4 yıl

gunler güzel geçerken kafamı kurcalayan soruları neslihan gitmeden bir gün öncesinde konuşmaya karar verdim. Kendi kendimi yiyecektim yoksa. Hal böyle olunca sinir katsayım herkese yansıyor. Sonuç olarak hepten deliriyorum. Biz güldük, eğlendik yedik içtik coştuk bir hafta. Veda gününden 1 gece öncesi dedim ki neslihan'a gel odaya konuşmamız lazım. Surat ifademden anladı zaten ne oldu sorularının arasında odaya aldım onu. "Bak hayatım, bu cümleleri sarfetmek içimi ne kadar acıtıyor bilemezsin. Ama bana 2 kere güvensizlik duydun, ikincisinde çıktın buraya geldin o kadar güvenmedin bana bunun sebebini öğrenmek istiyorum. Bir diğer konu da seni çok sevdiğimi bile bile bana neden seni sevmiyormuşum sadece hayatımın ufak parçasıymışsın gibi davranma muamelesini gösterdiğğini merak ediyorum" dedim. Oyle 1 - 2 dakika mal mal baktı suratıma ama harbi mal gibi böyle agız hafif aralık, gözleri açmış bakıyordu öyle. "Hayatım" dedi. Sesi titriyordu. "Ben sana güvenmemekten değil seni bi hata yapıp boş bırakıp kaçmandan korkuyorum" dedi. "Bütün sorularım için cevabın bu mu?" dedim. "Evet" dedi. Ikna olmamıştım ama başka seçeneğim yoktu. "Peki bebegim" dedim. "Sınav zamanlarımızda daha sakin olalım ama" dedim. "Tamam hayatım" dedi. Sımsıkı sarmaladım omzundan bir öpücük aldım. Seni seviyorum diye fısıldarken nefesini tüm vücudumda hissettim. Bende seni çok seviyorum dedim. Aksam yemekten sonra tulumba almıştık. Kimsenin aklına gelmemişti. Benim bi anda canım istedi. Koştum mutafağa arkamdan gelen ses "dondurmayı da al." tatlı ve dondurmayı alıp odaya geçtim. O arada evimizde bulunan jakuziyi dolması için uygun sıcaklıkta çeşmeyi açtım. Gündüzden süpriz diye aldığım gül yapraklarını serpiştirdim içine. Neslihanın haberi yok tabi. Wcde sanıyor beni mumları yaktım, ışığı kapattım tatlımızı yedikten sonra gel sana bi süprizim var dedim banyoyu gösterdim. Köpüklü beyaz şarap almıştım hani şu sallayınca şampanya gibi patlayanlardan.

bitir şunu bin asabımı bozma.

http://inciswf.com/antisuku.swf

şimdilik bu kadar uyumazsam 1 saate biraz daha yazarım. Hatırlamak güzel şey be. Şarkımızda aha at below

http://www.youtube.com/wa...v=setc-d3xs-4&ob=av2e

Neslihan'la her buluşmamızda benim bütün kafamda oluşan tehlike işaretleri yok oluyordu. o anları bozmak istemiyordum. Hep bozulmasından korkuyordum. Bu kezde geldiğinde yine birşey sormadım. Yine çok güldük eğlendik. O yıl ki öğrenci evimiz sitedeydi ve kapalı havuzu vardı. bi gün bir şişe vodkayı alıp havuza indik. Ev arkadaslarımdan Hüseyin(ki beraber çalışıyoruz şu anda beraber oturuyoruz) neslihan ve ben. oyun belli vodkayı çakan havuza atlayacak. Cak dal çık. oyunumuz bu şişenin yarısını geçtiğimizde, kafalarmız güzel kıçımız başımız oynar vaziyette ingiliz komşularımıza gözlerimiz takıldı. bişey içiyolardı. o ne lan dedim. gittim yanlarına yeşil elma birasıymış amk. evde çeyrek şişe kadar rakı vardı onu verdik biraları aldık. Ama onlar bize biraları verince biz vicdan yapıp verdik rakıyı. Neyse biradan tattık biraz iğrenç geldi nitekim hepsini Hüseyinin o zamanki çaktığı hatun olan büşra içti çöp öğtücü misali bişeydi zaten. oyun bittiğinde yorgunduk. Yatağımıza gittik. Yattık elim neslihan'ın teninde geziyor dudaklarım dudaklarını öpmeye doymuyordu. Sımsıkı sarıldım yine bağrıma bastım. Bi kaç gün sonra özleyecek oldugumu biliyordum.

mola bitti wcdeydim. Devam ediyorum.

