+1
uzun zamandır düşündüklerimi bi türlü dilimden klavyeme dökemedim.4000.ci entryme dahası bugüne özel böyle birşey yapasım geldi aslında daha fazlasını hakediyor. öncelikle buraya kadar yazdıklarımı giblemiyorsanız devdıbına da aynısını empoze edin. ilham gelince bırakmayı sevmem ne yapıyım.
amk bunu yazarken kendimden şimdi utanıcam ama bugüne kadar kendine güvenemeyen, şansı hiç açık olmayan, amaçsız yaşayan korkak biriydim.bu konu hakkında 3-4 ay önce bişeyler yazmıştım ama şimdi bkz: tuşuna basmaya üşendim gibtir edin onu. neyse arakonuma geri döneyim.he hiçbişeyim rast gitmezdi amk sanki tüm olumsuzlukları üstüne çeken bi mıknatıs gibiydim. herkes tarafından dışlanıldığımı düşünürdüm ya da düşünmeyi bırakıp direk öyle olduğunu kendi kendime dile getirirdim. arkadaşlık kavrdıbını tam çözemedim ama kafamdaki arkadaşlık modeline uzak olduğunu anladım.ama o kadar insanlıktan çıktığımızı da hiç öndeyilemedim.
dıştan bakınca çok pozitif biriyim, tamamım ama içteki negatifliğim komple çekiyor beni istemediğim şeylere. yapımdan mı bilmiyorum ama uçuk biri olduğum için insanların bana karşı güvensizlik hissetiklerini düşünürdüm. kendimi övmeyi sevmem ama güven birinci önceliklerimden. arabanda da öyle olmalı birşeyleri paylaştığın kişilerde de.bu konuda çok durup düşündüm.bu konuda güvendiğim sadece biri varmış bunu da öğrendim evet.e bundan banane diyorsanız ikinci uyarımı da bu cümleme ekliyorum amk, okumayın!
bi ara kendimi çok karamsar biri haline getirdim. herşeye kulp bulurdum ve hayattaki amacımın 0'dan başka bişey olmadığını kafamda sürekli nüks ettirirdim. yaşamım sıfırsa neden uğraşıp çarpışayım ki sonuç yine sıfır dedim. kimseye hissettirmemeye çalıştım ama yılların üstüne biriktirmişliğiyle ağır bi travma geçirdim. üzerine bir de hayatımı etkileyecek 2-3 sınavı da kaybetmem de tuzu biberi oldu yetmezmiş gibi amk alsaydınız ne olurdu şu okula odunları bile aldınız. neyse sanki dünyadaki tüm suçları ben işlemişim de tanrı bana karşı tüm işkence yöntemlerini uyguluyor gibi düşünüyordum. tabi bu bahsettiklerimin hepsi ruhsal açıdan; maddi ve ailevi açıdan yatıp kalkıp dua etmem gerek ama yaşamak birden çok anlamsızlaştı ve 1 hafta boyunca sadece kendime kapandım.amk şimdi hepimizde öyle diyeceksiniz bendeki hep üst üste geldi amk bu kadarı da sizde olmaz. velhasıl-ı kelam herşeyi yerli yerine koymaya çalıştım. ufak ufak kafamda düşünmediğim farklı şeyler oluştu. karamsarlığın etkisiyle ölümü bu kadar kendime yakın hissetmemiştim.. ee dur bi dk... he bi de küçükken kamyonun altında kalacaktım da son anda babam çekip almıştı orada da bi ufak ürperti olmuştu. şaka bi yana ciddi ciddi düşündüm amk büyük bi boşluktaydım. planlarım bile hazırdı: umulmadık, az da olsa mutlu bir anda; ama terkedip gitsem, geride bırakacağım anne babam hayatımdan daha değerlilerdi ve onlara acı çektirmek ölü biri olacak olsam da hakettirmeyeceğim birşeydi.o zaman ki düşüncelerim hâlâ sabit. kendi hayatımdan kesinlikle üstteler ve onlara borcumu nasıl ödeyeceğimi kesinlikle... neyse ben buraları atlıyorum üçüncü uyarıyı yapmıycam ana konuya giriyorum amk buraya kadar okudun mal mısın kapatıp gidiceksin
yukarıdaki düşüncelerimden dolayı mucizelere pek inanmazdım-yolun sonundaki bi adamın çok ihtiyacı vardır tabi- tesadüf derdim ama bu kadarını da ilginç karşıladım. normalde kumar masasında sürekli kaybeden biri gibiyken birden karşıma çıktı ve ardından şansım çarkıfelek gibi dönmeye başladı; herşey iyiye gidiyordu, tam istediğim gibi, tüm aslar, dedeler falan bana gelmiş gibi. tesadüf mü bilemem ama kendimi bildim bileli bu kadar iyi ve ve beraberinde getirdiği gücü önceden hissetmemiştim. supermanim lan göğsüm kabarmış .korkularımın üzerine gittim ve çoğunu yendim babası belirsizler. çoğunu diyorum bazıları küçüklükten kalan bişey amk o kadar da olsun.bu kadar hızlı tedavi olacağımı üstün dökmen ifade etse gibtir git gavat derdim ama bu şok tedavinin de şok geçirmiş haliydi.12-13 sene boyunca hayatımda olmasını istediğim şeylerin olmaması üzerine 3 ay gibi kısa bir süre zarfında istediğim şeylerin istediğim yönde gerçekleşmesi bana göre artık tesadüf değil.0'dan başladığım yola çarpma işlemi yapmak yerine, sayesinde üstüne ekleyip 0'ı etkisiz hale getirdim. kendisine göre abarttığımı düşünüyordur ama bu böyle. allah belamı versin ki böyle belki kendisi göremiyor ama hayatım 180 derece dönmüş gibi.bir anda tepetaklak. kendime ve yaptıklarıma şaşırıyorum lan düşün amk hiç yapamadığın ama yapmak istediğin bişeyi yapabilmek güzel bir duygu değil mi kaynanası buruşuk olacaklar? bu değişim sadece bir insanı tanıyarak oldu. beni ne kadar salladığını bilmiyorum ama bu süper insanın hayatımı bu kadar değiştireceğini hiç tahmin etmezdim.hem de hiç yüz yüze görüşmediğimiz halde.ama gerek görmüyorum varlığını bilmem yeterli ruhu satılık gavatlar.
neyse daha fazla uzatıp az kalmış beyin hücrelerinizi, yarı kapalı göz kapaklarınızı yormayayım bu kişisel bi yazımdı kendinize ister pay çıkarın isterpayda
özet isteyenlere: herkesin hayatında bi şans meleği var mı bilmiyorum ama en iyisini ben tanıyorum
okuduğun için teşekkürler; bu zamana kadar kalıp bu satırları yazabildiğim için ayrı teşekkürler... şimdiye kadar ki en büyük ve en önemli şansım 100 gündür seninle tanışıyor olmam.tam bu saat,bu dakika itibariyle...
hep seviliyorsun, hiç gitme... (kalp)
Tümünü Göster
