Öncelikle Selamun Aleyküm tamamen tarafımca yaşanmış bir hikayedir başıma geldi'de açıcaktm bayaa bi uzun onun için bu altinciye açtım gerçi pek bi önemi yok hikaye bittiğinde ben buralardan göçmüş olacağım iyi okumalar...

Bundan 3 yıl önce canımdan çok sevdiğim nişanlımdan ayrılmayı hayatımın sonu olarak değerlendirmiştim.
Senelerimi verdiğim yüzüne gözüne bakmaya kıyamadığım elini tuttuğumda kalbimin yerinden çıkacak gibi olduğu insan benden ayrılıyordu.
Bu bazen düşünürdüm kendi kendime ulan evlendiğimde ben bu kızı nası gibicem diye gerçekten sevince gibmeye bile kıyamıyosunuz beyler inanın... )
Vaktin geldiğini düşünüyordum.
intihar etmeye karar vermiştim. Zaten yetimdim hayat benden alacağını almıştı. Ailem tatil yapmak için antalyaya gitmişti ve gelirken tırın altında kalarak can verdiler.
Annem - Babam ve Kardeşim. Amcamlarda kalıyordum, Yengem bana hep besleme gözüyle bakardı bir boğaza bakmak çok zordu sanki...
Çoğu zamanlar aç yatar aç kalkardım gün geçtikçe zayıflamaya başlamıştım 78 kiloydum vucüt geliştiricisiydim. Gün geçtikçe zayıflıyordum... (Şuan 62 Kiloyum.)
Bi canım vardı onuda teslim edecektim. Kaybedecek bişeyim olduğunu düşünmüyordum Çaresizlik ve kimsesizlik duygusuyla bulabildiğim bütün ilaçları karıştırıp daha çabuk etkilemesi için bir Şişe 70'lik votkayla içtim.
Ama ölümüm amcamların evinde olamazdı. Yengem ölüme bile eziyet ederdi o kadar insafsız bir insandı kendisi.
Kimseye birşey söylemeden arkadaşlarımın her gece toplandıkları bekar evine giderek sessizce yanlarına oturdum. Kısa bir süre sonra bendeki garipliği arkadaşlarım fark etti. inatla iyi olduğumu tekrarlayıp duruyordum.
Birden bedenimi yüzükoyun yerde yatarken gördüm.
Bense bedenimin bir karış üzerinde bir tüy gibi sallanıyordum. Arkadaşlarım panik içinde beni yerden kaldırmaya çalışıyorlardı. O yanda yanımda birsinin varlığını hissettim. Fosforlu ışığın içinde bana bakan bir varlıktı.
Bedeni ışık ve bulutumsu bir görüntüye sahipti. Bana düşünce yoluyla aktardığı ise koruyucu meleğim olduğuydu.
Kendime baktığımda benimde bedenimin ışıktan oluştuğunu gördüm. Bu bensem yerde yatan kimdi.
Aklım iyice karışmış tı. Işıktan varlık bana yaptığım şeyin yanlış, bedenimin bize bir armağan olduğunu onu öldürmek yerine çok iyi bakmam gerektiğini söyledi.
Birden bedenime baktım: Arkadaşlarım boş bir çuval gibi beni banyoya doğru sürüklüyorlardı. Bu manzara beni çok utandırdı. Bedenime doğru uzandığımda simsiyah bir karanlık her yanımı sarmıştı.

Not: sigara ve bira almaya gidiyorum. geldiğimde yazmaya devam edicem. şuku cugu önemli değil son kez içimi döküyorum bu sözlüğe.