卐

http://www.incicaps.com/sygidyrm.jpg

http://a8.sphotos.ak.fbcd...0_905633_2072186779_n.jpg

http://imgim.com/11863263.jpg

reserved

bilinçlenelim

up up up

Ama ders çalışmak lazımdı bunu da adam akıllı neslihan'a anlatmak lazımdı. ne diyecektim. sınav zamanı yetişemicem sana kusura bakma mı diyecektim çok sevdiğim aşkımı kaybetme sebebim olurdu. Düşüncesi bile korkunç ne diyorum lan ben falan derdim sonra gene aynı telaş kısır döngü nitekim neslihan'a da yansıdı bu gerginliğim. Neyin var dedi. Ortalamam yetmeyecek galiba dedim. Aklın nerdeydi dedi. Zaten o dakika şarteller attı benim. "Senle ilgiliydim hayatım kusura bakma" dedim. "He suçlu benim yani deyip" kapattı msni filan telefonlara cevap vermemeye msni açmamaya başladı aha dedim seko al agzını gibeyim denir mi lan kıza öle diye kendimle kavga ederken bu süreci değerlendireyim dedim. Kendimi tamamen derslere verdim. Transcripte 2.50 yi göstermiştim vay amk helal diyodum kendime. neslihanla ara ara konusuyorduk. Çokta mutlu değildim. tamamen derslere odaklanmıştım. bir gun kapı çaldı tam ders calısıyordum bilirsiniz o pis hali ayagamda boston celtics shortu üst çıplak gözde gözlük öleydim. Kapıyı açtım. Gelmişti şoktaydım. oha dedim rüya mı falan derken attı kendini kollarıma sımsıkı sarılıp öpücüğe boğdum. Odaya geldiğinde herşeyin aynı oldugunu görünce ohh dedi. Doğru söylemişsin. ders çalısmıssın gerçekten dedi. Ya ne bekliyordun dedim. Ama tekrar hatırladım. 2. guvensizliği bana bu. hafızamı da gibiyim hiç bişeyi unutmuyo amk.

izmir'de olduğum zamanlar yarışırdım. Zevkine parasına vs. Epeyde tecrübeliyimdir. 2007de bir kaza yapmıştım. Toplam dikiş izi sayım 170, sol köprücük kemiğimi ve sağ kolumu 2 kez kırmışlığım var. Nerden geldin lan buraya diyeceksiniz vazgeçmek zorunda kaldığım 2. alışkanlığım bu oldu. Neslihan o kadar çok işgal etmeye başlamıştı ki zamanımı sürekli camde konuşalım istiyor, kapattıgım zamanlarda surat yapıyordu. acınası bi hale geliyorsun diyen abimi giblemeden yoluma devam ediyordum tabi ben. Böylelikle akşamları yarışlara gitmeyi de bıraktım. Annem hep zaten neslihan'ın tek işe yaradığı konu diye bahseder açıldığında, bence en büyük kaybımdır. Bir kış daha ara ara gidip gelmeler ve bi çok seni seviyorum cümleleriyle geçti gitti. 2. kışımızı da bu şekilde beraberce atlatmış olduk ama artık sudan sebeplere bile kavga eder olmuştuk ve bu benim sinirlerimi hırpalıyordu. Evde oldugum zaman annemlerle, okulda oldugum zaman ev arkadaslarımla kavga ediyordum. Bu durumda hep yanımda olan abimdi. Hep bana doğru bildiklerini yanlış gördüklerini anlatıp yol haritası çiziyordu. Ama ben iplemiyordum tabi ki. Artık 3. sınıftık 1.8 ortalamayı tutturamama korkusu oluşmaya başlamıştı. Derslere çalışmak lazımdı ama nerde... Neslihan'ın sınav zamanı görüşmezdik ama benim sınav zamanlarımda bana ayıracak zamanın yok mu diye surat yapardı. Eğer okul uzasa bizimkiler beni kanıttıra kanıttıra giberdi.

