5 sene şizofren biriyle yaşadım

gösterdiği yere oturduktan sonra köşede bulunan arapca işlemeli rahle'yi önüne çekip kutsal kitabı üstüne koydu, olayların şokundan çıkamadığım gibi böyle değişik bir ortamda dahada gerirdim ama elimiz mahkum olayları kapatmamız için dayanmak zorundayız diye içimden düşünürken hoca efendi çok ince bir ses tonuyla kapının önünde bekleyen eşine parsömen getirmesini söyledi, kutsal kitabı sayfalarını açtıkca dualar okumaya başladı istediği sayfaya gelmiş olacak ki bi iç geçirdikten sonra murat'a eliyle yaklaşmasını söyledi, bu sırada eşi içeri dua okuyarak girip parsömeni verip hemen dışarı çıktı,

hemen arkasında bulunan poşeti yanına alıp içersinde bulunan kaşıkla birlikte şeffaf beyaz iri taş parçacıklarını çıkartıp gaz lambasının cdıbını söktükten sonra ateşin üstüne tuttu, ateşin ısısıyla birlikte katı olan beyaz taşlar sıvıya dönüşüyordu, baloncuklar çıkmaya başladığında kurandan ayetler okuyarak parsömenin üzerine döktü, sıvı yayıldıkca açık kahverengi olan parşömenin üzerinde garip şekiller belirdi aralarda ise arapca bişeyler yazıyordu, murat ise bu durumdan hiç etkilenmemiş gibi gözünü kırpmadan hocaya bakıyordu sanki nefes bile almıyordu,

beyler bu arada olayı cinlere bağlayacağımı düşünüp okumama kararı alan panpalar var. böyle bişey olmayacak!!!

hocada üstüne döktüğü parsömeni katlayarak ufaktıktan sonra silindir şeklindeki içinde sıvı olan cama koyup üstünü kapadı, sonra murat'a dönerek bunu kalbinin hizasına gelicek şekilde hiç yanından ayırma diye tembihini yaptı, içimden bu kadar mı yani herşey sona mı erdi? kurtulduk mu? falan soruyorum ama öyle ummak zorundaydım, hoca yavaşca ayağa kalktı gitmemizi ister gibi içgüdüsel olarak bende kalktım peşimden murat, hoca yol vermeden hocam ne kadar borcumuz diye sordum gönlünüzde ne koparsa diye söyledi cebimdeki 5-10 kuruşu vermedim tabii, 50 tl (bugün ki değeriyle) verip eve dönmek için yola koyulduk, yolda gidekler murat bana dönüp hiç bi işe yaramayacak bunlar onların gücüne kimse ulaşamaz gibi fantastik bi o kadar ürkütücü kelimeler söylüyordu, yok kardeşim herşey yoluna girecek hoca işinin piri verdiği şeyle sana yaklasamazlar gibi telkinlerde bulundum ama içimden geçiceğine dahil hiç umut yoktu,

eve varmıştık artık uyumayacağımız için çaydanlığı ocağın üstüne koyup murat'ın yanına geçtim, nasılsın iyimisin (bunları hep kendim için soruyorum) baya bi çökmüştü tabii fiziki olarakta ruhsal olarakta hayatımda ilk defa böyle olaylar zincirinle karşılaşmış olmama rağmen soğuk kanlılığımdan hiç taviz vermemiştim ama içim içimi yiyordu aylardır deliksiz uykuya hasret kalmıştım, murat dedim şu olayları baştan anlatsana sana kim emir veriyor söylediğin kişiler kim sonuçta bana zarar vermek istiyorlar kim olduklarını öğrenmem benim en doğal hakkım gibi modern cümlelerle murat'a biraz giderlendikten sonra yavaş ses tonuyla anlatmaya başladı,

buna ilk gelmeleri benle tanışmadan 3 ay önce olmuş, televizyon açıkken uyuya kalmış aradan saatler geçtikten sonra televizyonun sesisonuna kadar açılmış tabii bu da o sesle uyanmış televiyona bakmış ama karıncalar var, o korkuyla hemen ayaklanmış televizyona yaklaşırken televizyonun karıncalanma olduğu zaman gri siyah olur yaa he onların siyahları bir araya gelerek bi figür oluşturmuş, bu o korkuyla televizyona yanaşmakta vazgeçmiş ama bu seferde bu figür bunla konuşmaya başlamış,

dinleyen olursa anlatmaya devam edicem...

