şimdi arkadaşlar, ben özal döneminde yetiştim, şükürler olsun.

bendeniz yüksek mühendis bir kardeşiniz.

uzun yazacağım o yüzden şu an dertleşme yerine hikaye altıncısını seçtim.

bazı konular var, çok şanslıymışız o dönemde yetişmekle.

bazı konular var, şimdiki gençler çok şanslı diyorum.

memleketimizin kısa yakın tarihi ile başlayalım, zira konuyla alakalı.

birinci dünya savaşına kadar dünya kaynayan fakat taşmamış bir yemek tenceresi gibi.

olay kopuyor. türkiye, fransız ve iran kültürüyle yoğrulmuş, bunun çok büyük tesiri altında, şarkılar, gazeteler, yemekler, günlük hayatta kullanılan cümleler frankafon ve farsça.

neyse, kısa geçiyorum, almanya'nın eline veriyorlar. almanya bizim müttefikimiz, bize general falan yolluyor. almanlarla alakamız o günlerde başlıyor. almanlar hangi millete boyun eğdiyse o kültüre yakınlaşmış. biz de o dönemin popüler kültürü olarak almanların özentisine yakınsamışız.

ikinci dünya savaşı sonrası rusların ele geçirdiği ve yerleştiği almanya'nın doğu kısmında sosyalist rejim hakim oluyor.

bilin bakalım o dönemde türkiye'de hangi kültür hakim oluyor? evet, sovyetlere yakınsıyoruz, rus malları geliyor. rus filmleri, rus oyuncakları, rusça kelimeler giriyor lügatımıza.

sonrasında amerika büyüoyr, büyüyor ve almanya'nın batısı amerikancı oluyor. doğu almanya bugün bile hala yarısı rus nüfusa sahip bir bölge. rusların kovaladığı yahudilerin hitler öldükten sonra almanyaya gitmesi falan, almanya'ya gelen rus askerlerin dönmemesi derken böyle oluyor.

amerika höt diyor zöt diyor, rus egemenliğini kırmak istiyor, ticaretin önünde engel çünkü. kendi tarafına çekiyor etrafındaki ülkeleri.

ilk batı almanya, akabinde biz en azılı amerikancı oluyoruz. para yolluyor olm adamlar sıcak para, marşal yardımı falan. adnan menderes başkan oluyor. sene 50 ler. 70 sene önce.

bizim amerikayla direk münasebetimiz, yine dilimize yansıyor. şarkılar falan ingilizceye dönüyor. fransızca yerine o dönem yeni çıkan amerikan teknolojik ürünleri artık ingilizce isimleriyle dilimize giriyor, okey?

adnan menderes abimizi ilk akpliler gibi düşünün. detaya girmiyorum.

24 sene sonra. yunanlılar ingiliz desteğiyle yine kızışıyor, rumlara bir arsızlık geliyor ve kıbrıs türklerini kıyıma başlıyor muallakler.

bülent ecevit - karaoğlan- giberim amerikasını da ingilteresini de diyerek kıbrıs'a dalıyor. bu kıbrıs işgalinin acayip anıları vardır.

amerika da basıyor bize ambargoyu. o tüp kuyruğu falan o dönem başlıyor. bizde de savaş mavaş skinde olmayan, hep rahat yaşamak isteyenler var. fırında ekmek bulamadığı gün bu hükümeti düşürürük valla şeklinde veryansın edince, bizimkiler, ambargoyu nasıl kırarız diyerek ufaktan avrupa'ya yanlamaya çalışıyor.

1975 yılında erovizyona girelim lan diyor biri. kimin aklına geldiyse. oradan yürürüz. bunun da hikayeleri komedi. bütün sanatçıları topluyorlar. sezen aksu, ali rıza binboğa falan trt stüdyolarında saçmasapan koşturtuyorlar. memleket meselesi oluyor çünkü avrupa'ya büyük yanlamamız lazım. para var adamlarda, bizi büyük gibiyorlar ambargoyla. delmemiz lazım. yurtdışına açılmamız lazım.

ikinci hamle izmir fuarı oluyor. gelsinler tanıtım yapsınlar bari diyerek fuarda isviçre stand açıyor. günde bir kamyon çikolata satıyor adamlar. açız amk aç.

o dönemde de müslolardan özal geiyor. komünist dönem geçirdik, açlıkla sınandık, tam gaz kapitalizm dıbına koyayım diyor ve devletin yaptığı işleri sonlandırmaya başlıyor. özel sektöre devirler ilk özal zamanında başlıyor. satıyor adam fabrikaları. iyi kötü şahlanıyor ekonomi. ilk turistler gelmeye başlıyor hatta. özgürlükçü türkiye. komünistlerin boyunduruğundan çıkmış, isteyen dinini özgürce yaşasın, isteyen hippi takılsın, ülkeye yeni arabalar gelsin. arçelik marka buzdolabı, saba marka renkli televizyon alalım.