neslihan 2 hafta kaldı bizim vizeler bitti. Onlarınkinin başlama zamanı geldi, biraz abi desteği ile parayı yeterli miktara denkleyip bastık istanbula yolda tekrar yine 1. elden sevgiliydik. 3. balayı modu yani. O zaman çıkan bi parça vardı. The Guru Project - Infinty radyo numberone da sürekli çıkardı. Cıstak cıstak yolumuza o biçim devam ettik susurlukta mola verdik. Bir çocuk vardı oldugumuz yerde 1 - 2 yaşlarında sapsarı (ki neslihanda bende öleyiz) çocugu severken teyzenin biri yanaştı. "allah bağaşlasın anası güzel babası güzel çocukta masallah" dedi. O kadar hoşuma gitmişti ki bu, dedim evlenip çocuk yapalım 2 tane olsun. isimleri bile hazırdı. Derin ve Deren. Gören vay be der maşallahlı dualara boğardı. Faarkına varmadan güven meselesini de unutmuş oldum. Yola devam ettik. istanbul'a girer girmez trafiği boğmaya başlamıştı bile zaten, merhametli adamımdır. Sokakta aç falan gördüğüm zman para vermem ama yemek yediririm. Böyleleri istanbulda çok denk geliyor. içim acıya acıya bıraktım, neslihan'ın hoşuna gitmiyordu çünkü. işte bu ilk alışkanlığımı bıraktıgım zamandır. Bundan sonrası zaten pekte mutlu geçmedi.

Tuttum belinden kaldırdım. bir yandan sağımı solumu tırnaklıyordu. bir tanesi gözümün çok yakınından geçmişti hatta, odaya geldiğimizde gözü kapalıydı gözünü aç beni seviyorsan gözünü aç dedim. Gördü odanın halini gördüğünde serpil hanımın fotoğrafçı oldugunu idrak etti. odanın halini görünce bi sakinleşti sonra bana baktı yaptıklarını gördü yine başladı ağlamaya özür dilemeceler falan. Ama benim kafam hala neden bu güvensizlikteydi. Sebebini öğrenmem lazımdı. Ama nasıl niye benim sevgilim bodrumda geçtiğim sadakat sınavında muaf olmuşken böyle şeyler düşünüyordu. Serpilden özür dileyerek uğurladıktan sonra, odaya döndük bakıp bakıp ağlıyodu nasıl süphelendim senden diyerek içindeki güvensizlik yerini pişmanlığa bırakmıştı. Ama o güvensizlik nedendi hala öğrenememiştim.

Daha sonra sessiz bir yerde konuşmak istediğimi söyledim. Abisi arabanın anahtarını verdi ben yorgunum siz gidin nereye istiyosanız dedi. dönüşte beni traffic'ten alırsınız dedi. Tamam dedik çıktık yola adresimiz belli olmadan kurtköye doğru sürmeye başladım uygun bi yerde kenara çektim arka koltuğa geçtik, sarıldım sımsıkı "bebeğim" dedim. "söyle hayatım" dedi. "Noldu" dedim. "Kafam karışık" dedi. Demesiyle benim beynimde oluşan tilki kat sayısı bir anda milyonlara ulaştı. "Noldu" dedim. "Hayatında başka biri varmış?" dedi. Şoktaydım sevdiğim kadın bana bunu söyledi nolduğunu anlamadan 2. şok "bizim yatağımızda mı yattınız" dedi. "Ne diyosun sen?" dedim. Yarın benle gel nolur dedim. izinler alındı komutandan yarın evimize gidicektik. Yolda bana hiç bi arkadasımla konusmadıgımı odam çıkmadıgını ve bi kızın üst üste 4 gun bize geldiğini söyledi ( Fotografçı kız nasıl ne istediğimi anlatıyordum ciksapel hiç bişe yok yani) gidince görürsün tanıştırırım seni dedim. iyice kızdı resmen camdan dışarıyı seyrediyordu. ilk güven sarsılmasıydı bu. Eve gidince pişman olacaktı ama bi kere güveni sarsılmıştı. Tehlike çanlarını hissediyordum artık. Havaalanına indik abim aldı bizi arabamla o bırakmıstı bizi havaalanına yine alan o oldu haliyle eve gittik bişeler yedik ordan kendi evimize doğru yola çıktık 2.5 saat süren yol hiç konuşmadık elini bile uzatmadı tutmam için. eve vardık kızın kartını gösterdim odaya sokmadım kızı aradım çağardım. Ağlıyordu ne düşünüyordu da ağlıyordu. Kız geldi merhaba ben serpil dedi. Gözyaşları akıyordu artık tutamıyordu. Beğendiniz mi odayı dedi. Daha görmedi dedim. Benim yatağımda yattınız bi de şimdi bana mı göstereceksiniz diye bi feryat geldi. Hiç bişe sölemedim. Serpil Hanım nasıl yani sizin haberiniz yok mu? odayı görmediniz mi falan dedi. Ama ağlamaktan yüzü gözü şiş sevgilim hiç birşeyi dinlemiyordu.

