5 sene şizofren biriyle yaşadım

baran da zaman geçmesine rağmen durumda hiçbir değişiklik olmayınca ufacık çocuk o pgibolojinin altın ezilir gece herkesin yatmasını beklmeye koyuluyor yattıklarından emin olunca mutfaktan ekmek bıçağını alıp sessizce yatak odalarına girip babasının kalbine hızlıca bıçağı indiriyor huur çocuğu son can çekişme seslerini çıkartıyor, annesi hemen uyanıp ışığa koşuyor gördüğü manzara karşısında feryat figan bağırıyor ufak yer olduğu içinde bütün komşular eve doluşuyor jandarma falan yaşı itibariyle ceza almıyor ama olaylardan dolayı annesinin elinden alıp yerleştirme yurduna 2 kardeşide yerleştiriyorlar,

annesi tek kalınca başka bir adamlan 2. evliğini yapıp başka bir şehire yerleşiyor, ablası yetimhaneye yerleştirirdiğinden 2 hafta sonra balıkesirli bir iş adamı tarafından evlatlık alınıyor ama baran yetimhanede bi süre yaşamaya devam ediyor ta ki teyzesi bunun yanına alana kadar teyzesinin yanında 6 sene geçirdikten sonra evden kaçıyor bi daha hiç haber alınamıyor, bu arada 7 yıl sonra baranın annesinin ölüm haberini alıyorlar güya eve giren hırsız tarafından boynu kesilerek öldürürmüş diye, baran'ın bütün ailevi sırlarını öğrnmiştim sıra ailesinden en yakını olan ablasını bulmaktaydı burada yapacak başka bi iş yoktuda zaten hemen atlayıp teyzesinin verdiği bilgilerle ablasının yaşadığı yeri buldum,

kapıyı çaldım usulca açılan kapıdan hayatım boyunca hiç görmediğim güzellikte birisi o kibar sesiyle beni benden almıştı aklımdaki sorular yaşadıklarım hepsi bir anda uçup gitmişti sanki, siyah saçlı iri gözlü dolgun dudaklı tarif edilemez güzellikteydi, dil tutulmasını atlattıktan sonra baran'ın arkadaşı olduğumu söyledim olayları anlattıktan sonra bi anda hüzüne büründü kardeşimi görmek istiyorum dedi, bizde araba falan yok tabii otobüsle anca zütürürüm diye düşünürken arabasının anahtarını alıp istanbul yollarına düştük, kız acılıydı kardeşi hapisteydi ama yumuşatmayı başarmıştım ruh ikizim gibiydi sanki o gülüşleri böyle bir olayın içinde hiç beklemiyordum sanki gelip bana reset atmıştı, istanbul'a vardığımızda baran'ın ceza evinde bi kaç gün kaldıktan sonra ilk çıktığı duruşmada hakim sağlık kontrolü istemiş tabii vahşice bi cinayet var ortada rapor sonucuda Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi şizofren teşhisi konularak gönderirmiş, ablası melis ile beraber erenköy'e vardık görüşme isteğimizi ilettik zorluk çıkarmadan görüşmemizi sağladılar, baran çökmüş durumdaydı hiç kendinde değildi, 5 dakika geçmedende ayırdılar hemen bizi, yapacak bişeyimiz yoktu artık çıktık bi kaç gün istanbul'da kaldıktan sonra yaşadığı sehire geri dönen melis ne ben onu unuttum ne o beni birbirimizi aramalara falan başladık, aradan 8 ay falan geçtikten sonrada evlenmeye karar verdik.

yıl : 2006 (olaylardan 3 sene sonra)

sabah saatleri... gözlerime vuran güneş ışığını göz kapaklarımı hafifce kaldırarak karşılıyorum,
perdemi açıp karadenizin o muhteşem orman manzarasına dalıp geçirdiğim zorlu günleri düşünürken arkamdan çıplak vücudumun omuz kısmına ovalar şekilde narin bir elin değdiğini hissediyorum. hafifce boynumu döndürüp narin ele öpücükle karşılık verdikten sonra yanağıma bi öpücük kondurup

- hadi aşkım kahvaltı hazır...

yaşadığım acılı ızdıraplı günlere ve bu günleri yaşatan murat'ın bana bıraktığı en büyük hediyeydi o...

murat değil baran'ın kız kardeşi...

BARAN NE Mi OLDU? TEDAViSi YANIT VERMEYE BAŞLADIĞINDA ARTIK TAM KORUMA ALTINDA DEĞiLDi. BAHÇEDE BULDUĞU DAL PARÇAŞINI UCUNU SiVRETEREK NÖBETCi DOKTORUN YANINA ÇIKMIŞ SON HEDEFiMiDE ÖLDÜRÜYORUM DEYiP DALI GÖZÜNDEN iÇERi SOKARAK KENDi CANINA KIYMIŞ.

SON

@348 panpa biri öldüğünde karalar mı bağlıyorsun ki?