2012 haziran ayında liseden mezun oldum. meslek lisesi mezunuyum ve 12 yıllık hayatım ev-okul arası göngüsünde geçti tıpkı sizinkiler gibi. yaz aylarını hiç boş geçirmezdim bizimkilere destek olmak için 3.5 4 ay çalışırdım. diplomayı aldım ve öyle bir boşluğa düştümki inanın nasıl kendime geldim hiç bilmiyorum

kardeşim dediğim uğruna öldürüm dediğim adamlardan ne selam ne sabah alır olduk. büyüklerimiz derdi hep arkadaşlıklar çıkar ilişkisi üzerine kuruludur elbet birgün herşeyin boş olduğunu anlarsın diye

lise zaten meslek lisesi beyler bilen bilir derslerle hiçbir alakanız olmaz okula takım çantasıyla gider gelirsiniz
ben hangi kafayla meslek lisesini tercih ettim bilmiyorum çünkü puanım zamanın 365 puanıydı anadolu lisesine gidebilme imkanımda vardı. belkide evime yakın olduğu içindir tercih ne bileyim

hep hayal ederdik büyüyünce şöyle çalışıcaz şu mesleği seçicez şöyle arabalara binicez evim şöyle olsun kadınım şöyle güzel olacak falan

hayaller hayaller hayaller...

üniversite sınavına girince anladım lise hayatımı gibti. dersleri giblemedik okula gitmedik. sınavda baraj altında kaldım ve o an dank etti çalışıp başarmam lazım ben ömür boyu inşaatta kablo şekip ustalık yapamam. 1500 liraya mahkum olamam. hayallerim varya hani

fazla uzun tutmak istemiyorum yazıyı direkt mevzuya giricem ama şunuda belirteyim tam 3 senemi üniversite kazanmak için verdim. hedefime ulaştım. elektrik çıkışlıydım lisede ama şu an sağlıkçı olucam şükür ( 1. sınıf yeni bitti )

mezun olduğum senenin yazı lüx bir restorana komi olarak işe başladım. ilk kez bu sektördeydim ve inanılmaz sınırlarımı zorladılar. müşterileri geçtim garsonların patronların baskısı ve pislikleri hep benimleydi. durumumuz pek iyi değil ve kendimi bildim bileli ailemin sırtına hiç yük olmadım 11 yaşımdan beri çalışıyorum her boş zamanımda. tatillerde falan babama yardım ederim.

o sabah yine uyandım erkenden yola koyuldum. daha soluklanmadan elime kovayı fırçaları tutuşturup tuvaletleri temizlemeye gönderdiler biraz oyalandıktan sonra içeri geçtim ortalığı toparladık diğer arkadaşlarla. mekan 2 katlı ben genelde üst katta kalır ayak işlerini yaparım.

30 küsür masanın 10u daha açılışta doluyordu zaten kahvaltı yada kahve içmeye gelenler ile

eziyet değilmi? şefinden garsonuna hepsi patronun yokluğunda tüm yükü sırtımıza yüklüyor. ilk kez orada gördüm 4 yılımı sömürecek olan kadınını beyler. 3 kız biri yaşça büyük 25 30 arası
büyüğü benimkinin ablası ve yanında bir arkadaşı daha vardı

bir insan bu kadarmı içten gülümser beyler bu kadarmı güzel olur. göz göze geldik ne arzu edersiniz sorusunun hemen ardından biraz düşündü yada bana öyle geldi. kısa süreli bir duraksama yaşadı. etkilendiğimi anlamış olsa gerek

geçtim köşeye diktim gözlerimi kıza. oda bişeyler hissettiğini belli etti. her boşlukta döndü beni aradı gözleri. gözlerimin içine bakıyordu inanılmaz etkilendim çünkü alışık değilim beyler. hiçbir adım atamadım. şef halil huur çocuğu kızla kesiştiğimi görür görmez adımla seslendi bağırarak çık lan yukarı git işini yap gibisinden..bu huur çocuğuna kıldım zaten orada iyice kıl oldum ve inanılmaz sinirlendim mecburen çıktım yukarı cam kısmına geçip çıkmalarımnı beklemek zorunda kaldım.

dönüp bakacaktı biliyorum. beklememe değdi beyler kız mekandan ayrılırken gözleri yine beni aradı ve tekrar gülümseyip yoluna devam etti. serdara sordum daha önce gelmişmiydi bunlar buraya. daha önce hiç görmediğini söyledi ama ben onun benim için bir daha geleceğini biliyordum

yav ben bir garip keloğlan benim neyime gümüşten zurna beyler. demezlermi amk amelesi kız neden bi daha gelsin senin için oraya. gece gözleri ve gülümsemesi aklımdan çıkmadı beyler. ilk geceyi atlattım ve işe bu sefer yüzüm gülerek gittim. gülümsemeye devam ederek amelelik vasfımı yerine getiriyordum. gözlerim onu aradı hep ama gelmedi. tam 1 hafta aynı döngüyü yaşadım ve sonunda pes ettim. siz hiç adını bile bilmediğiniz bir kadına aşık oldumuzmu? hehe

belli bir süreden sonra insan yalnızlığın acısını çekmeye başlıyor beyler.