kulaklarımı iyice açtım bu bini dinliyorum tüylerim falan diken diken oldu neyse bu devam ediyor, televizyondan gelen ses hazırlanmamı söylüyordu, titreyerek neye hazırlanıcam diye sordumm, evine biri gelicek o senin düşmanın ona karşı gelebilmen için hazırlanman lazım dedi ve üstüne ekledi o ki geldiği gün seni öldürmeye çalışıcak ses iyice yükselmişti o ki senin hayatını çalıcak o ki kurtulman için hazırlanman lazım, beyler gelicek olan adamın kim olduğunu hepiniz biliyorsunuz. " benim ",

gün geçtikce buna emirler vermeye başlamışlar en son bizimde yardımızı almak istiyorsan odanın her tarafına ayna koy diye tembihlemiş, gerçektende sürekli oturduğumuz hatta murat'ın yattığı odada duvarda boy aynası vardı, buna aynada görünüp dahada yakınlaşmak istiyorlarmış, amk çok etkilenmiştim sohbeti dağıtmak için dinlemiyormuş gibi yapmaya başladım sırf sussun muallak sabah olunca detaylı konuşuruz falan dedim sabaha kadar hiç uyumadan günü tamamladık,

gelecekten bi kesit daha

yıl : 2005 (olaylarla birlikte geçen 2. yıl))

iş yerinden çıktım yaz günü olduğu için hava aydınlık yine her zamanki otobüsüme binip evin yolunu tuttum, otobüsten indiğimde pes pese şirenleri çalan araçlar bizim mahalleye doğru hızla giriyorlardı, polis araçlarının yanında ambulanslarda vardı, otobüs durağıyla bizim sokağın arası 5 dakikalık yürüme mesafesi olmasına rağmen merakıma yenik düşüp 1 dakikaya indirmek için hızlıca yürümeye başladım, uzaktan gördüğüm kadarıyla bizim sokakta bi olay vardı, bir yanımda tarif edilemez korkuyla beynimin bana yapmış olduğu ızdırapla soğuk ter dökerek koşmaya başladım sokağın içine girdiğimde bütün o araçların bizim apartmanımıza geldiğini görmemle olduğum yerde kilitlenip kaldım,

sabah kahvaltısı hazırlayıp normal bir günmüş gibi aramızda geceden kalan hiçbir sohbeti açmadım aslında sıkılmıştımda bu olaylardan insallah hocanın yaptığı dua mı artık neyse işe yararda bundan sonra öyle bi mevzuyla karşılaşmam diye içten içe düşünüyorum bir yandanda murat'a bakıyordum bu arada murat'ın konuşmasında acaiplikler vardı bazı kelimeleri söylerken harfleri falan yutuyordum bu olayların etkisidir diye düşünüyorum zamanla geçerdi elbet adamın doğası bu değil çünkü. işe gittiğimde yıllık iznim için hemen insan kaynaklarına gittim saoğsunlar hiç sorun çıkarmadan ertesi güne tatil başlangıcı yaptılar, murat'la yaşadığım bu serüven sanki bin asırlıktı ailemide çok özlemiştim, onları yanına gidip hem kafamı dinlerdim hemde kendime gelirim diye düşünerek işten çıktım, eve geldiğimde murat güler bi yüzle sevgilinle barıştığını müjdeliyordu onun adına sevinmiştim hayata bi yerden tutunması şartı, ben işe gittikten sonra girişteki ninemizi pazara zütürmüş alışveriş falan yapmak için o sıra kız bunu aramış seni çok özledim falan bizim saf oğlanda zaten aşık hemen barışmışlar, izini almıştım ama en çok korktuğum murat'a nasıl söyleyeceğimdi? adamın en zor gününde bırakıp memlekete gitmek, düşündüm en kolayı muratada gelmesi için teklif ederim zaten gelmez diye düşünerek

- kanka ben memlekete gidicem
- hadi bee. ne zaman?
- yarın akşam otobüsle.
- iyi bende evde kafamı dinlerim sen yokken (yavşak 1 aydır işsiz)
- istersen sende gel be kanka
- olur mu ki? (ya benim düşünen beynimi gibim aklımı gibim)
- olmaz mı panpa hem ailemle tanışmış olursun birazda hava değişimi olur(hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır)
- tamam olur vallaahi o ne yeşillik falan görürüz

vay amk hiç aklımda yoktu, insan utanın bee senin yüzünden gidiyorum ben oraya yavşak senin ne işin var diyemedim,

