35 yaşında evli kadını nasıl götürdüm

1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı [değiştir]
Ana madde: 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı
Osmanlı ordusunun, 1773’te Ruslara karşı kazandığı Rusçuk, Silistre ve Varna zaferlerinin intikdıbını isteyen Çariçe II. Katerina, Tuna ordusunu takviye etmişti. Başkumandan Mareşal Petro Rumyantsev, Osmanlı ordusunu, merkezinde muhasara için Şumnu’ya doğru hareket etti. Bu sırada rahatsız olan Vezîr-i âzam ve Serdâr-ı ekrem Muhsinzade Mehmed Paşa, düşmanı karşılamak üzere Yeniçeri Ağası Yeğen Mehmed Paşa kumandasında bir kuvvet sevk ettiyse de, bu kuvvetler Kozluca’da mağlup oldu. Rumyantsev’in, bu başarıdan sonra Şumnu önlerine gelip Varna yolunu kesmek suretiyle, Osmanlı ordusunu iâşe ve mühimmattan mahrum etmesi, askerin dağılmasına yol açtı ve orduda on iki bin kişi kaldı. Yanındaki az sayıdaki kuvvetle mukavemet etmenin bir fayda sağlamayacağını anlayan Serdâr-ı ekrem mütareke istemek zorunda kaldı. Sadrazam kethüdâsı Ahmed Resmî Efendi, nişancı rütbesi ile birinci, Reîsül-küttab ibrâhim Münib Efendi de ikinci murahhas tayin olunarak, 12 Temmuz 1774’te Şumnu’dan hareketle Balya Boğazına yakın Küçük Kaynarca kasabasına geldiler. Ruslar tarafının murahhası, General Nikolay Repnin idi. Mareşal Rumyantsev mütareke kabul etmeyerek birinci sulh müzâkeresinde esasları iki tarafça kabul edilmiş olan esaslara göre derhal sulh akdini istediğinden, mecburen teklif kabul olunup, iki günde ve iki celsede antlaşma imzalandı.

Rus başkumandanı, sulh görüşmesi yapabilmek için başlangıçta Kılburun, Kerç ve Yenikalenin Ruslara terkini şart koydu. Osmanlı murahhasları, bütün fırsatların elden çıkması ve kendilerine zaman verilmemesi üzerine, Rus isteklerini çaresiz kabul ettiler.

Antlaşmanın koşulları [değiştir]

Antlaşmanın imzalandığında yerdeki kitabe: Burada 10-21 Temmuz 1774 tarihinde Büyük Katerina'nın temsilcisi Kont Petro Rumyantsev ve Sultan I. Abdülhamid'in temsilcisi Sadrazam Muhsinzade Mehmed Paşa tarafından Küçük Kaynarca Antlaşması imzalanmıştır. Bu antlaşmanın 7. maddesine göre Babıali Hristiyanlık dinini ve kiliselerini ebediyen koruması altına aldığını taahhüt eder.17 Temmuz 1774 tarihinde imzalanan ve henüz tahta yeni çıkan I. Abdülhamit tarafından tasdik edilen, yirmi sekiz maddelik bu antlaşmaya göre[1] :

1.Kırım Hanlığı'yla Kuban ve Bucak Tatarları siyâsî bakımdan müstakil olup, ancak dînî işlerinde Hilafet makdıbına tâbi olacaklardır.
2.Kılburun, Kerç, Yenikale ve Azak Kalesi'yle Dinyeper (Özi) ve Buğ (Aksu) nehirleri arasındaki arazi, Rusya’ya terk edilmiş ve Aksu hudut kabul edilmiştir.
3.Ruslar tarafından işgal edilen Besarabya, Eflak, Boğdan ve Gürcistan ülkeleriyle Akdeniz adaları Osmanlılara iade olunacaktır.
4.Rus ordusu, Bulgaristan’da Tuna’nın sağ sahilinden, bir ay içinde sol sahiline çekilecektir.
5.Babıali, imparatorlukta Hristiyan diniyle kiliselerini, daimî surette himaye edecektir.
6.Rus sefirlerinin, Eflâk ve Boğdan vaziyetleri hakkındaki müracaatları dikkate alınacaktır. (Bu madde mucibince memleketin işlerinde Rus müdahalesine devamlı açık kapı bırakılmış oluyordu.)
7.Rus ticaret gemileri, Karadeniz’le Akdeniz’de hareket serbestisine sahip olacak ve istedikleri zaman boğazlardan geçebilecekler ve Osmanlı limanlarında kalabileceklerdi. Böylelikle Karadeniz bir Türk gölü olmaktan çıktı.
8.Ruslar istanbul'da elçilik bulundurabilecek ve Balkanlarda konsolosluk bulundurabileceklerdi. Bu da Rusların Panslavizm politikasına zemin hazırlamıştır.
9.ingiltere ile Fransa'ya verilen kapitülasyonlar, Rusya’ya da aynen tanınacaktır.
10.Osmanlı Devleti, savaş tazminatı olarak, üç senede ve üç taksitte, Rusya’ya on beş bin kese akça verecektir. Osmanlı Devleti tarihinde ilk defa savaş tazminatı ödemiştir.
11.Orta Kuzey Kafkasya'da Osmanlı Devleti ile Rusya arasında tarafsız bir bölge olan Kabartay ya da Kabardiya, Rusya'ya ilhak edildi.

1768-1774 osmanlı-rus savaşı [değiştir]
ana madde: 1768-1774 osmanlı-rus savaşı
osmanlı ordusunun, 1773’te ruslara karşı kazandığı rusçuk, silistre ve varna zaferlerinin intikdıbını isteyen çariçe ii. katerina, tuna ordusunu takviye etmişti. başkumandan mareşal petro rumyantsev, osmanlı ordusunu, merkezinde muhasara için şumnu’ya doğru hareket etti. bu sırada rahatsız olan vezîr-i âzam ve serdâr-ı ekrem muhsinzade mehmed paşa, düşmanı karşılamak üzere yeniçeri ağası yeğen mehmed paşa kumandasında bir kuvvet sevk ettiyse de, bu kuvvetler kozluca’da mağlup oldu. rumyantsev’in, bu başarıdan sonra şumnu önlerine gelip varna yolunu kesmek suretiyle, osmanlı ordusunu iâşe ve mühimmattan mahrum etmesi, askerin dağılmasına yol açtı ve orduda on iki bin kişi kaldı. yanındaki az sayıdaki kuvvetle mukavemet etmenin bir fayda sağlamayacağını anlayan serdâr-ı ekrem mütareke istemek zorunda kaldı. sadrazam kethüdâsı ahmed resmî efendi, nişancı rütbesi ile birinci, reîsül-küttab ibrâhim münib efendi de ikinci murahhas tayin olunarak, 12 temmuz 1774’te şumnu’dan hareketle balya boğazına yakın küçük kaynarca kasabasına geldiler. ruslar tarafının murahhası, general nikolay repnin idi. mareşal rumyantsev mütareke kabul etmeyerek birinci sulh müzâkeresinde esasları iki tarafça kabul edilmiş olan esaslara göre derhal sulh akdini istediğinden, mecburen teklif kabul olunup, iki günde ve iki celsede antlaşma imzalandı.

rus başkumandanı, sulh görüşmesi yapabilmek için başlangıçta kılburun, kerç ve yenikalenin ruslara terkini şart koydu. osmanlı murahhasları, bütün fırsatların elden çıkması ve kendilerine zaman verilmemesi üzerine, rus isteklerini çaresiz kabul ettiler.

antlaşmanın koşulları [değiştir]

antlaşmanın imzalandığında yerdeki kitabe: burada 10-21 temmuz 1774 tarihinde büyük katerina'nın temsilcisi kont petro rumyantsev ve sultan i. abdülhamid'in temsilcisi sadrazam muhsinzade mehmed paşa tarafından küçük kaynarca antlaşması imzalanmıştır. bu antlaşmanın 7. maddesine göre babıali hristiyanlık dinini ve kiliselerini ebediyen koruması altına aldığını taahhüt eder.17 temmuz 1774 tarihinde imzalanan ve henüz tahta yeni çıkan i. abdülhamit tarafından tasdik edilen, yirmi sekiz maddelik bu antlaşmaya göre[1] :

1.kırım hanlığı'yla kuban ve bucak tatarları siyâsî bakımdan müstakil olup, ancak dînî işlerinde hilafet makdıbına tâbi olacaklardır.
2.kılburun, kerç, yenikale ve azak kalesi'yle dinyeper (özi) ve buğ (aksu) nehirleri arasındaki arazi, rusya’ya terk edilmiş ve aksu hudut kabul edilmiştir.
3.ruslar tarafından işgal edilen besarabya, eflak, boğdan ve gürcistan ülkeleriyle akdeniz adaları osmanlılara iade olunacaktır.
4.rus ordusu, bulgaristan’da tuna’nın sağ sahilinden, bir ay içinde sol sahiline çekilecektir.
5.babıali, imparatorlukta hristiyan diniyle kiliselerini, daimî surette himaye edecektir.
6.rus sefirlerinin, eflâk ve boğdan vaziyetleri hakkındaki müracaatları dikkate alınacaktır. (bu madde mucibince memleketin işlerinde rus müdahalesine devamlı açık kapı bırakılmış oluyordu.)
7.rus ticaret gemileri, karadeniz’le akdeniz’de hareket serbestisine sahip olacak ve istedikleri zaman boğazlardan geçebilecekler ve osmanlı limanlarında kalabileceklerdi. böylelikle karadeniz bir türk gölü olmaktan çıktı.
8.ruslar istanbul'da elçilik bulundurabilecek ve balkanlarda konsolosluk bulundurabileceklerdi. bu da rusların panslavizm politikasına zemin hazırlamıştır.
9.ingiltere ile fransa'ya verilen kapitülasyonlar, rusya’ya da aynen tanınacaktır.
10.osmanlı devleti, savaş tazminatı olarak, üç senede ve üç taksitte, rusya’ya on beş bin kese akça verecektir. osmanlı devleti tarihinde ilk defa savaş tazminatı ödemiştir.
11.orta kuzey kafkasya'da osmanlı devleti ile rusya arasında tarafsız bir bölge olan kabartay ya da kabardiya, rusya'ya ilhak edildi.

mondros ateşkes antlaşmasının maddeleri

1- çanakkale ve istanbul boğazlarının açılması, karadeniz’e serbestçe geçişin temini ve çanakkale ve karadeniz istihkamlarının itilaf devletleri tarafından işgali sağlanacaktır.

2- osmanlı sularındaki bütün torpil tarlaları ile torpido ve kovan mevzilerinin yerleri gösterilecek ve bunları taramak ve kaldırmak için yardım edilecektir.

3- karadeniz’deki torpiller hakkında bilgi verilecektir.

4- itilaf devletlerinin bütün esirleri ile ermeni esirleri kayıtsız şartsız istanbul’da teslim olunacaktır.

5- hudutların korunması ve iç asayişin temini dışında, osmanlı ordusu derhal terhis edilecektir.

6- osmanlı harp gemileri teslim olup, gösterilecek osmanlı limanlarında gözaltında bulundurulacaktır.

7- itilaf devletleri, güvenliklerini tehdit edecek bir durumun ortaya çıkması halinde herhangi bir stratejik yeri işgal etme hakkına sahip olacaktır.

8- osmanlı demiryollarından itilaf devletleri istifade edecekler ve osmanlı ticaret gemileri onların hizmetinde bulundurulacaktır.

9- itilaf devletleri, osmanlı tersane ve limanlarındaki vasıtalardan istifade sağlayacaktır.

10-toros tünelleri, itilaf devletleri tarafından işgal olunacaktır.

11- iran içlerinde ve kafkasya’da bulunan osmanlı kuvvetleri, işgal ettikleri yerlerden geri çekilecekler.

12- hükümet haberleşmesi dışında, telsiz, telgraf ve kabloların denetimi, itilaf devletlerine geçecektir.

13- askeri, ticari ve denizle ilgili madde ve malzemelerin tahribi önlenecektir.

14- itilaf devletleri kömür, mazot ve yağ maddelerini türkiye’den temin edeceklerdir. (bu maddelerden hiç biri ihraç olunmayacaktır.)

15- bütün demiryolları, itilaf devletlerin zabıtası tarafından kontrol altına alınacaktır.

16- hicaz, asir, yemen, suriye ve irak’taki kuvvetler en yakın itilaf devletlerinin kumandanlarına teslim olunacaktır.

17- trablus ve bingazi’deki osmanlı subayları en yakın italyan garnizonuna teslim olacaktır.

18- trablus ve bingazi’de osmanlı işgali altında bulunan limanlar italyanlara teslim olunacaktır.

19- asker ve sivil alman ve avusturya uyruğu, bir ay zarfında osmanlı topraklarını terk edeceklerdir.

20- gerek askeri teçhizatın teslimine, gerek osmanlı ordusunun terhisine ve gerekse nakil vasıtalarının itilaf devletlerine teslimine dair verilecek herhangi bir emir, derhal yerine getirilecektir.

21- itilaf devletleri adına bir üye, iaşe nezaretinde çalışacak bu devletlerin ihtiyaçlarını temin edecek ve isteyeceği her bilgi kendisine verilecektir.

22- osmanlı harp esirleri, itilaf devletlerinin nezdinde kalacaktır.

23- osmanlı hükümeti, merkezi devletlerle bütün ilişkilerini kesecektir.

24- altı vilayet adı verilen yerlerde bir kargaşalık olursa, vilayetlerin herhangi bir kısmının işgali hakkını itilaf devletleri haiz bulunacaktır.

25- müttefiklerle osmanlı devleti arasındaki savaş, 1918 yılı ekim ayının 31 günü mahalli saat ile öğle zamanı sona erecektir.