-ailenizin sizden beklenti içerisinde olması(maddi manevi)
-@1 de belirttiğim gibi kardeşim dediğiniz adamlarla bağları koparmanız
-lan zaten asosyaliz cepte kuruş para yok eee doğal olarak adam gibi bi arkadaş çevremizde yok. ortamlara girip çıkamıyoruz

her problemde, her dertte tasada toprağın altına girip çıkmaktan bıkmıştım artık ya. özentiliğinden yada abazalığından değil beyler bana gerçek bir yol arkadaşı lazım. zorluklara birlikte göğüs gerebileceğim ve her zaman herşeye rağmen gülümseyecek bir kadın. yaşayamadığım şeyleri onunla yaşamalı, başkalarıyla konuşamadığım şeyleri onunla konuşmalıydım

zaten aşk, sevgi, sevgili her daim tek yürek iki beden olmayı gerektirmezmi?

belkide bu kafa yapısında olmam bana gerçek kadınımı bulana kadar bir başkasıyla yapamayacağım gerçeğini aşılamıştı. belkide bu yüzden kadınlarla göz göze bile gelmiyorduk. asosyallikten yada eziklikten değil biraderimin evladı. adamlıktan olgunluktan ve ailenin seni kendilerine yakışır şekilde yetiştirdiğinden. bilmiyorum sizdede böylemidir durum ama ben herşeye gülmem, herkesin seldıbını almam, küfürlü konuşmam ve kimsenin gözünün içine bakmam. kavgacıda değilimdir ama kaşınanı kaşımakta farzdır. addıbına göre muameleyi motto, yalnızlık felsefesini yaşam biçimi olarak benimsemiş bireyleriz. inci olm burası sizde bendensiniz. adamsınız

daha önce hiç böyle olmamıştım gece oturup hiçbir kadını düşlememiştim. korkuyordum aslında. bu yola ilk kez adım atacağımdan değilde onu bir daha göremeyeceğimden...

bir haftayı açmıştı en son görüşümden sonra. kız ben tam vazgeçtim derken restorana yine geldi beyler ama inanın sanki yıllarca çıkmışımda ayrılmışım gibiydi. sinirlendiğimi hissettim beyler sanki tanışıyormuşuzda küs taklidi yapıyormuşuz gibi geldi

günlerden perşembeydi beyler halil huur çocuğunun izin günüydü patronda kasada akşama kadar telefonla oynuyor zaten fırsat bu fırsat dedim

kadınım 165 boylarında 55 kilo esmer kara kaş göz tek kelime ile efsaneydi. makyakdan nefret ederim beyler ve özenti açık saçık giyinen insanlardanda.. kadınım yüzüne allığını sürmüş çok sade bir kombin yapıp çıkagelmişti. yine aynı yere oturdu ve elinde telefonu vardı beyler bir kez sağa sola bile bakmadı başını kaldırmadı telefondan

düşündüm beyler bu kadın karşısında ne gibi bir şansım olabilir diye. neden istesinki dedim kendi kendime. BEN KiMiMKi AMK?

adını bile bilmezken aklımdan çıkmayışı uykularımı bölüşü geldi aklıma. ha birde bir daha geleceği içime doğduğundan yerli yersiz gülümserdim. yediğim yemekten tat alırdım. aşk değildi belkide ama daha önce tatmadığım duygulardandı o kesin

personelleri işe hiç karıştırmadan ve suyu bulandırmadan çabucak ilk adımı atmam gerekiyordu. biri mevzunun farkına varır varmaz tüm herkesi toplayıp baskın yapar gibi gelirdi biliyorum çünkü hepsi inanılmaz bencil ve düşüncesiz.

dengesizlik yapmalarından korktum ve koşar adım masasına yaklaştım. başını kaldırdı gözlerime baktı beyler. ikimizde dona kaldık ben ne diyeceğimi unuttum elim ayağım birbirine dolandı

merhaba hoşgeldiniz tekrardan dedim ama nasıl mutluyum beyler bir görseniz gözlerim gülüyor, hissediyorum. bu beni öyle görünce çok utangaç bi şekilde hoşbuldum dedi gülümsedi.

ama ters giden bişeyler vardı. hemen arkamı dönüp aynı şekilde koşar adımlarla kasaya doğru gittim gözlerim serdarı aradı seslendim geldi 2. kattaymış. kardeşim git servisi al ben iyi değilim dedim bi güç tüm enerjimi emmiş gibiydi beyler ilk adımı nasıl atacağım hiç bilmiyorum ve ya kabul etmezse yada ters tepki verirse korkusu var

ter içinde kaldım ve vazgeçtim beyler. bana göre değildi bu iş. çıktım yukarı bardakları havluyla kurulamaya başladım ama nasıl yıkıldım. adrenalin bastı ne söylediğimi ne yaptığımı bilmiyorum derken serdar seri bir şekilde yukarı çıktı elindeki kağıdı uzattı