan sana para gönderdik diye iftar sofrasinda ekmeksiz kalmadikmi? Kış mevsiminin ortasında ayakkabim yok diye sokaga cikamadığım gunleri ne çabuk unuttun puşt diyesim geldi de diyenedim dostlar.

Ben bunlarla cebelleşirken e güzel gözlüm sen bunlardan haberdarmiydin?

80 tl otobüs parasini denkleştirip yanina gelmek icin neler yaptim haberin bile yok.
Otobüs parasini biriktirmek icin günlerce sarma sigara ictim be insafsiz. Kalp ritmim bozuldu hastalandim soğukdan
Ciğerlerim cikacak gibi öksürürken bu gibtiğimin yerinde ne diye kalıyorum haberin varmi senin.

Hala bana diyorsun ki neden benimle ilgilenmiyorsun.

Allahını seven soylesin sevgilisi icin tüm planlarını değistirip böyle meşakkatli bi işe girişecek kac babayiğit var aranizda.

Kan kusup kızılcık şerbeti içtim dedim senelerce kimse bi derdimi bile anlatamadim.

Bi sözün vardi hatirladin mi " senden korksam bile gelir sana sarilirim" diyordun nerdesin ya şimdi

Ilk defa birbirimizen uzak kalmamiz tam 6 ay sürdü.

Bu 6 ayda neler yaptiğimi sana anlatayim mi.
Ocak aynin onunu hic unutmam. Artik dönem bitti memleketime döndüm kar yağıyor hiç durmadan. sana geleceğim diye para biriktiriyorum. Yine sarma sigara iciyorum ciğerlerim cikacak.

Oturduğum ev mustakil kanalizasyon tikanmis lanet olsun.
Ev eski almanlar yapmis kanalizasyon gideri bulunmuyor. Ulan gece sabaha kadar kavga ettik seninle. Dandik bi mesele yuzunden. Sinirden kalktim sabah saat 5
Bi yandan ağlıyorum bi yandan üzülüyorum
Elimde kazma kürek üzerime kar yagiyor ben bahçede kanalizasyon borusu ariyorum amk. Sinirden ne kadar kazdim hatirlamiyorum bile.kar işlemis iliklerime kadar donuma kadar ıslanmışım farkında bile değilim. Belediye ekipleri bile şaşirdı, adamlar hangi deli bukadar toprağı kazdı deyip uzuluyolar.

dıbına koyum o şartlar altında bile hala senin yanina gelmek icin plan yapiyorum.

Ilgisiz benim demi dostlar. Bunca şeyi herkes herkes icin yapar zaten.

@35 yazacagimda mobile gibinti oluyo aga

@38 yazmiyacam amk. Artik olmuyosa olmuyasin ne yapayim. Şuan tek derdim var. Biraz anlatio icimi rahatlatmak istiyororum

@37 ne oldu zorunami gitti. Acinmi var

Yazasim kacti devam ederim bi ara