5 sene şizofren biriyle yaşadım

o şukuyu veren kardeşime ithafen devam ediyorum,

sabah uyandığımda yanımda ayakta dikiliyor mu diye hemen kafamı çevirdim ama yoktu, gittim yatağına yavşak uyuyor bunu hızlıca sarsarak uyandırdım, olum dedim şu uyur gezerliğini doktora gitte ilaç mı ne yazıyorlar baksınlar işte, gece dışarı falan çıkıcan gibecekler başıma kalıcan diye söylenip durdum,

lan gece gece mal mıdır nedir diyorum bi yandanda yarın olsun kendime ev bakayım diyorum ama bu binide ortada bırakmak istemiyorum yani böyle karman çorman durumdayım, dedim kardeşim gibtir git yat beni isteyen varsa gelsin babamdan istesin, bu bine hiç bakmadan yattım uyudum,

dinleyen var mı beyler devam edeyim mi?

görmek istediğiniz dünyayı, beyninizde inşa edip gözlerinizi de buna alet edebilirsiniz.

yazıların tümü : http://inci.sozlukspot.co...Fad%C4%B1m/@koptu%20geldi

edit : bu uyarıyı yapmak zorunda hissettim, hikayemin @190 sonrası +20 dir.

herhangi bir kitap ve eserden alıntı yapılmamıştır. %100 orjinal hikayedir. hikayedeki isimlerin bi kaçı hariç gerçek ismidir.

en sonunda ikna ettim bu bini aldım zütürdüm doktora dedim hoca arkadaşım sürekli uyur gezer vaziyette dolaşıyor uykumu gibiyor(burayı demedim ama doktora zütürmemde ki tek amaç buydu) doktorda deli doktoru ama kendi daha deli daha lafımı bitirmeden arkadaşa 5 kere 5 kaç 10 kere 2 kaç gibi soruları üst üste sormaya başladı bi doktora bakıyorum bi arkadaşa en sonunda dayanamadım sanki yarış yapıyormusuz gibi bende cevap vermeye başladım bide doğru bildiklerimde içim içim seviniyorum , neyse doktor bi kaç uyku ilacı falan yazdı postaladı bizi,

adam 5 yaşında beyler

neyse fazla düşmedim olayın peşine uyurgezerdir diye koy verdim,, günler geçtikce bunda acaip değişim olmaya başladı en korktuğumda bi gün yatıyorum uykumdayken tuvaletim geldi gözlerimi açtım tam kalkıcam bu yavşak ayakta dikilmiş beni izliyor, tırstım amk, murat kardeşim hayrola diyorum seni istiyorlar diyor, kim istiyor beni ne diyon murat falan bu hızlanarak seni istiyorlar seni istiyorlar tekrarlıyor,

giberim sizin alayınızı

aslında o şizofren sensin işte

bu o gece hiç konuşmadı hava aydınlanmaya başladığında bende uyuya kalmışım, kalktığımda bu yine normal murat, olum ne oldu akşam falan diye soruyorum, ne olmuş kardeşim diyor sanki dalga geçiyor yavşak, bu sefer daha ciddi bi şekilde sordum ciddi olduğumu anlayınca ne olmuş abi ben bişey duymadım diyor, kendimden şüphe etmeye başladım acaba rüya falan mı gördüm diye, olayı buna anlatmaya başladım dedim böyle böyle murat uyur gezer misin falan diye soruyorum, yok olum ne uyurgezeri yanlışın var diyor, konuyu kapattım ama içime hakikaten bi şüphe düştü ben mi yanlış anladım uyku sersemi falan kendimi avutmaya çalışıyorum.

insanın içinde pişlik olunca aklımdan geçiyor tut alçılı kolundan muallaknin bak nası uyanır diye ama vicdan engel oluyor buna, yatırdım yatağına, iyice evlat muamelesi yapıyorum şaçını falan okşuyorum hadi oğlum yat zıbar artık diye, döndüm arkamı ışığı kapattım yüksek sesle bağırmaya başladı " tamam getiricem" "tamam getiricem" yüksek seslen söylüyor ama sanki karşısında biri var bunu dövüyor gibi ağlamaklı garip bi ses tonuyla,

hastaneden çıktık bu diyor amk çoğuna yanlış cevap verdim ama bişey demedi falan diye karşılıklı gülüyoruz falan neyse bunu gönderdim eczaneye bende geçtim bi ağaç gölgesinin altına sigaramı yaktım geçenleri seyrediyorum, çapa hastanesinin bilen bilir ön kapıya doğru yeşillikler falan var neyse bi gözümde bunda hastanenin kapısından çıktığını görmemle acı bir fren ve pattt sesi, hemen sigara attım koşarak olay yerine gittim baktım bizim kamil yerde uzanmış kafasının sol üstü soyulmuş sızıntı şeklinde kan akıyor,

