4 senedir hiçbir şey hissetmiyorum

bak kardeşim;
44 gündür, evet tam 44 gündür bütün hayatım ve bütün geçmişimden kopmuş bir haldeyim. eski ben, eskiden neysem yok artık. oturduğum evi yaktım, dırdır eden karımla mızmızlayan çocuklarımı dövüp dedelerinin yanına gibtir ettim. üniversitede bir gibe yaramayan bir bölüm okuyup, esnaf olmuş bir adamım. malzeme dükkanım var; evi yaktığımdan beri de onun içinde kalıyorum, ve dükkana kim gelirse; ne isterse istesin bi şekilde olay çıkartıp hepsinin üstüne saldırıyorum. insanlar yanımdan geçemez oldu; öyle sinirliyim. ama atamıyorum bir türlü; her gün en az 5 kişiyle kavga ediyorum, ama atamıyorum. yok, geçmiyor bu sinir... çaycı veled bile korkusundan çayları öyle gib gibi kapıya bırakıp kaçıyor. yakalasam kesin öldürürüm muallakyi... annem babam bile gelemiyor yanıma; anlıyor musun? peki bu sinirim nerden peydah oldu dersin? fikrin yok tabi... başta alayım: bak ben yaklaşık 7 ay önce google'da memleketim olan çanakkale'nın dedeler köyü hakkında bir şeyler aratırken inci'ye rastladım. ilk başta çok iğrendim burdan. affedersin, herkes birbirinin anasını gibiyordu. tabi sonra noldu? bastırılmış tabular fetiş yarattı bende. bildiğin siteye bağlandım; hergün düzenli olarak bu siteye girer oldum. ama normal hayatımı etkilemiyordu. çok eğleniyordum; çok mutluydum. karım bile mutluluğumdan paylandı; ona da yansıdı. hergün çeşit çeşit yemek yapıyodu; yılan gibi kıvranıyodu yatakta... dıbına kodumun karısı... neyse. peki n'oldu? nasıl dönüştüm? tahminin var mı? demek yok... tuu allah belanı versin senin! hepsi senin yüzünden huur çocuğu! hepsi senin o döl israfı varlığın yüzünden!!! sen sözlüğe geldin geleli, sol frame'i gibtin gibeli; ben de ne mutluluk kaldı, ne zevk. o gibik başlıklarınla; gibik espirilerin hayatımı kararttın bin dölü! hergün senin düzelme ihtimalinle; hergün böyle bir döl israfının varolamayacağı inancıyla; hergün, evet hergün aslında düşündüğüm kadar amcık beyinli bir insan olmadığını göstereceğin umuduyla yazdıklarını gece gündüz takip ettim. yazdığın bir şeyi kaçırım korkusuyla günde 2 saatten fazla uyuyamaz oldum. fakat n'oldu?... hiçbir şey huur çocuğu; bir gram değişim göstermedin!! artık bitti, tek bir umudum kalmadı. ama dur sen; her şeyi göze aldım. evi yaktım; bütün hayatımı bana bağlı olan herşeyi benden uzağa fırlattım; neden? seni geberttiğimde herkes bir bahane bulsun diye; deli raporu alabileyim diye. ve evet aldım! kapı gibi raporum var elimde dıbına kodumun evladı! tüm bu yaptıklarım senin gibi bir huur çocuğunu bu dünyadan silmenin ceza çekmeye değmeyeceğini düşünmemden dolayı. sırf senin yüzünden 38 yıllık bir hayatı sildim huur evladı, bu yeterli bir ceza! ip adresin şuyun buyun ne varsa; seni bulmak için gereken bilgilere ulaşmak için, sırf seni bulmak için bu yaşımda hacker oldum annesinin sıçığı! gecem gündüzüm bilgisayara bağlı artık! ve inan en küçük sırrının; aile ağacının en uzak bireyinin bile bilgisi var bende. şimdi ise her şeyin sonuna geldin; bu akşam uyuduğunda ağzına pompolalıyı dayayıp kafanı zütünden çıkaracağım. evet bunu yapacağım. ve inan şu an tek bir tereddütüm yok bu konuda. artık sorguladığım tek şey: ailendeki diğer insanları da öldürüp öldürmemek. senin gibi bir huur çocuğunun geldiği soyun varolmasının doğruluğunu sorguluyorum sadece. gerçi bunlar seni ilgilendirmez artık. sen sadece bekle. bekle dıbına kodumun evladı, bekle! bu gece her şey bitecek; g-e-l-i-y-o-r-um!!!...