5 sene şizofren biriyle yaşadım

kardeşim şu kikayelir yazıyorsanız bitirdikten sonra yayınlayın

gösterdiği yere oturduktan sonra köşede bulunan arapca işlemeli rahle'yi önüne çekip kutsal kitabı üstüne koydu, olayların şokundan çıkamadığım gibi böyle değişik bir ortamda dahada gerirdim ama elimiz mahkum olayları kapatmamız için dayanmak zorundayız diye içimden düşünürken hoca efendi çok ince bir ses tonuyla kapının önünde bekleyen eşine parsömen getirmesini söyledi, kutsal kitabı sayfalarını açtıkca dualar okumaya başladı istediği sayfaya gelmiş olacak ki bi iç geçirdikten sonra murat'a eliyle yaklaşmasını söyledi, bu sırada eşi içeri dua okuyarak girip parsömeni verip hemen dışarı çıktı,

reserved

hadi yazsana amk

hemen arkasında bulunan poşeti yanına alıp içersinde bulunan kaşıkla birlikte şeffaf beyaz iri taş parçacıklarını çıkartıp gaz lambasının cdıbını söktükten sonra ateşin üstüne tuttu, ateşin ısısıyla birlikte katı olan beyaz taşlar sıvıya dönüşüyordu, baloncuklar çıkmaya başladığında kurandan ayetler okuyarak parsömenin üzerine döktü, sıvı yayıldıkca açık kahverengi olan parşömenin üzerinde garip şekiller belirdi aralarda ise arapca bişeyler yazıyordu, murat ise bu durumdan hiç etkilenmemiş gibi gözünü kırpmadan hocaya bakıyordu sanki nefes bile almıyordu,

beyler bu arada olayı cinlere bağlayacağımı düşünüp okumama kararı alan panpalar var. böyle bişey olmayacak!!!

hocada üstüne döktüğü parsömeni katlayarak ufaktıktan sonra silindir şeklindeki içinde sıvı olan cama koyup üstünü kapadı, sonra murat'a dönerek bunu kalbinin hizasına gelicek şekilde hiç yanından ayırma diye tembihini yaptı, içimden bu kadar mı yani herşey sona mı erdi? kurtulduk mu? falan soruyorum ama öyle ummak zorundaydım, hoca yavaşca ayağa kalktı gitmemizi ister gibi içgüdüsel olarak bende kalktım peşimden murat, hoca yol vermeden hocam ne kadar borcumuz diye sordum gönlünüzde ne koparsa diye söyledi cebimdeki 5-10 kuruşu vermedim tabii, 50 tl (bugün ki değeriyle) verip eve dönmek için yola koyulduk, yolda gidekler murat bana dönüp hiç bi işe yaramayacak bunlar onların gücüne kimse ulaşamaz gibi fantastik bi o kadar ürkütücü kelimeler söylüyordu, yok kardeşim herşey yoluna girecek hoca işinin piri verdiği şeyle sana yaklasamazlar gibi telkinlerde bulundum ama içimden geçiceğine dahil hiç umut yoktu,

eve varmıştık artık uyumayacağımız için çaydanlığı ocağın üstüne koyup murat'ın yanına geçtim, nasılsın iyimisin (bunları hep kendim için soruyorum) baya bi çökmüştü tabii fiziki olarakta ruhsal olarakta hayatımda ilk defa böyle olaylar zincirinle karşılaşmış olmama rağmen soğuk kanlılığımdan hiç taviz vermemiştim ama içim içimi yiyordu aylardır deliksiz uykuya hasret kalmıştım, murat dedim şu olayları baştan anlatsana sana kim emir veriyor söylediğin kişiler kim sonuçta bana zarar vermek istiyorlar kim olduklarını öğrenmem benim en doğal hakkım gibi modern cümlelerle murat'a biraz giderlendikten sonra yavaş ses tonuyla anlatmaya başladı,

buna ilk gelmeleri benle tanışmadan 3 ay önce olmuş, televizyon açıkken uyuya kalmış aradan saatler geçtikten sonra televizyonun sesisonuna kadar açılmış tabii bu da o sesle uyanmış televiyona bakmış ama karıncalar var, o korkuyla hemen ayaklanmış televizyona yaklaşırken televizyonun karıncalanma olduğu zaman gri siyah olur yaa he onların siyahları bir araya gelerek bi figür oluşturmuş, bu o korkuyla televizyona yanaşmakta vazgeçmiş ama bu seferde bu figür bunla konuşmaya başlamış,

dinleyen olursa anlatmaya devam edicem...

