40 yaşlarında bi kadın evine çay içmeye davet

bu içeride kornişleri gösterirken önümde domaldı.
ben sabır çekiyorum tabii ki.
baktım ki olacak gibi değil dedim
"isterseniz ben bakayım bide ?"
"tabii delikanlı, gel bak" derken geçtim buna sürterek.
baktım ben işime konsantre olmuşum, arkamdan bir şeyler beni dürtüyor.
döndüm bi baktım ceylan abla çıkarmış 30 cm benim zütüme pompalıyor...
oo dedim sende bizdensin... normalde parayla ama neyse dedim ve domaldım...
o günden beri sıçamıyorum beyler canım çok yanıyor..

ince koridorda yürürken terliğinin takırtısı içimdeki dinamiti fitillemişti artık.
artık masum değildim.
hatta huur çocuğunun tekiydim.
küçük bir odadaki pencereyi gösterdi.
sonra salondaki iki büyük pencereyi.
ne dediğini bile dinlemiyordum.
akasya kokusuna benzer bir kokusu vardı ceylan ablanın.
burnumdan çekip akciğer kanseri olarak içimde birktirmeye karar verdim o an.
matkabın çantasını açtım.
ara kablo var mı dedim.
olacak, bi bakalım dedi.
hemen yanımdaki televizyon ünitesinin altındaki dolaba eğildi.
memelerini o an gördüm.
yıllar sonra köye dönmek gibi birşeydi memeleri. hasret kaldığınız yere tekrar kavuşmak gibi. sadece 2 saniye cenneti gördüm boynu ve saçlarının ardından.
sonrasında her türk kadını gibi elini bastırdı dekoltesine.
o an yıkıldı bütün hayallerim.
hani bu kadın huurydu.
hani herkese veriyordu.
benim gibi yakışıklı bir gence göstermeyecekse memelerini, gizleyecekse ne anlamı vardı hakkında üretilen dedikoduların.

elini tutup ayağa kalktım sonra beni yatağa yatırdı.
mutafağa, gitti ve iki adet gazoz getirmişti.
önce kısa bir süphenin ardından,
yudumladım gazozu.
sonra birden uykum gelmeye başlamıştı.
sanki kendimde değildim...
bayılmıştım ya da uyukalmışım,
kalktığımda çırılçıplak bir haldeydim.
bizim ceylan huursu femdomcu çıkmıştı.
önce zütümde ki kılları jiletlemiş, sonrasın da ise vurmuş straponla bana.
bildiğin en az 20 cm'nin acısı vardı züt deliklerimde...
pişman mısın? dedi bana.
hayır dedim kısık bir ses tonuyla.
şuan beni evinde ki kafes de besliyor.
bu arada bizim ustayı da gibmiş...

... kahve için çağırmıştı
salona girdiğimde garip bir şeyler olacağını adeta hissettim ama evde tek olduğumuzu düşündüğüm için ne olacak diyip önemsemedim oturdum koltuğa
ceylan hanımefendi kahveleri getirdi bana sorular soruyordu bir yandan bende bir yandan cevaplamaya bir yan danda evden nasıl kaçabilirim diye düşünüyodum
kahvenin üçüncü yudumunu alıyordum ki birden bir uyku bastırdı ne olduğunu anlamadan uyumuş kalmışım...
Bir kahkahaya uyandım bir baktım ellerim bağlı bir sandalyedeyim ve karşımda 40-45 yaşlarında bir zenci
işte o an anladım o eve girmenin çok kötü bir fikir olduğunu zenci diye tabir ettiğim ceylan ablanın "karainci" diye seslediği o adam beni ters çevirdi ve
tulumumu indirdi 33 cm yannanını dayadı zütüme ve inlete inlete gibti o gün bu gündür evlere işe gidemiyorum
buda böyle bir hikayemdir anlatayım dedim..

kubar başığı ele geçirdi anlat panpa

"tamam" dedim "söylerim".
o zamanlar yaşıtlarımla ilgilenirdim ben.
belki 1 - 2 yaş küçük olan kızlarla.
benden büyüklere cesaret edemezdim.
hele 40 lı yaşlarda bir kadın aklımın ucundan geçmezdi.

