Etmez olaydım. Olay dün yaşandı beyler. Dün onun doğum günüydü.4 senedir 00.00 da mesaj atıp kutlardım doğum gününü.Bu sene yine aynı şeyi yapmayı düşünürken arkadaşlarım artık yüzüne herşeyi anlatmamın vaktinin geldiğini liseden beri boşu boşuna kendimi heba ettiğimi söylediler.En başlarda korkuyordum ama yoğun ısrarlar ve gaza getirmeler üzerine kabul ettim. Doğum gününü kutlayacağı mekanı öğrendik. Lüks bir mekan tabi. Zengin kız amk tabi lüks mekanda kutlayacak bizim gibi çardakta kutlayacak hali yok ya.(çardakta kutlamak bir ayrı ama)Ben çektim gömleği falan filan yaptım saçları herşey ekgibsiz.O kadar kötü bir tipim yoktur elim yüzüm düzgün Allaha şükür. Marka bir yerden elbise aldım hediye olarak.Çıktık yola bebelerle. Yaklaştıkça heyecanım artıyor bir ara yapamıcam diyip kaçmayı bile düşündüm ama söz vermiştim bir kere yapmalıydım.

Mekanın oraya geldik. Davetli değiliz bişey değiliz ne yapalım ne edelim hiç bilmiyoruz tabi. Aynı liseden mezun olduğumuz için ortak arkadaşlarımız vardı. Onlar sayesinde girdik içeri oturduk bi masaya.Ben öyle mal mal etrafıma bakınıyorum heyecandan elim ayağım titriyor resmen dışardan aptal gibi göründüğümü düşündüm hemen lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktım biraz daha çeki düzen verdim kendime çıktım dışarı. Masaya oturdum sol tarafıma bir döndüm ve onu gördüm.O kadar güzeldi ki nasıl anlatıyım kelimeler kifayetsiz kalır. Aşk çok farklı bişey gerçekten. Sonra bir ara göz göze geldik tabi ben gözümü çekmiyorum özgüvensiz gibi düşünmesin beni diye. Biraz daha baktı sonra dışarı çıktı misafirlerini karşılıyordu. Bizimkiler de istersen çağıralım hrmen konuş bitsin şu iş gidelim hemen burası neresi amk falan filan kafa ütülüyorlar.Ben hiç kulak asmıyorum aklımda sadece nasıl söyleyeceğimin senaryosunu yazıyorum

Ne ara 1 saat geçtiyse mekan doldu etrafta bir sürü insan var.Bu kadar insanın içinde bunu yapamam siyorum kendi kendime. Heyecanlanıyorum git gide artıyor hemde. Gittik kola falan içiyoruz arkadaş artık vakti geldi söyle bitsin şu eziyet ne kaybedebilirsin ki dedi. Haklıydı ama reddedilirsem umutlarımı kaybedecektim hayallerimi kaybedecektim bunu bilmiyordu. Derin bir nefes aldım ve kızın yanına gittim.Ürkek bir sesle pardon bişey konuşabilir miyiz dedim. Arkası bana dönüktü mekanda şarkı çalıyor gümbür gümbür beni nasıl duysun tabi. Heyecandan ne yapacağımı bilemedim omuzuna dokundum. Saçlarını savurup bana bir döndü. Eridim beyler, hayatımda ilk defa ona bu kadar yakındım.

Merhaba dedim biraz yüksek bir sesle. Merhaba dedi. Seninle bişey konuşmak istiyorum müsait misin acaba bir kaç dakikanı alırım en fazla dedim. Kabul etti ve dışarı çıktık. Elimde hediyesi var. Sesim titreyerek bu senin için diyip hediyeyi uzattım. Hediyeyi aldı ve teşekkür etti. Benimle ne konuşacaksın merak ettim dedi. Hediyeni açmayacak mısın desemde sonra açarım ne konuşacaksın dedi. O anda konuşmaya başladım işte. "Beni tanımıyorsun, senin için bir yabancıyım, yoldan grçen birisinden bir farkım yok gözünde.Ama sen benim için öyle değilsin. Yıllardır nereye gitsen çevrede hep birisi seni izliyordu. Gülüşünü, üzüntünü,sevincini hepsini izliyordu. Sen bilmesen bile seni evinden alıyordu okul çıkışı evine bırakıyordu. Seni hiçbir zaman yalnız bırakmayan o kişi bendim"dedim ve devam ettim.

"Her gün senin hayalinle uyuyup senin hayalinle uyandım ben. Belki bu sana saçma geliyor şu anda.ilk başlarda bana da çok saçma gelmişti hatta takıntılı bir aptal olduğumu bile düşündüm ama bu öyle bişey seğilmiş bunu geç anladım.Ben seni çok seviyorum ve hiçbir şey bunu değiştiremez"dedim.Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. Birkaç saniye hiçbir şey söylemedi.Ve sonra o da katıldı konuşmaya."k: Seni tanıyordum bir kaç defa sordum arkadaşlarıma,kim olduğunu öğrendim çünkü bende farkındaydım beni takip ettiğinin. Benimle konuşmanı bekledim ama sen bir kere bile benimle konuşmaya çalışmadın veya hiçbir yerden yazmadın. Bende tesadüf olduğunu düşünüp kurcalamadım, böyle bişey olduğunu keşke daha önce bilseydim"dedi.

Burada mısınız arkadaşlar ?

Devam ediyorum arkadaşlar sigara mıolası verdim bi dertlendim kusura bakmayın lütfen

O an sadece susup gözlerinin içine baktım çünkü duyduklarıma inanamadım gerçekten bunu yıllardır aptal gibi cesaret edemediğim platonik aşkım söylüyordu ve sessizliği o acı veren cümlesi bozdu."Benim artık sözlüm var lütfen kusura bakma böyle olsun istemezdim" deyip yüzüğünü gösterdi. içimden bir şeyler koptu hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti resmen.O an gözümden iki damla yaş süzüldü ve ondan özür dileyerek koşa koşa mekandan uzaklaştım ciğerlerim dolana kadar aralıksız koştum ve koşarken sadece ağladım yorulunca bir duvar köşesine çöktüm ve bu yaşananların bir kabus olduğunu düşündüm sadece bir kabus.Çok kötüyüm şu anda. Sizden ufak bir ricam var bu yaşanmışlığımdan bir ders çıkarın. Seviyorsanız ne olursa olsun söyleyin ben mutlu olamadım bari siz mutlu olun arkadaşlar. Okuyan okumayan herkese teşekkür ediyorum dertleşmek isteyen olursa mesaj atabilir bir hatam olduysa affola hayırlı geceler.