kulaklarımı iyice açtım bu bini dinliyorum tüylerim falan diken diken oldu neyse bu devam ediyor, televizyondan gelen ses hazırlanmamı söylüyordu, titreyerek neye hazırlanıcam diye sordumm, evine biri gelicek o senin düşmanın ona karşı gelebilmen için hazırlanman lazım dedi ve üstüne ekledi o ki geldiği gün seni öldürmeye çalışıcak ses iyice yükselmişti o ki senin hayatını çalıcak o ki kurtulman için hazırlanman lazım, beyler gelicek olan adamın kim olduğunu hepiniz biliyorsunuz. " benim ",

anlat panpa

gün geçtikce buna emirler vermeye başlamışlar en son bizimde yardımızı almak istiyorsan odanın her tarafına ayna koy diye tembihlemiş, gerçektende sürekli oturduğumuz hatta murat'ın yattığı odada duvarda boy aynası vardı, buna aynada görünüp dahada yakınlaşmak istiyorlarmış, amk çok etkilenmiştim sohbeti dağıtmak için dinlemiyormuş gibi yapmaya başladım sırf sussun muallak sabah olunca detaylı konuşuruz falan dedim sabaha kadar hiç uyumadan günü tamamladık,

gelecekten bi kesit daha

yıl : 2005 (olaylarla birlikte geçen 2. yıl))

iş yerinden çıktım yaz günü olduğu için hava aydınlık yine her zamanki otobüsüme binip evin yolunu tuttum, otobüsten indiğimde pes pese şirenleri çalan araçlar bizim mahalleye doğru hızla giriyorlardı, polis araçlarının yanında ambulanslarda vardı, otobüs durağıyla bizim sokağın arası 5 dakikalık yürüme mesafesi olmasına rağmen merakıma yenik düşüp 1 dakikaya indirmek için hızlıca yürümeye başladım, uzaktan gördüğüm kadarıyla bizim sokakta bi olay vardı, bir yanımda tarif edilemez korkuyla beynimin bana yapmış olduğu ızdırapla soğuk ter dökerek koşmaya başladım sokağın içine girdiğimde bütün o araçların bizim apartmanımıza geldiğini görmemle olduğum yerde kilitlenip kaldım,

sabah kahvaltısı hazırlayıp normal bir günmüş gibi aramızda geceden kalan hiçbir sohbeti açmadım aslında sıkılmıştımda bu olaylardan insallah hocanın yaptığı dua mı artık neyse işe yararda bundan sonra öyle bi mevzuyla karşılaşmam diye içten içe düşünüyorum bir yandanda murat'a bakıyordum bu arada murat'ın konuşmasında acaiplikler vardı bazı kelimeleri söylerken harfleri falan yutuyordum bu olayların etkisidir diye düşünüyorum zamanla geçerdi elbet adamın doğası bu değil çünkü. işe gittiğimde yıllık iznim için hemen insan kaynaklarına gittim saoğsunlar hiç sorun çıkarmadan ertesi güne tatil başlangıcı yaptılar, murat'la yaşadığım bu serüven sanki bin asırlıktı ailemide çok özlemiştim, onları yanına gidip hem kafamı dinlerdim hemde kendime gelirim diye düşünerek işten çıktım, eve geldiğimde murat güler bi yüzle sevgilinle barıştığını müjdeliyordu onun adına sevinmiştim hayata bi yerden tutunması şartı, ben işe gittikten sonra girişteki ninemizi pazara zütürmüş alışveriş falan yapmak için o sıra kız bunu aramış seni çok özledim falan bizim saf oğlanda zaten aşık hemen barışmışlar, izini almıştım ama en çok korktuğum murat'a nasıl söyleyeceğimdi? adamın en zor gününde bırakıp memlekete gitmek, düşündüm en kolayı muratada gelmesi için teklif ederim zaten gelmez diye düşünerek