usta geldi cumadan.
dedim "usta şu mahalleye yeni gelen abla yok mu. onun korniş işi varmış. akşama ustan gelsin taksın dedi" dedim.
"ulan ona zaten bi ben takmadım. kahvede herkes onu konuşuyor. gelene gidene veriyormuş amk" dedi usta.
ustamdan korktuğum için yorum yapmadım tabi.
"sen akşama bi uğra şu kadına. beni evine girer çıkarken görmesinler. bi sakatlık çıkar" dedi usta.
gayet iyi niyetle tamam usta dedim.
olacaklar ile ilgili en ufak bir kötü niyetim yoktu .

yaş 18 o zamanlar.
beyaz eşya tamircisinin çırağıyım.
çamaşır makinesi, bulaşık makinesi, ütü falan tamir ediyor ustam.
ben de çırağıyım işte.
takım falan uzatıyorum servise gidince.

mahalleye yeni taşınan dul bir kadın vardı.
zaten mahalleye gelir gelmez dedikodusu yapıldıydı.
çamaşır makinesinin montajı için ustamla beraber gittik bunun evine.
makineyi bağlayıp çıktık.

sonrasında ben dükkanda salak salak otururken bu kadın girdi kapıdan bir gün.
tam dizlerinin hizasında fırfırlı bir etek vardı.
yaz ayıydı. sofor kol ve hafif dekolte bir bluzu vardı.
ustan yok mu dedi.
dedim yok, cumaya gitti.
benim evde korniş işi var. akşama söyle gelsin dedi.

davet ettin de gelmedik mi?

"ne konuşuyorlar hakkımda ? anlat bakalım ?" dedi.
"ben kimseden birşey duymadım abla" dedim.
"bak artık kocaman adam olmuşsun. öğren insan ilişkilerini. abla falan deme kimseye. hanımefendi, beyefendi falan de"
"doğru söylüyorsunuz. ağız alışkanlığı işte"

salondaki kornişi takmıştım.
küçük odaya geçtim.
merdiven kapının pervazına çarpınca " dikkat et biraz delikanlı" dedi.
hayallerim iyice yıkıldı.
aramızdaki yaş farkını ve usta müşteri ilişkilerini hatırlatan bıçak kadar keskin bir cümleydi bu.
etrafımdaki hiçkimsenin hiçbir lafı beni bu kadar incitememişti şimdiye dek.
beklentiler ve hayal kırıklığı kardeşmiş... o zaman anladım...

küçük odaya girerken suratım söğüt ağacı gibiydi. sarkık, meyvesiz, faydasız.
hemen arkamdan geldi ceylan hanımefendi.
merdiveni konuçlandırmama yardım etti
kenarından tuttu.
ben merdivene tırmanırken gülümsemiyor, konuşmuyor ve surat yapıyordum.
"neye bozuldun delikanlı" dedi.
"insanlara yaşlarına göre hitap etmemelisiniz. mesleklerine göre hitap etmek daha uygun olabilir... usta falan diyebilirsiniz mesela dedim.
yüzüme kısa bir süre baktıktan sonra kahkahayı patlattı.
sesi mutlu martılarınkilere benziyordu. bir iki kez dizini falan dövdü.
ben halen işimi yapıyordum.

"bırak işi... bırak" dedi.
"gel senle bir kahve içelim... hem belki sen de bana hakkımdaki dedikoduları anlatırsın... usta... "

@3 amın oğlu karı daha perdeleri bile takmadan nasıl mahhalede meshur oldu oc

42 dakikadır yazmıyo beyler hikayenin devdıbını gerçek hayatta mı tamamlıyo napıyo amk

beyler, inanmayın bu kubar denen pekekente. tanıyorum ben bunu, beyaz eşya tamircisi falan değil elektrikçi lan bu.

