hayat çirkinler için hep mi çirkin be beyler
1 aydır üniversite okuyorum tek bir kız bakmadı
bu kez farklı olur demiştim ama 5 kuruşsuz olmuyo
ne yakışıklıyım ne güzel giysilerim var
kimsenin dikkatini çekemiyorum
lanet bir bölümdeyim bilgisayar mühendisi olmak istemiyorum ki ben
yazmak okumak dinlemek istiyorum
kelimelerle aram iyiyken rakamlarla boğuşucam
lanet olsun yaşamak istemiyorum
bu hayatı en azından

ölsem kim gelir ki mezarıma papatya diken olur mu
o papatyayı kim sular gözyaşlarıyla
kim yapar benden sonra ilk espriyi
kim atar ilk kahkahayı ilk kim unutur beni yada yıllar sonra kim hatırlar ki adımı

Senin belanı gibeyim çakmağı çarpmış bizim muallakler nasıl sigara içecem ben

sonuna kadar dinlemezsem huur çocuğuyum yaz

sözün bittiği yer değil başladığı yer bu yaprak benim için
yıllardır içimde bastırdığım yazma isteğini tutamıyorum artık
yazmazsam delireceğim demiyorum ama akıllanmaya başladım
akıllı uslu bir adam olmak korkutuyor beni
çünkü elimde avucumda birtek bu kaldı
o kadar yoruldum ki
belki bu yazıyı bile bitiremem
neyi bitirebildim ki şimdiye kadar
sadece kendimi birkaç şişeyi yaktığım sigaralarımı
beni mutlu eden herşeyide siz bitirdiniz zaten
mutsuzluklarım ne zaman bitecek
birgün gerçekten dinlenebilecek miyim
korkarım ölüm bile rahatlatmayacak beni
cehennemde yanacağım ve sıcak kemiklerime iyi gelmeyecek