4 yaş küçük kardeşime verdiğim

ibretlik ayarı anlatıyorum. küçüklüğümüzden beri hep sıkı pıkı bir abi kardeştik. ben üniversite okumaya başka şehre gidince yazdan yaza görür olmuştuk kardeşimle ben birbirimizi. dedim nasılsa bu dönem vizeleri erken tarihe çektiler fırsattan istifade ankara ya gideyim de ailemi göreyim dedim ve bindim otobüse geldim. tabii benimkilerin bu olaydan hiç haberleri yok. işte eve gittim kapıyı çaldım annem açtı kapıyı ve beni görür görmez "oğluuuuuuum" diye zılgıtlar çalmaya başladı annem. bunu duyan babamla kardeşim koştura koştura geldiler işte ufak bi çanta hazırlamıştım çok uzun kalmıcam nasılsa diye o çantamı kardeşim kaptı elimden sonra geri geldi bana sarıldı filan ama hiçbir şey demedi ne hoşgeldin dedi ne bir ses çıkardı. hiçbir şey... ben de 10 dk sonra buna ne oldu lan bamya niye konuşmuyon dedim (ona hep bamya diye seslenirim annem ne kadar kızsa da) bu da işte yok abi birden görünce heyecanlandım filan dedi. ben de buna sinirlendim "heyecanlandın diye 16 yıllık abine bir merhaba bile demez mi lan insan" dedim. bu bir şey diyecek oldu ama onun hemen sözünü kestim ve "sus ve konuşmamaya devam et." dedim.

iyi demiş miyim panpalar?

@2 oo qapaq hll ooo spr

kürtün sıçtığı ben sana bamya desem annen "benim oğluma deme öyle şeyler" demez mi be anasını kürtlerin gibtiği