üstelik yaklaşık 15 senedir ağır işsiz.

hem de öyle ağır işsiz ki, geçen gördüm bunu şirkette, oturmuş hurda ambalajlardan kule yapıyordu, iskambil kağıtlarından kule yapar gibi. *

geldim lan ergenler.

serkan... vazelin sür lan ipne. sözlüğe giremiyoruz.

kubar için rezerved

akşama kadar sabredin oğlum
tek işim siz değilsiniz ki

bir an göz göze geldik. yüzünde hafif bir gülümseme ile bıraktı kendini kucağıma. beklediğimden daha hafifti. nefesi alnıma vuruyordu, kokularımız birbirine karışıyordu. yavaşça attım elimi göğüslerine. "hadisene ustam, utanma" diye şakıdı arsızca. ben ise kulaklarıma kadar kızarmıştım. göğüsleri yumuşacıktı. göründüğü kadar diri değildi. 40 yaş kalitesinin bi tık üstündeydi. ancak teninin kokusu ve sıcaklığı beni mest ediyordu. ben hayran hayran bakarken kafamı göğsüne bastırdı. seve seve itaat ettim. adeta kölesi olmuştum. sol göğsünü emmeye başladım. uçları sertti. "ayyh, ufff" diye cilveli cilveli inlemeye başladı kucağımda. bir süre böyle devam ettim. sonra tulumumun önüne doğru hamlede bulundu. bir hamlede gibimi meydana çıkardı. bir kez sıvazlayıp baktıktan sonra direk ağzına aldı. mükemmel birşeydi, alev gibi. sanki canımı, kanımı emiyordu. ama o kadar tatlı emiyordu ki. bir ara istemsizce "devam et" diye fısıldadım. iyice hızlandı. titremeye başladım, fazla dayanamadan boşaldım. bitti sanıyordum oysaki yeni başlıyorduk.

"seni çok sevdim ben usta" dedi. elini ona yakın olan omzuma koydu. kahküllerimi düzeltti.
ben iyiden iyiye utanıyordum.
"siz de insanların tahmin ettiğinden çok farklı birisiniz" dedim.
yanağımı okşamaya başladı.
yüzünde oğlunu even bir annenin şefkati vardı.
sağ kaşımın kenarını okşadı. sonra sağ kulağımın arkasındaki saçları.
hiçbirşey konuşmuyor, sadece gülümsüyordu.
sağ elindeki çay bardağı çıngırdadı sonra. bardağın içindeki kaşık hareket etmişti. tıpkı benim çay kaşığının hareket etmesi gibi.
"korkmayın lütfen ceylan hanım. ama ben de size dokunmak istiyorum"
"kim gibi... annen gibi mi... yoksa bir arkadaş gibi mi ?"
"bilmem... sadece ben de saçlarınıza dokunmak istiyorum, belki de yüzünüze... müsade eder miydiniz ?"
cevap vermedi. gülümsemeye devam etti.
düşmana ilk kurşunu, ilk oku, ilk yumruğu atmak gibiydi ona dokunmak o an. birazda ya savaş çıkacaktı ya yangın...

ben arakabloyu takacak priz ararken ceylan abla televizyonunu ayarlamaya çalışıyordu.
"yeni aldım bu televizyonu. uydusu da içindeymiş. ama bir türlü kanalları ayarlayamadım. uffff" diye söylenmeye başladı.
ben "bu merdiveni mi kullanacam abla diye karşılık verdim."
"tabi tabi" derken televizyon işinden vazgeçmiş ve kumandayı koltuğa doğru atmıştı. geriye doğru yaslanıp bacak bacak üstüne attı.
azten dizlerinin hizasındaki etek geriye yaslandığında biraz daha kısaldı.
havada duran ayağındaki terliği sallıyordu. boynunu ovuştururken " çok yoruldum yaaa" dedi.
"bu taşınma işleri ne kadar zormuş."
"yardım edecek kimseniz yok mu sizin" dedim bir cüretle.
"yok delikanlı" dedi."sanırım beni bu mahallede pek sevmediler"
saçları arkadan topluydu ben geldiğimde. şimdi başındaki lastik tokayı çıkarmış saçlarını dağotmıştı. önce sol taraftaki kahküllerinden gerisini sonra saü taraftakileri... geriye doğru yatırıp ağzında tuttuğu lastiği tekrar takıverdi saçına. tüm bunları yaparken koltukaltı görünüyordu.
tertemizdi koltuk altları.
yeni traş edilmiş gri yüzeylerden değildi.
bembeyazdı.