Eve vardığımda bomboştu ortalık bomboştu yatağa attım kendimi öyle bir uyumuşum ki çocuklar gelmiş yemek hazırlamışlar falan hiç duymamışım. uyandırdılar masa da muhabbet falan ama olmuyordu onsuz yapamıyordum işte, yediğim yemek, aldığım nefes haramdı onsuz. Fotoğraflarımızı astım bi kaç gün boyunca onun planlarıyla uğraştım. Oda duvarları görünmez hale gelmişti. bi an dedim ki lan ne kadar çok fotğraf çekilmişiz. En sevdiğim fotoğrafı vardı. Ağaca yaslanmış ellerini beline koymuş çok muzip ifadeli bi fotoğraftı onu büyüttürüp yaklaşık 1 metre boyunda yatağımın karşısına astım. Her gece uyumadan önce onu görüyorum sabah uyandığımda ise günaydın diyordum. Arkadaşlarımla irtibatımı da kesmiştim artık. sadece o vardı hayatımda msnden konuşuyorduk sürekli uyurken bile açıktı kameralarımız. Arada atlayıp uçağa gidiyordum istanbula bazen o geliyordu. Bi süre sonra seyrekleşmeye başlamıştı gelip gitmeler artık alışkanlık olmuştuk birbirimize ve bunu beni rahatsız ediyordu. Birşey vardı ters giden ben hala böyle pervane iken karşıdan aynı yanıtı alamıyordum. Ve birgün tak diye sordum. "Hayatım" dedim. "Efendim bebegim" dedi. "Hani hep böyle sevgi sözleri falan derken monoton bi hale geldik farkındasın deme? Artık beni eskisi kadar göremeye çalışmıyorsun" dedim. "kafanda kuruyosun hayatım" diye geçiştirmekle yetindi. Ama bu cevap bana yetmemişti. Birşeyler vardı ters giden ben çözemiyordum. Neydi sorun bulmam lazımdı. Atladım uçağa ertesi gün vizem olmasına rağmen istanbulda aldım soluğu. Önce abisinin yanına gittim geldiğimden haberi olmadığını ve durumu izah ettim. O da anlayamadığı bir sebepten durgun olduğunu belirtti ama ona da söylememiş. Akşam yemek vakti geldi. Dedim gitmeyelim eve emirvaki yapmak istemiyorum. Amcabey'i aradı. Seko gelmiş neslihan'a süpriz yapmak için onu almaya gidiyorum havaalanına nesli'ye sölemeyin dedi. bu bize 1 saat kazandırmştı. Yemek çoktan yenmiş ve bitmiş olurdu. evin önüne geldik abisi nesli'yi aradı. "Aşağıdayım hadi gel traffic'e gidelim" dedi. 5 dk sonra aşağıdaydı beni gördü çok sevinmişti boynuma dolandı öpücükler geldi ardı ardına elini kavradım, süpriz dedim. Çok şaşkındı senin yarın sınavın dedi. boşver finalden 100 alır geçeerim dedim.

bu gece saat 01.00 civarı yazmaya başlayacağım beyler.