Hikayeyi yarıda falan bırakmayacağım merak etmeyin.

Panpalar şuan işte oldugum icin , yazma firsati hic olmuyor . Yorumlariniz icin hepinize cok tesekkur ederim akşam 9 gibi hikayeyi yazmaya devam edicegim ve bu gun hikayeyi bitirecegim.

Selam panpalar yazmaya devam bir kaç problem çıktı, 1-2 kişi okuyorsa devaaam.

Neyse devam ediyorum ben...

Aşağıya atlamam ile birlikte arkamdan birisinin bana koştuğunu anlamıştım. Dengesiz atladığım için vücudumun üstüne düşmüştüm yüreyecek mecalim bile kalmamıştı ama başka bir çarem kalmadığı için topal topal yardırmaya başladım eve baktığımda rüyamda gördüğüm o ahşap siyah ev olduğunu anlayınca korkudan 2 kat daha hızlı koşmuştum pencerede amca bana arapça olduğunu düşündüğüm bir şeyler söyleyip bağırıyordu ama ne bağırmak. Boğazındaki damarlar çıkmıştı gözleri dönmüştü adeta. Ben içimden tüm duaları okuyup yardırıyordum. O anda demir teller var olduğunu gördüm hemen çıktım tepesine ev ormanlığın içerisindeydi her yer ağıçlarla çevriliydi.

Tellerden zar zor çıkmıştım. Artık daha fazla mecalim kalmamıştı , kendimi tellerden bıraktıktan sonra yere sertçe kapaklandım. Arkama baktığımda kimse yoktu bu beni az da olsa rahatlatmıştı. O kadar yorulmuştum ki sanki gözlerimi kapasam sonsuz bir uykuya dalıcağım o kadar yani. Ama burda ölmek olmazdı. Yaşadıklarım yaşattıklarım, Ailem , sevdiğim kız deniz , arkadaşlarım. Hepsi bir anda aklıma geldi, daha önümde belki uzun bir hayat vardı. Kendimi azda olsa motive ettikten sonra, ayağı kalktım ve seke seke ormanın içine doğru koşmaya başladım.

Ormanın iyice içine girmiştim sanki sonsuz bir yolun içindeydim. Gecenin tüm ayıbını karanlığını adeta ben aydınlatıyordum. Orman o kadar sessizdi ki kafamın işinde ki düşünceleri dışardan duyabiliyordum. Yorulmuştum artık dinlemem gerekiyordu, bir ağacın köşesine geçtim oturdum cebime baktım sigara çakmak var mı diye cebimde ki son sigarayı yaktım. Yıldızları izliyordum artık yapçak bir şeyim yoktu. Tam gözlerimi kapatırken arkamdan bir ayak sesleri duyduğumu hissettim tabi bunun vermiş olduğu tırsmayla sigarayı söndürüp. Hızlıca topallamaya başladım. Her adımımda arkama bakıyordum tam kafamı çevirdim önüme bakçam birini görmem le yıkılmam bir oldu. Kadın karanlığın içinde daha da bir karanlıktı. Tabii artık bende ne olursa olsun modunda olduğum için napıcağımı bilemedim. Ve sen kimsin diye bağırdım bir ses gelmedi. " Seni burada görmek beni nasıl mutlu etti bir bilsen ". dedi sonra.
Ben yine sen kimsin dedim. "Burası benim topraklarım burada Tanrı benim, soruları da ben sorarım dedi ve yanıma iyice yaklaştı.

Neyse beyler yavaş yavaş sona geliyoruz..

Bu benim yanıma yaklaştı ve kafasındaki sadece çarşafı çıkardı. Ela gözlü siyah saçlı biriydi. Nedense o karanlıkta onun yüzüne sanki ışık vuruyordu. Elini çarşıfın içine soktu ve bir silah çıkardı anlıma dayadı. Herkesin bir sonu vardır klogger seninde yolun bu kadarmış dedi. Gözlerimi kapadım , aklıma gelen tek şey annem ile babam olmuştu. Gözümden son bir yaş süzüldü.