4 yıllık platonik bir aşk ve eldekiler

başla dıbınakoyim dinlicem dertliyim

anlatma amk sende anlatma

burda, yaşanılan en acıklı, en masumane, en delice aşk hikayeme başlıyorum. 4 yılda platonik bişeylerin ötesine gidememeside cabası maalesef..

onu son gördüğümde herşey yolundaymışcasına etrafına gülücük atıyodu. benim neler hissettiğimden bihaber, kafasına göre takılıyodu yani. belki kulagına bişeyler gitmişti ama yinede umursamaz tavırlarıyla beni kendine dahada bağlamaya devam ediyodu. memleketine gitmeden 10 dakka yüzünü görüp, açılmak istediğim kız össden 1 saat erken cıkmama sebep olmustu. sınava girdiği okula gittiğimde yaşadıgım hayal kırıklıgı.. sınavdan bi saat erken cıkıp hayallerimi elimin tersiyle itmeme mi yanmalıyım yoksa 4 yıllık bi hasrete mi.. kafam karışık bi şekilde oldugum yere çökmüştüm. bundan sonra hayatımı nası devam ettireceğimi düşünmeye başlamıştım.. görünen köy kılavuzu bu seferde reddetmişti..

var mı beyler dinleyen

neyse devam ediyorum

et sen ben burdayım

öss puanları açıklandıgında doğru düzgün bişey beklememe rağmen gayet heyecanlıydım. bodrumda bi otelin internet kafesinde ösym sitesine girdiğim saat 09:03 ü gösteriyodu. kendi geleceğimden cok onunkini düşünüyodum yine. her zamanki gibi. o'da girmiştir şimdi diyodum. aynı erkana bakıyoruz şuan. o bile heyecandan kıpır kıpır olmama yetmişti. saat 09:15 i gösterdiğinde tc kimlik no ile giriş yaptım. beklediğimden iyi puan almıştım. yinede ailemin beklentilerini karsılayamayacagımdan emindim. cebimden telefonu cıkarıp kapadım. odama cıktım. duşa girdim. acaba 'o' ne yaptı diyodum kendime. duştan cıkıp valizimi toparladım. otelden cıkıs yaptım. araba bindim ve yola cıktım. nereye gittiğimi bilmiyodum gerçekten. bi süre sonra finike tabelasını gördüm. antalya sınırları içindeymişim. deniz kenarında bi yere çektim. küçük bi iskele. bagajdan olta takımlarımı ve küçük iskembemi aldım. attım oltayı, yattım güneşin altına. aynı havayı solumamız bile beni heyecanlandırmaya yetiyodu. böle bi manyaklıktı. oltaya bişey takılmadı bi süre at çek yaptım. bişey tutamadım. zaten maksat biraz kafa dinlemek. bindim arabaya yine. kafaya koymuştum. memleketine gidip onu bulucaktım..

devam et panpa sen ben okurum sonra

burdur civarı bi yerde mola için durdum. benzin aldım. yüzüme su çarptım. hava hafiften kararıyodu. öle amaçsızca nereye gittiğimi bilmiyodum. memleketinde nası bulucam ki onu? bulsam ne diycem ? iyi bi yeri kazanacagı muhtemeldi. ben ise ortalama bi öğrencinin üstüne cıkamayan, kalın kafalı ve umursamaz yaramaz öğrenciydim. ailemi merakta bıraktıgımı biliyodum. yaptıgıma o an bi anlam veremedim. telefonumu açtım. açtıgım gibi bi telefonm calmaya başladı. isme bakmadan açtım. telefondaki babamdı. oğlum nasılsın dedi. özür dilerim baba dedim. sınavda bekleneni yapamadım. önemli değil oğlum özele gidersin dedi. baba dedim özel cok masraflı olur boşver onu. oğlum biz daha ölmedik dedi. ailemin durumu iyi allaha şükür. fakat yük olmak istemiyodum. senelik herşey dahil en az 30-35 bin lira masrafım olcaktı. en az. yinede yola cıktıgımda hayallere başlamıştım. o'na bi şekilde ulaşıp nereleri tercih ediceğini, ona göre benmde tercihleri yapıcagımı düşünüyodum. 7 saat sonra evdeydim.. kimsenin yüzüne bakıcak halim yoktu. cok geçmeden tercih zamanı geldi. babam tercihlerimi coktan yapmıstı bile..

