5 sene şizofren biriyle yaşadım

hemen saate bakıp istanbul- amasya otobüste yolculuk yaptığımızı kalkış saatini firmayı bide bulunduğum saati söyleyip yardım istedim ilgilencez dedikten sonra telefonu kapadılar oysaki hiç kapatmalarını istemiyordum tanımadığım bi ses bile bana teselli veriyordu kendimi daha güvende hissetiriyordu ama kapadı huur çocuğu, ormana yüzüm bakacak şekilde dizlerimin üzerinde çömüp oturdu başka yapcakta bişeyim yoktu ara sırada murat diye yüksek seslen bağırdım ama geri dönen ses yok ne olmuşdu bu muallakye nereye kaybolmuştu kafamda binlerce soru var, saatler ilerleyip gitmesine rağmen ne gelen var ne giden otobandan geçen araç sayısıda yarım saatte bire düşmüştü artık karanlığın büyüsü korkutmuyordu beni ama murat'a bişey olmuş mudur duygusu içimi kemiriyordu ne olursa olsun o benim arkadaşımdı ben çağırmıştım onu,

beyler bu kişi çok film izlemiş

anlat panpa dinlioz

hadi la neredesin, devam et panpa

reserved

saatler ilerlemişti hava aydınlanmaya başladığından otobandan bana doğru gelen 2 tane arça vardı tepe lambaları açık olduğundan kendimi farkettirmek için hemen ayağa kalkıp yola fırladım, iyice yaklaştıklarında farketmiştim ki biri ambulans biri jandarmaydı içimde buruk bir sevinç yaşasamda murat hala ortalıklarda yoktu onun telaşı kalbimin ritmini bil etkilemişti, araçtan inen astsubay hemen durumumu sormuştu fiziki durumun iyi olsada ruhsal olarak yıpranmıştım yinede hastaneye falan gitmek istemediğimden iyi olduğunu söyleyip bi andan önce arkadaşımı aramaya başlasak diye astsubayı tekrardan uyardım,

beyler finali bu hafta sonuna kadar yapıcam.

adamlar doğru mu söylüyorum yoksa kafayı yemiş olma gibi ihtimal görmüş olacaklar ki bence haklılarda gece yarısı otobüs insan geçmicek yol beni hemen ambulansa bindirip hastaneye yolcu ettiler, hastanede gerekli tetkitler yapıldıktan sonra kapıya gelen jandarma aracıyla karokala ifAdemi almaya zütürdüler, benim hala aklım murattaydı araca biner binmez sordum ama net cevap alamamıştım karakola ulaştığımızda nöbetci subayın odasına soktular içerde orta yaşlı asker gözüyle bakınca belki faklı görünebilir ama sivil gözüyle baktığında cana yakın iyimser bi adama benziyordu,

mehmet'i tanıstırmak istiyorum ama benden baska kimseyle konusmuyor

anlat panpa dinliyoruz

oturmamı rica etti çay falan içer misiniz diye sorsana canım hiç bişey istemiyordu, bilgisayar başında oturan on başıyı uyardıktan sonra ifademi almaya başladı fazla anlatcak bişeyim yoktu zaten topu topu 10 dakikalık bi olay yaşamıştım hemen anlatıp sonrasında sigara içmek için kapının önüne çıktım banklarda oturup bi gözüm yolda aklım murat'ta dalıp gittim aradan kısa bi süre geçtikten sonra jandarma aracının yaklaştığını gördüm sigaramı hemen yere atıp ayağa kalktıp aracın içine dört gözle bakıyordum

devam panpa dinliyoruz

lan 2 gündür şu başlığı arıyorum amk hele şükür ya

evet murat arabanın içindeydi kapıyı açıp çıkardıktan sonra elbiselerinin falan yırtıldığını yüzünün belli kısımlarının çamur olduğunu gördüm hemen yanına gittim murat bişeyin var mı ne oldu sana neden kayboldun birimi kaçırdı gibi sorular soruyorum bir yandanda ağzının kenarındaki kan olması muhtemel kırmızılığa bakıyorum sorularımın hiç birine cevap vermeden bunu içeri aldılar bende peşlerinde takip ediyordum nöbetci subayın odasına girdiklerinde murat'ı tutan askerler tekbir verip " çakal yemeye çalışırken bulduk komutanım" dedi,