- kanka ben memlekete gidicem
- hadi bee. ne zaman?
- yarın akşam otobüsle.
- iyi bende evde kafamı dinlerim sen yokken (yavşak 1 aydır işsiz)
- istersen sende gel be kanka
- olur mu ki? (ya benim düşünen beynimi gibim aklımı gibim)
- olmaz mı panpa hem ailemle tanışmış olursun birazda hava değişimi olur(hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır)
- tamam olur vallaahi o ne yeşillik falan görürüz

vay amk hiç aklımda yoktu, insan utanın bee senin yüzünden gidiyorum ben oraya yavşak senin ne işin var diyemedim,

ya gibim yine gece oldu diye düşünürken bu bine sordum nasılsın var mı rahatsız eden falan diye, yok hocanın verdiği yazıdan sonra çok huzurluyum dedi, iyi tamam dedikten sonra hemen mutfağa girdim ne kaar keşici delici alet varsa topladım oldu ki tekrar gelirlerse buna diye, odamdaki gardolabı açıp hepsini elbiselerin içine koyduktan sonra kafamı vurduğum gibi yattım, saat : 8.30 gözlerimi açtığımda ilk aklıma gelen şey tuvalete kalkmamış olmamdı demekki o kadar çok yorur musum ki beynimi bile gibmişim bana hükmedemedi diye düşündüm, kalmak için tek ayağımı yere attım yumuşak bişeye değmesiyle hemen yere odaklandım amk gerikalısı yerde halının üstünde uyuya kalmış demek ben kalkmayınca bu malda dayanamamış uyuya kalmış diye düşünüyorum sesli olarakta hoocaya küfür ediyorum, ayağımla dürterek uyandırdım bunu dedim yorgunum kalk kahvaltıyı hazırla, şaşkın şaşkın bakıp beni kim buraya getirdi diye sordu, yaww murat kalk gibtirgit demedim çok efendi bi insanım, cevap vermedim kalkıp banyaya yüzümü yıkamaya girdim,

akşamüstü hazırladığımız bavullarla apartmandan çıktık bi kaç adım attıktan sonra murat dur dedi komşuya uğrayayım gittiğimizi söylim(girişteki yaşlı nineyi kastediyor), gitti geldi hemen, ootobüs şirketinin servisine binip otogar a doğru yola çıktık, otogara vardığımda otobüsün kalkmasına 30 dakika vardı üstüne üstük bide tam asker gönderme zamanına denk gelmişkki tıklım tıklım davullar zurnalar bi taneside bizim otobüste olucak ki otobüsün önünde havaya filan zıplatıyorlar, yarım saati bunları izleyerek geçirdikten sonra bu arada asker bizim otobüsteymiş yola çıktık zar zorda olsa otogardan ayrılmıştık murat'la ben en arka koltukta oturuyoruz asker çocukta çaprazlama önümüzde oturuyordu, konuyla alakası yok ama yinede anlatayım otobüs biraz yol aldıktan sonra bu askere gidecek yavrucak bi ağlamaya başladı çocuğu bütün yolcular hatta host bile teselli vermeye çalışıyordu bizde murat'la makarasını yapıyorduk, bu arada bu olaydan 4 yıl sonra kısa dönem olarak askere gittiğimde bende ağladım bu çocuk aklıma geliyordu bin askerliğini bitirmişti belkide evlenip çoluğu çocuğu olmuştur diye,

reserved hepsini okuycam

güzel istanbul'dan ayrılalı 5 saat olmuştu bu 5 saat içinde 2 mola yerinde durmuşuz ilkini hatırlasamda ikincisinin anonsunu yarım yamalak hatırlıyorum derin uykulardayım benim için uyumak özel bir aktivite olmadığı için ayakta bile uyuyabilirim o derece, bianda bi çığlıkla uyandım o çığlıkla birlikte bi karmaşa her kafadan bi ses geliyor gözlerimdeki buğu gittikten sonra önlere doğru murat'ı gördüm millet bunu çekmeye çalışıyor hemen kalktım ayağa yanına gittim karının birinin boğazına yapışmış kadında mosmor olmuş suratına doğru bütün gücümle tokatı yapıştırdım o acıylamı yoksa kendinemi geldi bilmiyorum hemen bıraktı kadının boğazını, otobüs bu olaydan dolayı durmuş host kadına yardımcı olmaya çalışıyor kaptan polis çağıralım mı falan soruyor allahtan karı çirkef bişey değilmişte polis falan istemedi tabii bu arada murat'ı haliyle bende otobüsten gibtir edildik,

reserved