ya gibim yine gece oldu diye düşünürken bu bine sordum nasılsın var mı rahatsız eden falan diye, yok hocanın verdiği yazıdan sonra çok huzurluyum dedi, iyi tamam dedikten sonra hemen mutfağa girdim ne kaar keşici delici alet varsa topladım oldu ki tekrar gelirlerse buna diye, odamdaki gardolabı açıp hepsini elbiselerin içine koyduktan sonra kafamı vurduğum gibi yattım, saat : 8.30 gözlerimi açtığımda ilk aklıma gelen şey tuvalete kalkmamış olmamdı demekki o kadar çok yorur musum ki beynimi bile gibmişim bana hükmedemedi diye düşündüm, kalmak için tek ayağımı yere attım yumuşak bişeye değmesiyle hemen yere odaklandım amk gerikalısı yerde halının üstünde uyuya kalmış demek ben kalkmayınca bu malda dayanamamış uyuya kalmış diye düşünüyorum sesli olarakta hoocaya küfür ediyorum, ayağımla dürterek uyandırdım bunu dedim yorgunum kalk kahvaltıyı hazırla, şaşkın şaşkın bakıp beni kim buraya getirdi diye sordu, yaww murat kalk gibtirgit demedim çok efendi bi insanım, cevap vermedim kalkıp banyaya yüzümü yıkamaya girdim,

akşamüstü hazırladığımız bavullarla apartmandan çıktık bi kaç adım attıktan sonra murat dur dedi komşuya uğrayayım gittiğimizi söylim(girişteki yaşlı nineyi kastediyor), gitti geldi hemen, ootobüs şirketinin servisine binip otogar a doğru yola çıktık, otogara vardığımda otobüsün kalkmasına 30 dakika vardı üstüne üstük bide tam asker gönderme zamanına denk gelmişkki tıklım tıklım davullar zurnalar bi taneside bizim otobüste olucak ki otobüsün önünde havaya filan zıplatıyorlar, yarım saati bunları izleyerek geçirdikten sonra bu arada asker bizim otobüsteymiş yola çıktık zar zorda olsa otogardan ayrılmıştık murat'la ben en arka koltukta oturuyoruz asker çocukta çaprazlama önümüzde oturuyordu, konuyla alakası yok ama yinede anlatayım otobüs biraz yol aldıktan sonra bu askere gidecek yavrucak bi ağlamaya başladı çocuğu bütün yolcular hatta host bile teselli vermeye çalışıyordu bizde murat'la makarasını yapıyorduk, bu arada bu olaydan 4 yıl sonra kısa dönem olarak askere gittiğimde bende ağladım bu çocuk aklıma geliyordu bin askerliğini bitirmişti belkide evlenip çoluğu çocuğu olmuştur diye,

güzel istanbul'dan ayrılalı 5 saat olmuştu bu 5 saat içinde 2 mola yerinde durmuşuz ilkini hatırlasamda ikincisinin anonsunu yarım yamalak hatırlıyorum derin uykulardayım benim için uyumak özel bir aktivite olmadığı için ayakta bile uyuyabilirim o derece, bianda bi çığlıkla uyandım o çığlıkla birlikte bi karmaşa her kafadan bi ses geliyor gözlerimdeki buğu gittikten sonra önlere doğru murat'ı gördüm millet bunu çekmeye çalışıyor hemen kalktım ayağa yanına gittim karının birinin boğazına yapışmış kadında mosmor olmuş suratına doğru bütün gücümle tokatı yapıştırdım o acıylamı yoksa kendinemi geldi bilmiyorum hemen bıraktı kadının boğazını, otobüs bu olaydan dolayı durmuş host kadına yardımcı olmaya çalışıyor kaptan polis çağıralım mı falan soruyor allahtan karı çirkef bişey değilmişte polis falan istemedi tabii bu arada murat'ı haliyle bende otobüsten gibtir edildik,

ufak bir detayı kaçırdım gün içinde kaydettiğim kamera görüntüsüne baktım, murat saat 1.00 gibi odama giriyor kafası öne eğik başımda bi buçuk saat bekledikten sonra elini havaya kaldırıyor, olay bu şekilde cerayan ederken bende bi sağa dönüyorum bi sola olayın olduğu dakika içersindede nefes nefese uyanıyorum bi kaç saniye böyle bekledikten sonrada murat'ı görüyorum zaten devdıbınıda biliyorsunuz.

gece vakti bide ormanlık alan, otobüsün arkasından bakıp içindeki sessizliği dışındaki egzos sesinle kıyaslamam içim parçalandı resmen, murat'aa bakıyorum normalde kolay kolay sinirlenmem vurdum duymaz bi yapım var ama kendi içimde fırtınalar kopar hayatımda ilk defa birinin burnunu kırmak istemiştim hatta daha fazlasını , neyse bu durumda bile sakinliğimi korudum artık neyin var murat demektendde sıkıldım kafamın içinde çözüm aramaya başladım, yoldan tek tük araç geçmesine rağmen aracın içindekiyle empati kurup orman için 2 adam otostop çekiyor tabii ki almam amk in midir cin midir diye,