işte o dönem ben doğdum. angiblopediler. kütüphane'de beleşe kitap okumalar. o kitap kokusu. sokakta şu an yasak olan kızkaçıran, torpil, çatapatlar. gerçek şekerli -dişleri çürüten ama iç organlara zarar vermeyen- kolalar, bisküviler. siyah önlükler, saçma sapan bir eğitim sistemi.

köy enstitülerinden mezun olmuş öğretmenler bu sistemde mükemmel eğitim vermeye çalışıyor diğer yandan buhran geçiriyorlar. kendi aldıkları eğitimin yarısını o dönemki müfredat vermiyor. ağaç tipleri yok. bahçe eğitimi yok. basit veterinerlik bilgileri yok. müfredat zayıf. avrupai

ekonomiye sıcak para girmeye başlıyor. ambargo artık tamamen kalktı. arada çernobil patlıyor radyasyonlu çay-fındık yiyoruz falan okulda bedava dağıtıyorlar.

evdeki bütün beyaz eşyalar yenileniyor. koltuk takımları kitaplıklı çekyattan modern takımlara dönüşüyor.

sokakta büyüyoruz. başımıza türlü işler geliyor. doğulular batıya yerleşmeye başlıyor. terörden, depremden kaçıyorlar. hava her daim sıcak, kar yağmıyor. para var insanlarda, mutlular.

kredi kartı yok. varsa bile çek yazmak gibi işliyor.
https://www.blogteb.com/w...plastik-kredi-karti-3.jpg

nah bununla geçiyorlar kredi kartını bir karbon kağıdına. bankaya gidip o kağıtla paranızı alıyorsunuz.

bankalarda deli kuyruk var. numaratör yok, ayakta bekliyor millet. atm yok. para çekmek için 50 lira bile olsa kuyruğa girip 2 saatte çekiyorsun.

cep telefonu yok. bir memurla işin olsa telefonla o gün ulaşamazsan ertesi güne kalıyor işin. adamın skinin keyfine kalmışsın. kim nerede belli değil. sadece ev telefonu var.

amerikan filmlerinde adamlar araba telefonu, çağrı cihazı falan kullanıyor. abov diyoruz bizde de olur mu lan bunlar. sanki rüya gibi.

sonra cem uzan telsim'i kuruyor * hey gidi hey. cep telefonu falan geliyor. bilgisayarlar geliyor artık 386 megahertz. sonra 486. sonra pentium 133. işlemciler katlanarak hızlanıyor.

işyerlerinde zamanında ibm firmasının ürettiği ve sattığı as400 model bilgisayarlar ve basit kayıt programları var. işte gelen fatura, giden fatura, gelen mal takibi yapıyor program. bordro falan basıyor. türk hava yolları da o zaman as400 kullanıyor. bazı uçaklarda küllük var.

olaylar hızlı gelişiyor, borçlarla büyüyen küresel ekonomi bir yerde para çeviremeyince patlıyor. amerikalı vatandaş parasını nakte çevirip evindeki kasaya koymaya başlayınca dünyada ekonomik kriz patlıyor ve dolarla dönen ekonomimizin de afedersin anası skiliyor. hükümetler devriliyor, koalisyon falan tutmuyor. derken 90lar da böyle geçiyor. medya nedense çok güçleniyor. ilginçtir, çoğu ülkede yayın kalitesi bizden düşüktür hala. bizim taktan diziler bile izleniyor.

neyse sene 2002 bir sürü ekonomik krizden sonra akp geliyor iktidara. adamlar o kadar güzel çalışıyor ki ilk seneler. aman yarabbi. kalkınıyoruz lan resmen.

aslında ekonomik krizi atlatan amerikalılar, japonların teyze fonu, iranlılar, hintliler yine ortama para salmaya başlamışlar. para dönünce biz de dıbınakoyim sanki hükümet süper çalışıyor zannediyormuşuz.

ne bilelim. sonra para gidiyor, yine batıyoruz.

bu batık halinden kurtulmak için elde ne var ne yoksa satmaya başlıyor hükümet.

işte o dönemlerde artık kardeşiniz mba programıyla yüksek lisans yapıyor. hem çalışıyorum hem yüksek yapıyorum ebem skiliyor.

işletme yükseği okurken uluslararası finans dersine giriyorum ve araştırmalar sonucu milliyetçi duygularım yüzünden neredeyse ağlayarak çıkıyorum sınıftan.

öyle kötü batmışız ki, halka açıklaması zor. kurtulmak imkansız. bir köle gibi borç ödemek zorundayız. hükümetin ekonomiyi azıcık iyi göstermek uğruna yaptığı en ufak çakallığı sezmek insanı depresyona sürüklüyor.

