5 sene şizofren biriyle yaşadım

beyler hikayenin bu kısmın yazarken arka fonda bu müzik çalıyordu isteyen bu müzikle okuyabilir.

http://www.youtube.com/watch?v=P93KEBzTvYM

gözlerimden belli belirsiz yaşlar akmaya başlamıştı dünya durmuş evren kendini resetliyordu gökyüzündeki bulutlar normal hızlarından 3 katı daha hızlıydı bütün cesaretimi toplayıp usulca apartmanıma doğru yürümeye başladım etraftaki insanlar garip bi yüz ifadeleriyle bana bakıyordu, kimdim ben? apartmana yaklaştıkça kalabalık sanki daha çok artıyordu, kapıdaki polisler kalabalığı dağıtmaya çalışırken içerden çıkan polislere yuhh sesleri yükseliyordu aslında ben öyle zannetmiştim o sesler polislere değilmiş beklediğim sahnenin baş rol oyuncusu murat'a imiş. ortam çok gerilmişti bütün millet murat'ı linç etmek için birbirlerini ittiriyorlar işte o an beni gördü gözlerindeki acı tarif edilemezdi gözümün derinliklerine bakıyordu adeta, HER TARAFINA bulaşmış kanla birlikte hemen ekip aracına bindirip olay yerinden uzaklaştırdılar. apartmanın girişine gelmiştim polislerin engellemelerinden bağırmalarından hiç etkilenmeden içeri doğru saniyenin binde biri kadar yavaş işleyen bi zamanla ilerliyormuşum gibi giriş katındaki yaşlı teyzemizin dairesinin kapısına gelmiştim, sanki bütün dünya susmuştu bomba sesinden sonra oluşan tis sesi gibi garip bi ses vardı sadece, kapısı açıktı kendide içerdeydi ama her zaman ki güler yüzüyle sempatik tavırlarıyla değil, yerde uzanmış dünyanın kederini tek başına yaşıyormuş gibi, her tarafta kırmızı rengin oluşturduğu garip garip şekillerle birlikte boyası artmış ressam gibi kalan boyayı bi sinirle yere savurmuş gibiydi, adımlarım dahada yavaşlıyordu, yakınlaştıkça yerde yatan bana bakıp gülüyordu, sanki usta bir marangozun kukla yaparken el ve ayak kısımlarını en sona takacakmış gibi ortalıkta bırakmıştı.. farkındaydım yerde yatan bi kukla değildi parçalara ayrılmış gögüsleri kesilmiş bir insandı o, daha fazla dayanamadım çömeldiğim yerde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, ben bunu istememiştim okuyup iş sahibi olup mutlu huzurlu yuvamda ailemle birlikte bir ömür geçirmek istemiştim yıllardır bunun için çabaladım okul, iş hayatımın çoğu kısmında tek başımaydım her zaman kendi ayaklarımın üstünde durdum bununda üstesinden gelirdim ama şuan değil, beynim bile olayları algılamakta zorlanırken benim soğukkanlı olmam imkansızdı,