çözüm yok!!! tek medet murattaydı artık şakayla karışık kanka seninkilere söylesen uçursa bizi diye espri falan yaptım murat bozukdu ama cevap vermekten ekgib kalmadı kanka şuan yanımdalar dedi, ay dilimi eşşek arısı soksaydıda sormasaydım diye kendime kızdım, yapcak bişey yoktu gibe gibe yürüyecektik belki ilerde falan motel otel vs yer vardır diye, o gün allahtan yarım ay vardı önümüzü görebiliyorduk ama yine insan ister istemez tırsıyor bizdede öyle bi tırsma var, muratı önden yürütüyorum tabi muallak arkamda durması rahatsız ederdi beni bi kaç km yürüdükten sonra ormanın içinde çalı sesleri falan gelmeye başladı ikimizde olduğumuz yerde kaldık hareket etmiyoruz,

lan sağıma bakıyorum hafiften hava karanlık ay'ın yaptığı gölgeler var isteğin şekli ver cin mi dersin ayı mı dersin yani senin beyninin zevkine kalmış bişey, yavaşca ayağımı kaldırdım bi adım öne giderek murat ı hafiften ittirdim yürü devam et diye, bu arada tekrardan çalı sesleri geldi zütüm yese gircem ormanın içine bütün korkularımla yüzleşicem ama nerde, çalı sesini duydukca yürümemiz yavaşladı bu arada sesler dahada yaklaştı ve çoğaldı bi yandan ormana bakıyoruz bi yandan hızlı yürümeye başladık , ormanın içinden doğru hızlı bi atakla arkama düşücek şekilde bişey fırladı hemen arkamı döndüm onunla beraber diğerleride fırlamıştı,

çocukluğumdan bir alıntı :
7-8 yaşındayım akşam saat 21 gibi annem evdeki biriken çöpleri atmam için dışarı gönderdi, bizim oralarda hayat hava karanlık olduktan sonra durduğu için sokakta bi allahın kulu yoktu, çöp kutusuda bi mahalle aşağıdaydı neyse attım çöpleri geri geliyorum, mahallede çeteleşen köpekler arkamdan doğru bana koşmaya başladılar o panikle en yakınımdaki apartmanın içine kaçmak için koştu ama huur çocuklarının kapısı kapalıydı hemen arkamı döndüm bütün köpekler karşımdaydı ısırdı ısırcaklar, karşı koymam bişey ifade etmeyeceğini biliyordum o korkuyla yine bütün sakinliğimi koruyarak köpeklere doğru ben size ne yaptım evdeki kemikleri bile size verdim karşılığı bu mu? falan sanki karşımda insan var , belki insan olsa anlamazdı ama köpeklerin havlaması durmuştu fazla geçmedende yavaş yavaş geriye doğru gitmeye başladılar.

karanlıktan tam seçememiş olsamda kurt olabilir çakal olabilir bu tarz bişeydi, hepsi birden hırlıyorlardı yıllar önceki anım aklıma gelsede bu riski göze alamazdım elimdeki bavulu sallayarak birazda bağırarak geri geri adım attırmayı başardım ama kaçmadılar tabii ki, bi yandan uzaklaştırmaya çalışıyorum bi yandan yerde ay'ın ışığında dal parçası seçmeye çalışıyorum murat binininde yardım etmesini bekliyorum ama hiç bi destek yok, en sonunda aradığım dal parçasını buldum bavulu hemen yere atıp bu binerin üzerine saldırdım bi tanesinin sağ boyun tarafına vurmamla sesindeki o incelik beni rahatlatmıştı ama bunlar gitmeye pek gönüllü durmuyorlardı, bi kaç defa daha sopayla vurdum ama yine nafile en sonunda sopayı bi tanesinin karnına doğru hızlı bi şekilde batırdım sopa tam girmesede karnıkta ufak bi yarık açmaya yetmişti o acıyla hemen kaçmaya başladı diğerleride bi kaç saniye bana baktıktan sonra uzaklaştılar, gidişlerini seyretttikten sonra arkamı döndüm murat bini yok bavulu yerde ama kendisi kaybolmuş, o sırada yoldan geçen aracın ışığıyla yolu takip etsemde o ortamda bulunan tek insan bendim.