4 yıl

Kamera kayıtları geldi. hepsini izle dedim. sonra konuş bana. izledi, suçlu tabi, niye söylemedin diye bağarmaya başladı. bu 3 etti dedim. 3 kere güvensizlik yaşadın bana, yetti be diye kapıyı çarpıp çıktım. Çıkarken babam duymuş koridordaydı. Noldu dedi, eve gidiyom ben dedim. bastım evin önünden geçtim durmadım bastım bastım nereye gidersem diye babam aradı eve gitmemişsin dedi. hee dedim. nerdesin dedi, kafayı kaldırdım sökeyi geçmiştim, iyi geliyor sürmek, sökeyi geçtim dedim, nereye dedi. Ne bileyim ben dedim. gel eve dedi. delirmiş gibiydim

beyler kafam aşırı iyi sabah devam ederim.

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

up panpa up

geldim beyler

tamam dedim, dönüp bastım izmir'e, evde beni babam, annem ve neslihan bekliyordu. Neslihan ağlamıştı suratından belliydi. hiç umursamadan odama çıktım. Peşimden geldi.

- çok özür dilerim, paranyolarım ne hale getirdi.
- paranoyalarını benim üstümde niye deniyorsun?
- Ya düşündüm olamaz dedim ama bi kıskançlık bastı içime, dayanamadım. Gözyaşları yanağını ıslatıyordu. zaten başlardan da anladığınız üzere dayanamadığım tek şey.

- bu akşam dışarı çıkıcam.
- neden?
- gidip biraz yarışıp kafa dağıtıcam çok kırdın beni, bırak biraz toplanayım.
- hep sensin deme kırılan zaten?
- hala üste mi çıkmaya çalışıyorsun?
- tamam söz veriyorum demicem birşey ama nolur yarışmaya gitme. Kal sarıl bana burda.

beyler erkekliğin yannanı yediği an bi kadının melül melül bakmasıdır. bu yüzden hep kaybeden taraftayız. Kabul ettim eli mahkum sorunları çözmüştük. Babamların yanına indik, babam "sorunlarınızı çözün iş yerine yansıtmayın" dedi. haklıydı, tüm yönetim katı bağrışmalarımıza tanık olmuştu. Zor bir durumdu babam için. Önümüzdeki hafta büyük bir ihale vardı, bir istanbul kooperatif şirketinin 90 dairesinin mutfak ve banyosu. Babamla konuştuk girelim kararı aldık. ihale başvuruları tamamlandıktan sonraki gün bir mail aldım.

"Serkan Bey,

Bu ihalenin önemi bizim için paha biçilemez, hem siz izmir şirketisiniz, istanbul'da işlerin nasıl yürüdüğünü bilmezsiniz. bırakın bu hevesleri yoksa sebebiniz olmayalım."

diye 2 satırlık bir mail aldım. Savcılığı aradım bulmalarını istedim. Ip'den bi internet cafe olduğunu tespit ettiler ama kim olduğu bulanamamıştı. ihaleye 5 gun vardı, çekilmek için son 2. Babama dedim böyle böyle diye. Babam "kimi korkutuyolar dıbına koyim" dedi. neslihan'la herşey yolunda görünüyordu. Ama kafamdaki tilkiler dönmeye devam ediyordu. artık bana güvenmiyordu belliydi. "akşam yemeğe çıkalım" dedim, "noldu?" dedi. "ne zamandır başbaşa kalmıyoruz" dedim. yüzü güldü "şahane olur" dedi. annemi aradım akşam gelemeyeceğimizi söyledim. Swiss hotelin roof restaurantında yer ayırttım. Babama da akşam bizi beklememesini söyledim. saat 9'a yaptırmıştım rezervasyonu, fabrikadan çıkmamız 8'i buldu, işçiler ve yönetim 6'da dağılır. güvenlikten başka kimse kalmaz. Fabrikanın kapısından tam çıktık ki sağdan biri yanaşıp kolumu tuttu "o ihaleden yarın çekilmezseniz canınız yanacak" derken kolumu sıkıyordu, gömleğinden tuttum neslihan koşup güvenliği çağardı, adamı depoya aldık, neslihan'a eve gitmesini söyledim.

am züt meme

am züt meme