komutan biraz irkildikten sonra nasıl yani diye şakınlıklar geri soru yönelti, ben bile o an şaşkınlığımı gizleyememiştim komutanla birlikte aynı soruyu bende sormuştu nasıl? askerler ormanın iç kısımlarına doğru ilerlerken fazla bi mesafe geçmeden gülüşme sesleri duymuşlar yaklaştıkcada gülüşme sesi durduğunda garip garip sesler duymuşlar iyice yaklaştıklarında ise murat'ı çakalın boynunu koparmış şekilde hayvanının boynundanda karnına kadar derisinin yırtmış karnının orda bulunan etleri yemeğe çalışırken bulmuşlar,

reserved

komutan o kadar şaşırmasına rağmen hiç olumsuz bir tavır sergilemeden (sanki hergün aynı böyle olaylarla karşılaşıyormuş gibi) tuttuğu tutanakları ifadeleri falan imzalatıp serbest bıraktılar, böyle bir olayın akabinde adama kalmak için yer soramayacağımdan murat'ı da alıp çıktım, karakola gelirken gözüme çarpan ufak bi motel vardı hiç vakit kaybetmeden oraya gittik, bizim malıda kendi dünyasına bırakıp tek laf etmeden motele vardık, motel'in giriş kısmı resepsiyondan ziyade oda gibiydi, içerde sadece 1.060 boylarında 60-65 yaşlarında bi teyze vardı,

sabahın erken saati olmasından dolayı mıdır, yoksa genel karaktweri mi öyle bilemicem konuşması insanı tersler gibiydi, fazla sohbet kurmadan direk mevzuya dalıp oda sordum biraz düşündükten sonra boş odamız yok deyip yol verdi, zannedersem murat'ın yırtık elbiseleri çamurlu yüzüne falan takılmıştı kadın, yoksa dağ başı muhakkak kalıcak bi odsı mevcuttu diye düşünmeme rağmen sabahın erken saatleri olduğu için hiç itiraz etmeden yakınlardaki park geçip oturduk, bavullarla birlikte murat'ı da bırakıp karşı tarafımızdA DURAN PASTANEYE GiDiP POĞAÇA falan alıp geri geldim, bizimkine ikram ettim hiç yok demeden alıp yemeğe başladı, karnımızı bi güzel doyurduktan sonra murat acıklı bir ses tonuyla, kardeşim yaptıklarımın hiç birini hatırlamıyorum, sadece sana zarar vermek istemiyorum, ne olur bana kızma gibi büyülü laflarla damarından içeri iğne gibi süzülüp girdi, zaten bende hiç kızmamıştım sorun onda değildi içine giren şeytandaydı, dayanamadım bine kucağımı açıp evladımı sever gibi omuzlarından kavrayıp her zaman kardeşimsin dedim,

memleketimin otogar'ına varmıştık artık, gelmeye 1 saat kala babamı aradığım için otogar'da hazır bekliyormuşzaten, arkadaşımı getireceğimi söylememe rağmen babam hiç yadırgamadan bütün samimiyetiyle bana sarıldığı gibi onada sarılmıştı, köyde geçirdiğimiz 2 hafta içersinde murat kendini toparlamış hiç bi garip harekiti olmamıştı, en hüzünlü günümüzde kıt kanaat geçimini sağladığı hayvanların bi gece içinde boyunları kesilerek telef edilmesiydi babam yinede şükür etmesini bilen bi insandı kahrolmamıştı ama üzülmüştü, sizin gibi benimde aklımda yanan lambanın içinde murat vardı ama hiçbir kanıtım olmadan onuda şuçlayamazdım,

nihayet eve varmıştık ertesi gün iş başıydı, yol yorgunu olduğum için kafamı yastığa koyar koymaz uyudum, gece saat 3.00 gibi tuvalete kalmıştım gözlerim muratı arasada murat yoktu büyük bi ihtimalle yatağında mısıl mısıl uyuyordu, artık herşey eskisi gibiydi bi hafta içinde iş bulmuştu çalışmayada başlamıştı, boş vakitlerinde girişteki yaşlı ninemize ziyaret ediyordu onun ihtiyaçı falan varsa onları karşılıyordu murat mutluydu kısacası, sevgilisiylede arası iyiydi,

zaman su gibi akıp geçiyordu yaklaşık 2 sene geçmişti ufak tefek olayları olsada murat'ın durumu eskiye nazaran çok iyiydi, ta ki 2005 yılının temmuz ayına kadar;