Bir gece evde oturmuş film seyrediyorum. Telefonum çaldı. Arayan Şerifti.
Ş-Petibör bana gelsene
B-Noldu oğlum, iyi misin ?
Ş-Gel işte uzatma
B-Bu saatte nasıl gelim lan. Sabah gelirim.
Ş-Ben dayanamıyorum artık! Anlamıyor musun ? Hemen gelmen lazım.
B- Noldu ulan söylesene!
Ş-Bak, ben gayet iyiyim. Ama Ferhat kendini iyi hissetmiyor uzun zamandır. Ben artık ona bakamıyorum.
B- Geliyorum.

Çocuk iyi değildi, yanına gitmek şarttı. Atladım bir taksiye bindim, gittim evine. Şerif tek başına kalıyordu ama geleni gideni çok olurdu. Yani kazadan önce öyleydi, sonrasında içine kapandı tabi. Neyse çaldım kapıyı, girdim içeri. Salona oturttu beni, çayları alıp geliyorum dedi. Elinde 1 tepsi, tepsinin üstünde 3 çay ve şeker. Koydu önüme tepsiyi. Çayı içerken tek kelime laf etmedim. Bardağın dibini görünce koydum masaya.

Ş- Ulan Ferhat yaptırıp yaptırıp içmiyorsun çayı! Köle miyim ben bin.
B-Ne saçmalıyorsun lan sen? Ne yapmaya çalışıyorsun.
Ş- Tamam lan sinirlenme şakalaşıyoruz.
B- Senin şakanı giberim bin! Ölünün arkasından şaka mı olur lan ?
Ş- Ne ölüsü lan ?
B- Oğlum öldüler işte! Kabullen artık. Senin suçun filan değildi kaza. Alkollüydük o gece. Hiçbirimiz suçu değil.
Ş- Ferhat öyle demiyor ama. ilk başta ben kendimi yiyip bitiriyordum. Ama Ferhat sürekli beni avuttu. Senin suçunmuş. Sen hız yaptırdın diye olmuş. Ferhat senin yüzünden sakat kalmış.

Kalkıp gibtir olup gittim.

2 kişi bekliyor. Siz bana yetersiniz.
.
.
.
Feritin boğazına cam girmiş, olay yerinde ölmüştü. Ferhatın boynu kırılmış, hastanede ölmüştü.
Bir kaç hafta kimseyle görüşmedim. Sadece arada sırada Şerifi arıyordum. Planı organize eden şerifti. O yüzden olaydan kendini sorumlu tutuyordu. Ondan sonra ben hafif açılmaya başladım. Şerifle görüşmez olmuştuk. Ne zaman onu görsem aklıma kaza geliyordu. Belki de bu yüzden görüşmüyorduk.

Şuraya park edeyim

Reserved

hikayeyi paylaşmak isterim. Az önce buldum yazdığım defteri. Şimdi sizler için buraya bırakıyorum. Tamamen hayal ürünü bir hikayedir. O zamanlar inci hikayelerini okuyup özenmiştim. Normalde kendi adımı yazmışım ama âdet yerini bulsun diye Petibör yazacağım buraya.

Saat sabah 6 da sahilde buldum kendimi. Ceketimin üzerine yatmışım. Kimse yok etrafımda. Çok değil, bir kaç yıl önce çevrem sevdiklerimle doluydu.

Arkadaşlarla yılbaşını kutlamak için araba kiraladık. istanbuldan başlayıp sıkılana kadar doğuya sürücez ve alkol kullanacaz işte. Arabayı Ferhat kullanıyor. Yanında şerif, arkadada ben ve ferit. Son ses manowar dinliyoruz ve ilerliyoruz. Bir an düz bir yola girdik, hiç araba yok. Ben tutturdum hız yap diye. Ferhat yol buz tutmuştur araba kayar filan dedi. Ama ben direttim. Kıramadı beni, bastı gaza. Hepimiz bağırıp kafamızı camdan filan çıkartıyorduk. Uzaktan viraj gözüktü Ferhat yavaşlamaya başladı. Fakat yavaşlamaya rağmen araba kaydı ve korkuluksuz yoldan aşağı doğru takla ata ata indi araba.
Havai fişeklerinin sesiyle uyandım arabanın içinde. Ferhat ve ferit arabada duruyordu. Kendimi ezilmiş kapıdan dışarı attım. Kırık camlar bacağımı kesti fakat başımdaki ağrı bacağımdaki ağrıyı hafifletiyordu.
Şerif bir taşın üzerine oturmuş olanları idrak etmeye çalışıyordu.
(Burda hikayeye bir el atıyorum. Konuşmaların başına harf ekliyorum.
B-ben, Ş-Şerif)
B-Şerif! Yardım et çocukları çıkartalım.
Ş-Ferhat yardım aramaya gitti. Dur geliyorum.

Ferhat içeride kan revan duruyordu. Feriti çıkarttıktan sonra Ferhata yöneldim fakat Şerif hiç oralı olmadı. Zor bela Ferhatıda çıkarttım dışarı. Şerif Ferhatı görünce şaşırdı.
Ş- Ama o yardım aramaya gitmişti.
B- iyi misin sen ? Kafanı sert vurdun herhalde. Gel, geç otur şöyle.
Ş- Hayal gördüm galiba. Napıcaz şimdi ?

Ben d900 telefonumu çıkartıp 112 yi aradım. Ambulans gelmeden önce Şerif kendi kendine bir şeyler fısıldıyordu bi ara.

Bem şimdi yatıyorum. ilgi gelirse yarın devam ederim