4 yıl

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

up bakalım up

geldim beyler kusura bakmayın geciktm biraz iş uzadı.

Eve vardığımızda sıcacık boyoz ve demlenme kıvdıbını olabilicek en güzel şekilde yakalmış çayımız vardı. Ama benim sevgilimin o boyoz kadar sıcak kalbi sanki buz kesmiş yüzüme bile bakmıyordu. Anlaşılan annesi iyi doldurmuştu. Masada sohbet falan filan derken abim sende "gelsene bugun benle fabrikaya, neslihan'da annemle takılır hem yorgundur kızcağız" dedi. Abim konuşmaya karar vermişti benle ne zaman konuşmak istese böyle garip bahaneler bulurdu. kahvaltıdan sonra yola cıktık. Fabrika ev arası yarım saat. Ama istanbul gibi düşünmeyin izmirde yarım saat epey mesafe trafik inanılmaz rahat. Neyse yolda hiç bir şey demedi konuyla alakalı. Yolculuk nası geçti falan gibi saçma muhabbetler. fabrikaya vardık ofise geçtik.

- Seko
- Efendim abi.
- hayırdır oğlum?
- Valla hayır değil be abi.
- Noldu?
- Önce kayınpederden mektup aldım. Arabada torpidoda da bi ara bakarsın. Yazanları kısa bir özet geçtikten sonra.
- Oha dıbına koyim adam ne çabuk kabullenmiş lan seni dedi.
- o en basit kısmı.
- Nasıl lan?
Susurlukta olanları anlattım. Herseyi kelimesi kelimesine...
- Onu anladım zaten Neslihan'ın suratından.
- He işte ne yarak yiyeceğimi şaşırdım abi.
- Severse bekler oğlum bak benim hatun 5 yıldır bekliyor.
- Haklısın aga. dedim. konu orda kapandı biraz içim rahatlamıştı. Çünkü anneme söylesem seneye okul biticek askere git gel evlen diyecekti.

akşam eve döndüğümüzde sabahki buz gibi neslihan gitmiş sıcacık sevgilim olmustu tekrardan. Babamda masada yerini almış bizi bekliyorlardı.

- Lan nerdesiniz?
- Baba iş bitti falan geldik işte.
- Oğlum ben çıkalı fabrikadan 2 saat oluyor. Arkamdan çıkmışsınız zaten.
- Bir kahve içtik baba.
- Yemekten önce kahve içiyorsanız pek hayra alamet değil bu neyse konuşuruz.

Yemekte annem tavuk yapmıştı tavuk poşetine koyup fırına atarsınız. Çıtır çıtır pişer. çocukuluğumdan beri hasta olduğum tat yemek yerken babam sordu. Ama öyle bi zamanda ters gelen bi soruydu bu konun içinde onun da olduğundan şüphe ettim.

- Çocuklarınızın adını hesaplamışsınızdır şimdi siz?
- Evet baba.
- Nedir? söleyin duyalım
- Derin ve Deren
- peki deden ne diyecek bu işe? ( bizim aile de çocuklara "S" harfi ile başlayan isimler koymayla ilgili bi gelenek var. Zorunluluk gibi daha çok. Ailede sadece anannemin adı "Y" ile başlıyo geri kalan kuzenlere kadar "S" ile başlar.)
- E artık isim kalmadı baba ya. gülüştük konu hafif sıyrıklarla atlatılmıstı.

masa toplanırken salonun köşesinde babamın koltugu vardır. başka yerde oturmaz. Seslendi "çocuklar" diye. Abim "efendim" dedi. "Gelin bakalım" dedi. Biz benim odada haftasonu planları yapıyorduk. Bu arada okula da hiç gitmiyordum bizim çocuklar imza atıyolardı benim yerime. Neyse babamın yanında geçtik.

- Hayırdır?
- Bilmiyorum baba hayır mı değil mi?
- Anlatsana
Anlattım böyle böyle diye kısa özet geçtim.
- Oğlum bak evlenmek istersen önünde durmam, halimiz vaktimiz yerinde gelir burnunu sokarsın. Bu iş seninde sonuçta. Ama sen evlenmeyi istiyor musun? Eminim sen bu sorumluluğu çok rahat kaldırırsın ama gerçekten istiyor musun? Ömrünü o saatten sonra tek kadına bağlamayı, çocuklarınla özgürlüğünü kısıtlamayı, istediğin şeyi alırken karına danışman gerektiğini gerçekten istiyor musun? Bana değil kendine yanıtla bu soruları.

Başka birşey demesine gerek kalmamıştı. Kafamı iyice bulandırdı sağolsun. E hadi bakalım düşün seko düşün. gece dışarı çıktık kordona gittik. Nargile keyfi falan. Sabah yola çıkıcaktık. Okula gitmek gerekliydi artık.

beyler gece giricem daha şimdi işim var.

ooo panpam gelmiş 2 yıl oldu ortalama yani daha 2 yıl var, ama acı çekmeye değer bişe göremedim ben panpa ama yine de up up merak ediyom bence kız nikahta terketti seni kesin.

anlat panpa up

anlat panpa up