4 yaşındayken yaşadığım korkunç olay

annemle babamın yatak odasında bir tablo vardı.. gül deseni gibi bir şey.. annemle babamın arasında yatıyordum.. bir gece aniden uyandım.. cüce bir adam uyandırmıştı beni.. o gül tablosundan bana sepet uzatmışlardı.. tablonun arka tarafında başka cüce adamlar bana sepete binip buraya gel oyun oynayalım dediler.. cüce adamda beni ikna etmeye çalışıyordu.. korkup annemi kaldırdım... tamamen uyanıktım.. annem dualar okumaya başladı önce o adam tabloya geri döndü.. sonra sepeti geri çektiler.. hala hatırlıyorum..

o gece yaşadıklarımızı yıllar sonra, sadece bir kaç ay önce laf arasında anneme ilk defa sordum.. anne hatırlıyor musun böyle bir şey yoksa ben saçmalıyor muyum diye.. annem çok şaşırdı sen çok küçüktün o geceyi nasıl hatırlıyorsun dedi? şu an 30 yaşındayım.. 26 sene geçmiş ve hala dün gibi.. annem bu olaydan bir sonraki gün hocaya gitmiş.. hoca anneme, kızım iyi ki seni uyandırmış ve sen dua okumuşsun.. iyi ki o sepete binmemiş çok kötü olabilirdi demiş hoca. bir daha olursa okuması için bir kaç dua vermiş.. ama annemin hala bilmediği bir şey var ki o ilk gece tek gecem değildi..

upup yoo

bu olaydan bir müddet sonra yine bir gün öğleden sonra annemle babamın yatağında uyumuştum.. annemin sesiyle uyandığımı hatırlıyorum.. (adım eren olsun) annem kulağıma Eren olum kalk oyun oynayalım diyordu.. uyandığımda annem ortada yoktu.. fakat tablodan yine aynı sepet aşağıya inmişti.. hadi olum sepete bin buraya gel oyun oynıycaz burada diyordu annem... sepete bindim.. sepetin içinde mandallar vardı.. sepete oturdum ve sepet tabloya doğru yükselmeye başladı.. tabloya yaklaştığımda içerisi aydınlık bir tünel gibiydi.. annemin sesini duyuyordum ama içeri girmeye korkmuştum.. derken ilk gördüğüm cüce belirdi ve bana elini uzattı hadi içeri gel annende burada oyun oynuycaz diyordu.. cüceyi görmemle korktum ve aşağı inmek istedim.. elinden kaçıyordum.. o sırada düşecek gibi oldum ve beni tekrar sepetle yere indirdiler.. korkmuştum ama iki üç tane daha cüce ellerinde toplarla belirdiler.. bana top atıyorlardı bense attıkları topu onlara geri atıyordum.. cücelere karşı korkum gitmişti.. bu şekilde bir kaç kere daha tablodaki cücelerle top oynadığımı hatırlıyorum farklı zamanlarda.. sepetle çağırma olayı ise hafızam beni yanıltmıyorsa o dönemde bir daha olmadı..

çok akıllı bir çocuktum.. 5 yaşında susam sokağını izleyerek kendi kendime okuma yazmayı söktüm.. annemden çikolata yerine kitap almasını isteyen bir velettim.. elime geçen herşeyi okuyordum.. annem misafirliğe gittiğinde ben gittiğimiz evlerde dergi, angiblopedi ne varsa zevkle açar ilginç gelen yerleri okurdum.. okumaya ilgim o kadar yoğundu ki bir çocuk olarak yaşıtlarım dışarıda oynarken ben evde maydan larousse ve gelişim hacette okuyordum... yani şimdi düşününce komik geliyor bu yaptığım ama gerçekten böyleydi.. okumaya olan bu merakım 10-11 yaşlarına kadar devam etti.. derken sonradan bahsedeceğim bir olayla bıçak gibi kesildi.. hala angiblopediyi elime alamam... ve o yaşlardan sonra ders kitapları dışında hiç bişey okumadım..