ve yine gece 3 gibi bu hergün başıma dikildiğinden dolayı pgibolojik mi yoksa denk mi düşüyor bilmiyorum ama tuvaletim geldi uyandım, uyku sersemi yatağımın için gözler kapalı yok tuvaletin diye kendimi teselli edip uyumaya devam etmeye çalışsamda yokk illa kalkıp tuvalete gidecem, gözlerimi bi açtım amk normalde görünce korkmuyordum ama kafasının yarısı sargı bezli kolu alçılı bide kolu tutan ipi çıkarmış kol aşağıya doğru bakıyor dedim allahım sana geliyorum yatağın en dibine doğru geriledim,

aradan 10-15 dakika geçmeden patronu geldi bunun yaşlıca bi adam bu arada buna kimse murat diye hitap etmiyor herkes yener diye sesleniyor, avukatta aynısını yaptı yener günaydın deyip elimi sıktı ufak bi tanışma faslından sonra içerdeki odasına geçti, girer girmez bizimkine sordum yener ne ayak diye, benim ikinci ismim dedi, o kadar zaman geçmesine rağmen bana hiç söylememesi şaırdım doğrusu,

bu binin sevdiğim en büyük özelliğide en kötü anında bile suratında istemsizce duran gülücüğü amk bi yandan aklım gidiyor bişey oldu mu ayağı kırırdı mı diye yüzüne baktığımda hani öyle bi kemik kırığı acısı olsa bu lavuk böyle gülemez şeklinde düşünüyorum allahtan hastaneye yakındıkta hastanein ambulansı gelip aldı hemen acile zütürdüler,

içimden bi sürü sövmek geçti ama bizim lavuk yine dikilmiş başıma, dedim panpa yine mi çağırıyorlar diye gülerek, bunda tepki yok, odanın içine hafiften sokak lambasının ışığı vurduğundan böyle suratı sarı renkte falan bende herşeyden kendime malzeme çıkartan tipim zaten, gülücem zor tutuyorum, bu gözleri iyice dikmiş bana, gel kardeşim yatağına yatırayım seni diyorum mal mal suratıma bakıyor zaten uyku sersemi ayakta zor duruyorum, zorla ittire ittire zütürdüm odasına,

nasıl tarif etsem, aslınca kütahya gidicen istanbuldan kars'a gidip oradan kütahya'ta geçmiş gibi bi yol gittik yavşağın bana tarif ettiği yerde kars oluyor, murat mal mısın olum yolu niye uzatıyorsun diye sordum, garip garip gülerek yok keştirme yol bu falan diyor bende bunu gerizekalığına vuruyorum normal karşılıyorum, neyse en sonunda vardık iş yerine han gibi bi yer, bana tarif ettiği gökdelen değil, her insanda vardır biraz abartmak normal karşıladım, hanın 24 katına çıktık girdik içeri bu arada hukuk ofisi gittiğimiz yer bunda anahtar varmış zaten kapıyı açtık girdik içeri, ufacık yer bu öyle bi anlatıyordu ki bi sürü kız var hepsi çok güzel falan alakası bile yok taş çatlasın en fazla 3 kişi sığar buraya,

aslında tek başına yaşadın

yıl : 2006 (olaylardan 3 sene sonra)

sabah saatleri... gözlerime vuran güneş ışığını göz kapaklarımı hafifce kaldırarak karşılıyorum,
perdemi açıp karadenizin o muhteşem orman manzarasına dalıp geçirdiğim zorlu günleri düşünürken arkamdan çıplak vücudumun omuz kısmına ovalar şekilde narin bir elin değdiğini hissediyorum. hafifce boynumu döndürüp narin ele öpücükle karşılık verdikten sonra yanağıma bi öpücük kondurup

- hadi aşkım kahvaltı hazır...

yaşadığım acılı ızdıraplı günlere ve bu günleri yaşatan murat'ın bana bıraktığı en büyük hediyeydi o...

murat değil baran'ın kız kardeşi...

BARAN NE Mi OLDU? TEDAViSi YANIT VERMEYE BAŞLADIĞINDA ARTIK TAM KORUMA ALTINDA DEĞiLDi. BAHÇEDE BULDUĞU DAL PARÇAŞINI UCUNU SiVRETEREK NÖBETCi DOKTORUN YANINA ÇIKMIŞ SON HEDEFiMiDE ÖLDÜRÜYORUM DEYiP DALI GÖZÜNDEN iÇERi SOKARAK KENDi CANINA KIYMIŞ.

SON

dört senelik eğitim hayatım sona gelmişti memleketede geri dönmek istemiyordum, ev aramaya başladım güya tek başıma yaşıcaktım ama ev kiralara benim kazanacağım parayla neredeyse eşitti, bu arada okul bitmeden işimi hemen hazırladım yeni başladığım için o zamanın asgari ücretini veriyorlardı zamanla zam olacak deyip işe aldılar, baktım durumun altından kalkacak gibi değil ev arkadaşı arayanların ilanlarına göz gezdirmeye başladım bi kaçı kafama yattı aradım falan görüşmeye çağırdı.