5 sene şizofren biriyle yaşadım

devam et

çok kısa yazıyorsun amk biraz uzun yaz hikaye bölük pörçük oluyor hiç bir gibim zevk alamıyorum

gibtir git amk

rezerved

rezervuar

senin ben annaın dıbını gibeyim 7. sayfada bırakmıstım gecenlerde devdıbını okudum zamanımı çaldıgını fark ettim gibik hikayenınde amcık turtası bi gibe yaramayan beynınınde dıbına sokayım ergen huur cocugu.
rahatladım.

Bu hikaye n kadar mükemmel de olsa bu yıla yazdıkça sana sağlam küfür ediyorum

yazacağın hikayeyi gibeyim dıbına kodumun çocuğu.. hızlı yazsana. halen dün bıraktığım yerdesin. elim ayağım titredi sinirden

ee nerede amk devamı o kadar okumaya geldim

gözümü açmama rağmen aynı ses aynı cümle sanki beynimin içinden geliyordu, herşeyi rüya sansamda gelen ses gerçekti, aralanmış perdeden sokak lambasıdan vuran ışık ve ışığın geri yansımasını yapan havada duran cisim, bütün sersemliğim gitmişti, gözlerimin murat'ı seçebiliyordum. sağ elini havaya kaldırmış sokak lambasının ışığıyla parlayan bıçağı, bi yandanda rüyamda duyduğum o arapca cümle " seyadhulu elmevtu minel babi.. kıf ve ıfteh elbab" murat sanki başka biri olmuş, gözlerinin içindeki göz bebeği kaybolmuş, gözünün içi parlayan ışık gibi bembeyaz, yataktan fırladığım gibi bıçak olan koluna tutup duvara yapıştırdım, küçüklüğümde, bizim oralar küçük yerleşim alanları olduğu için cin muhabbetleri çok dönerdi, bunun oluşturduğu bilinç altıyla direk olarak ayaklarına baktım," Eşhedu en lâ ilâhe illellâh ve eşhedü enne muhafaziden abdühü ve Resûlü "

ikiside tersti, ters dediğim insan anatomisine uygun uygun şekilde ayak baş parmakları birbirine bakıcak şekilde içe kıvrılmıştı, olsun ama hayatımda hiç üç harfli görmediğim için kabulümdü, murat'ın içine üç hafriler girmişti, bi yandan murat'ı tutmaya çalışıyorum bi yandan da bildiğim duaları bağırarak okuyorum, kalbim yerinden çıkıcak gibi, bildiğim dualar bittikce yeniden başa sarıyorum, murat sanki heykel gibi kaskatı kesilmiş, insan değilde yaş bir ağacı tutuyorum hissi veriyor, duaları birbiri ardı okurken ses tonumda tavan yapmıştı, ses tonum yükseldikce murat'ın bıçak tutan eli iyice gevşemeye başlamıştı, göz bebeğinin yukardan aşağıya doğru indiğini gördükten sonra bi anda olduğu yere çömelip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı

cin hikayesine donmeye basladi bu hayrlısı

gözlerinden göz yaşları akarken dudaklarından çok korkuyorum yardım et diyordu, elindeki bıçağı alıp odanın diğer köşesine fırlattıktan sonra elini omzuma atıp ayağa kaldırdım, hocaya gidiyoruz dedim, hiç itiraz etmeden "tamam" dedi. gecenin o saatinde yapabileceğim tek şey oydu, sabahı beraber beklemektense işin piri bi hocanın yanında beklemeyi yeğlerdim. ayakta duracak hali yoktu, ağlaması yavaş yavaş durmaya başladı, sokağa çıktığımızda kimsenin olmaması bizim rehimizeydi ki istemesemde içimde dışlanmak duygusu beni kemiriyordu, hızlıca sokaktan uzaklaştıktan sonra adımlarımı yavaşlattım arada da murat'a bakıyorum, baktığımı fark etmiş olacakki "kardeşim seni öldürmemi istediler ben yapmayınca vücudumu kullandılar" dedi, bi anda ne diyeceğimi bilemedim ama konuşma gereği hissettiğimden sorusuna soruyla cevap verdim "onlar kim murat" sorumun cevabını derin nefes aldıktan sonra dudakları titreyerek "ennead heliopolis" dedi,

cevabından sonra hiç konuşmadım sadece düşünüyordum gerçek hayatta mıydım, bunlar rüya mıydı, ben kimdim, ailem şuan ne yapıyordu, niye yaşıyordum ben gibi düşünceler beynime yer etti. tekrar gelme ihtimallerini düşünerek adımlarımı hızlandırdım, yaklaşık 1 km yürüdükten sonra tarihi bir caminin önüne gelmiştik, bütün camilerin için ev var mıdır bilmiyorum ama bu camide ki imamın evi caminin bitişiğindeydi, kapısının önüne geldiğimde gecenin ilerleyen saati olmasına rağmen hiç tereddüt etmeden kapıya hızlıca vurdum,

uplatalım amk

hani sizofrendi bu amk nereye geldi olay

kapıya bi iki şiddetli vuruştan sonra kapının buzlu camından doğru ateşle birlikte gölge geliyordu, kapıyı hafifce aralayan hoca efendi elinde gaz lambasıyla (evinde elektrik olması rağmen gaz lambası kullanması benimde dikkatimi çekmişti ama öyle bir ortamda nedenini soramadım) buyur evladım dedikten sonra hayatımın en hızlı konuşmasını yaparak bi solukta başımızdan geçen bütün olayları anlattım, hiç tereddüt etmeden kapıyı sonuna kadar açıp içeri davet etti, bu sırada çıkardığımız seslerden dolayı eşide kalkmış başörtüsünü düzelterek yanımıza geldi, gaz lambasının ışığıyla uzun bi koridorun sonunda gacırdıyan kapıyı açıp içeri girdi tabii peşinden bizde, normalde kullanmadıklarını düşündüğüm odada tozlar birikmiş oksijen seviyesi düşmüş bunların yanında rutubet kokusuyla birlikte örümcek ağları sarmıstı odanın her bir yanını, içeri girer girmez duvarda bulunan kuran-ı kerim'i alıp halının üstüne oturdu el işaretiyle bizimde oturmamızı söyledi,

hadi panpa bekliyoruz

Okurum bi ara reserved.

edit: Hasan Karacadağ yanında halt etmiş amk :D

yazdıklarını okudum ve okumayı bırakıyorum anladım senin olayı. ok.