şöyle mesela, 5000 milyon dolar açık yerine 4999 milyon dolar gösteriyorlar takla atıp. bu ne yani.

reserve alın devam edicem

günler geçiyor, biraz olayları artık kişiselleştirerek anlatayım.

askerlik işe girme derken zaman geçiyor ve tatil kasabalarında kolay dil öğrenebilme yeteneğimle herkesle her dili çat pat konuşuyorum. kız arkadaşlarım oluyor, yerli yabancı.

bunlardan en temiz olanlarından, benim şahsen patlattığım bir yabancı hatunla evleneyim diyorum. kızın da işi gücü yok. ama ailem yabancı gelin istemiyor çünkü paramız var yeteri kadar, bi türk bulamadın amk diyorlar.

ben istemiyorum ki türk kızla evlenmek... benim kız arkadaşım rus. işsiz de. kemiksiz et. al evine besle. hem sadık, köy kültürüyle yetişmiş, oturmasını kalkmasını bilen. dinine bağlı (burası önemli çünkü kızın dinini şak diye değiştirip müslüman olması aslında kötü bir özellik, nasıl yetişmişse o dine sadık olmalı) bana dualar ediyor. çok seviyor. güzel de bişey. ilk ilişkisini benimle yaşamış olması artı puan.

fakat o dönem ailem istemiyor. ben de 5000 lira kazanıyorum aylık o zaman , 2,5 lira dolar. 2000 dolar para kazanıyorum. kız 600 dolar ancak.

kıza gel diyorum, aileyle sorunları anlatıyorum, aşarız diyorum. korkuyor. erteliyoruz biraz.

şimdiye gelelim. toplam kazancım pederin vefatından kalan miras ev-dükkan kiralarıyla yaklaşık 1800 dolar. kız kazanıyor 1000 dolar, olacak 1200 dolar. işi gücü yerinde.

şimdi bu kız neden gelsin?

benim kara skime mi gelsin? işinden gücünden olacak. dolar yerinde saysa 4500 usd gibi kazanıyor olacaktım, koşa koşa gelirdi.

velhasıl türkiye için hiç fena sayılmayacak meblayı, şef pozisyonunda çalışan bu kız tek işle alabiliyor. biz de artık yolumuza bakıyoruz. keşke terk ettiğim kevaşelerden birine yüzüğü taksa mıydım diye düşünürken buluyorum kendimi. sonra diyorum yok lan amk, cehennem gibi bir evlilik olurdu.

peki mürüvvetime engel olacak kadar bu fark nasıl oldu? dolar bu kadar nasıl yükseldi? paramız nasıl değersizleşti?

neden yurtdışına gidip çalışma imkanım varken gitmedim? (6 ay yurtdışı maceram var)

ileride ekonomimiz nasıl olacak?

politik reel diye bir laf vardır. her habere inanan adam normal halktan biridir. eğitim seviyesi yüksek olan kişiler bile bazı haberlere atlayabilir.

mesela siha'larımız bir sürü hedef vurdu geçen gün. sanki hepsini dün mü vurdu bunlar? tarihlerini buzlayıp bütün siha görüntülerini saldı adamlar gaz alsınlar diye. bayraktarın insansız hava araçları değil bu arada bunlar. yurtdışına kaçırdıkları adamların yaptığı silah taşıma kapasiteli ve tübitak'ın geliştirdiği füzeleri atan sihalar. bayraktarınkiler sadece resim çekiyor. yani parlatmaya çalıştıkları yeni damadın çok bir albenisi ne yazık ki yok.

bu arada, muhtemelen bu adamların yaptıkları işin 10 katını yalnız kendim yapmışımdır. türkiye'ye getirdiğim paranın haddi hesabı yok lan. daimler, mercedes, bmw, porsche, audi vb. üretimleri için gerekli yan sanayi parçalarının üretimlerini büyük ölçüde türkiye'ye taşıdım.

almanlarla kavga ede ede. yahudilerle kavga ede ede. avrupa'dan sipariş alan adamlar kendileri inanmıyordu bu işleri alabileceklerine. bursa, gebze sayemde %10 büyümediyse adımı değiştiririm.

kapasiteleri yetmedi muallaklerin düşünün ne iş getirdim. 100 yıllık yahudi şirketinin ürettiği parçayı bursa'da joint venture bir şirkete, oradan da yerli şirkete aktardım. sonra o şirket büyüyünce erdoğan gidip zaten açık fabrikanın açılışını yaptı *

işte böyle beyler. şu anda o işlerden elimi çektim çok yorucu. kendi mülklerimizle ilgilenmek yeterince zaman alıyor. az önce dükkanların 3 senelik anlaşmasını imzaladım. dolara bağlayamadım amk.