elektronik haberleşme yada elektrik elektronik iyidi. istediğim bölümdü ayrıca. babamın yaptıgı tercihlere bi göz attım. hepsi istanbuldaki özel üniversiteler. onca şeyden sonra gururuma yediremiyodum açıkcası özele gitmeyi. özele gitmek bana göre kafası çalısmamaktı. lgs sınavında 942 puan yapıp türkiyenin iyi bi fen lisesinden özele gitmek ise dahada onu kırıcı bişeydi. tercih kitapcıgını açtım. devlet üniversitelerinin bazıları tutuyodu ama ankaranın ötesi diyim işte. babamın baskılarına rağmen yazdım devlet üniversitesini. 1 tane yazdım sadece. doğru sıraya tabiki. tercihlerin açıklanacagı sabah 7bucuk gibi kalktım.o'nu düşünmeye koyuldum istemsizce. dalmışım. ölece kalmışım. telefon çaldı. saat 9 bucugu biraz geçiyodu. eyvah dedim bakmadım daha ! arayan babamdı. oğlum devlet üniversitesi tutmuş. oraya kim gidicek şimdi ? napıcaksın tek başına dedi ve kapattı. sevinçten cılgına döndüm herşeye ragmen. hemen hazırlanıp dersaneye gittim. o'nun nereyi kazandıgını merak ediyodum..

upupupupupupupup

beyler adam copy paste yapıyor önceden yazmış senaryoyu ama okuyalım bakalım

upupupupupupupupupupuup

olum sizin iyliğiniz için bi bölümünü böle yaptım

gördüklerim karşısında şoka girmiştim. yakındoğu tıp fakültesi. kurdugum bütün hayallerin suya düştügünün farkına varmıştım tabi. ama bu bi son değil bi başlangıç olcaktı benim için. zamanla herşeyi unutacagımı zannederken, bi kaç ay sonra sadece onu düşündüğümü farkettim. her gördüğüm kızı o'na benzetme çabası.. ama 4 yıl boyunca kimse o'nun yanında bile geçemeyecekti benim için. bazen o'na benzetmeye çalıstıgım bi kızla el ele geziyodum, sırf ona benzediği için. bazen ses tonu benzeyen bi kızla ıssız bi yerde buluyodum kendimi. pgibolojik olarak çökmeme yetmişti bi kaç ay. o'nu görmeden geçen bi kaç ay..

hayati faaliyetlerimi devam ettiremediğimi anladıgımda hastaneydim. kolumda serumlar, 2 paket sigaranın sonucu oksijen maskesi ve başımda annem babam. hastaneden cıkıp memlekete gittiğimde herşey güllük gülistanlık gibi geldi sadece bi kaç saat. yine kafam kaymıstı. bi kaç fikir alışverişi sonrası, benim 1 yıl amerikaya dil kursuna gitmem gerektiği kararı alındı. hocalarımla konusmuslar. orda okuycaktım yani 1 yıl. vize görüşmelerine gidildi, okul ayarlandı, biletler alındı. ve hemen, ardından, aynı gün, en erken şekilde thy uçağında buldum kendimi. yeni bi başlangıç gibi bişeydi bu. hem heyecanlıydım hem üzgündüm. oraya stres atmaya gönderdiklerini biliyodum. gitmeden önce 'bulaşıkları eldivensiz yıkama' önerisini bile almıştım. amerikada geçirdiğim zaman bana zehir olacaktı. o an farkında değildim tabiki.

ilerde değerlenir yaz sen

devam panpa sardı

önceden ayarlanan kiralık arabayı teslim aldıgımda ufak bi kıpırtı oldu içimde. etrafa izlemekten arabayı kullanamıyodum. gps i takip ettim bi süre. aradıgım yeri buldum. arabayı park edip okula girdim. karşılamaya kimse gelmediği için sinirliydim ama bu pek uzun sürmemişti. yanıma bi adam verdiler. kalacagım yere zütürdü beni. odaya girdiğimde oda arkadısımın bi uzak dogulu oldugunu gördüm. bi yanlıslık oldu heralde dedim, danısmaya gittim. bi problem yok dediler. eşyalarımı dolaba yerleştirirken o'nun bi karalama kağıdını buldum eşyalarımın arasında. yatağa uturup uzunca süre baktım. özlediğimi hissettim. ikiye katlayıp kağıdı dolaba koydugumda gözlerim buğlanmıstı. ben neredeyim o nerde.. ve onun cocuksu gülüşünü, gül yüzünü görebilmek için öss'den 1 saat erken cıkıp hayatımın az da olsa gidişatını değiştirdiğim aklıma geldi. öfkelendim. bi sigara yaktım. dısarı cıkıp bi tur atıcaktımki görevli orda sigara içmemem gerektiğini söledi. yere attım sigarayı üstüne bastım. arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim..