32 yaşındayım evliyim

@22 harbiden amlı

abi cikse para vermemek nasıl bir duygu?

çok sağlam seviye kastık yalnız

@105 aslına bakarsan yakalasa daha iyi olur ama başka şeylerde yazdıgımız oluyor

@104 ben zaman falan bulamadım işin aslında.

hukuk fakultesi okudum istanbul iletişim bitirdim.

yurt dışında yer yurt açtılar.

ben bunları çalışmaktan saymadım..

şu vardı hayal ettiğiniz işi yaparsanız hiç bir zaman çalışmazsınız.

arada programlar yaptım yazılar yazdım.

kermesler için kitap bile çıkardım yunanistanda.

tüm bunların içinde bir kadın şablonu oluşturuyorsun.

kafanda bir kadın oluşuyor. ve bir gün ona benzeyen birini buldun mu ekgibleri tamamlayacagına inanıyorsan o işe giriyorsun

@102 karderşim çok açık ve net söylüyorum eşim müptelası olmadığı için belki de evlendim.

yani perdesiyle halısıyla dolabıyla hava atmaya çalışan yok üstüme bunu aldım amıma donu burdan aldım ayakkabıyı burdan giydim diyen bir karı

ne erkegi adam eder ne kendi bir şey yapar.

çünkü paranın dibi yok 17 bin dolara halı var. bu mantığın sonu yok.

benim 3 ayrı ülkesinde evim var. minumum derecede para harcıcak şekilde sistemi kurmak gerek

bir kadına bir hedef koymazsan kendini de seni de giber.

bizim hedefimiz 5 sene içinde 2 bin ağaçlı bir yer yapmak. zeytinlik.

onun için gibo soka para harcamıyoruz.

@100 sıkma canını daha neler çıkacak karşına hayat bundan sonra başlıyor

evlenirken neyin kafasını yaşıyodun

abi hangi kafayla evledın *

karısı yakaladı beyler şu an başlığı okuyor :D

reserved. adam cevher

@106

@107

hangi kafayla evlendim anlatayım...

ben 2005 de iflas edip 2008 de tekrar toparlamıştım durumlarımı

ama bu üç senede tüm dost ve arkadaşların ne kadar dost olduklarını gördük.

hep efsane şekilde dinlerdik ama inanmazdım neyse.

2008 yılında daha yeni yeni borçlarım bitecek

tek başıma rusyada yıl başı kutluyorum

daha o zamanlar içkiyi bırakmamışım.

bir tane yılışık bir doktor nişanlım var kendini bir tak sanan

gidesim gelmedi bir yere açtım o gün yıl başı gecesi nete girdim

bu kızla tanıştım.

bildigin memleketinden gelmiş istanbula öğretmen olmuş bir tip.

benim dünyamı anlayamıyordu ama ben onunkini biliyordum

27 yaşındayım 1 kere nişan bozdum, ne çektiysem de kızın ailesinden çektim. anası tarafından manipüle edilen kızın bitmek
tükenmek bilmeyen isteklerine katlanmak zorunda kaldım. genelde bu bilmem kimde var bende niye olmasın mantığıyla eşe dosta
caka satma amacı güdüyordu. ne zaman şikayetçi olacak olsam kız veriyoruz kolay mı sözüyle karşılaşıyodum.

bu toplumsal iki yüzlülüğe dayanamıyorum. evlilikte kadından beklenen şeyler parmakla sayılacak kadar azdır, bir çoğu da
karşılanmaz zaten, ama kadının erkekten beklediklerinin ardı arkası kesilmez ki sadece maddiyattan bahsetmiyorum. evlilik
aşamasında bu kadar yıpranınca evliliğin benden neleri alıp zütüreceğini az çok tahmin ettim ve yol yakınken geri dödüm

@113 panpa babamın çok güzel bir sözü vardı. Oğlum bir kızla evlenirken ailesine hatta sülalesine bakın adam var mı diye. Sanma ki kızın kendisiyle evleniyorsun. Hayır, kızın ailesiyle de evleneceksin evlenirken bunu unutma derdi canım babam. Kelimesi kelimesine hiç unutmuyorum. ilk ciddi düşündüğüm kızı getirdiğimde beğenmemişti ve bana bunu söylemişti.
özet: adam haklıymış beyler

@122 kardeşim 2005 senesinde sadece 27 yaşındayken bir kaç mağazanın sahibiydim. A++ bir araç kullanıyordum. şehrin en yüksek binalarından birinde oturuyordum.

sonra birşeyler oldu. hani kriz dedikleri. ilk önce magazaları sonra ofisleri kaybettim elde mallar kaldı. ne yapacağımı şaşırdım.

iş öyle bir noktaya geldi ki bankalar sahip olduğum herşeye tedbir kararı koydular bir süre sonrada elimden aldılar.

yani buraya kadarmış dedim.

sonra yeniden başka birşeyden bir başka koldan çıktım.

zor çok zor olan bir 3 yıl yaşadm. arkadaş kalmadı dost kalmadı seven sevilen kalmadı. kalbim acı bir nefretle doldu.

sevgilim dediğim kişinin unutmadığım bir lafı kaldı. Hala o bakış o sözler aklımda.

nası yani başka paran yok mu alaycı bir tebessümle

@119 hayata dair söyleyecek o kadar çok şeyim var ki.

nerden başlasak nasıl anlatsak...

bize teklif ettikleri hayat şu. çalışın cabalayın giyinmeyi öğrenin okumayı öğrenin bir kaç dil öğrenin ezebildiğiniz kadar damı ezin geçebildiginiz kadar insanı geçin.

parayı nerden nasıl kazandıgınız umrunuzda olmasın.

sonuçta kazanında adam diyelim.

şu yukardaki olmayın.

ne sınavı biter ne yarışı liseyi kazanırsın üniverstesi başlar orayı kazanırsın iş bulma başlar onu kazanırsın dil sınavları başlar. onu kazanırsın kariyer hedefleri başlar. herşey bitti dersin bu sefer kendi cevrende önce geçme yarışın başlar. tüm bunları geçtiğin dakka da 60 yaşında bir koltukta oturup ölümü bekliyor olursun. geçtiğin hiç kimse de seni hatırlamaz.

ne bir ağacı kurtarmışsındır ne bir hayvanın canı mukaddes olmuştur. ortağı olduğun petrol şirketleri insanları öldürmüş sen de elinden geldiğince doğayı hayvanları katletmekte yardım etmişsindir.

yemekte bir tuzun olsun kampanyası düzenliyor huur çocukları. daha çok alın daha çok alın alın alın. alamıyorsanız gibtirin gidin 31 bile çekmeye hakkınız yok sizin diyorlar

neyse uzun ettim yine

hiç maddi açıdan sıkıntıya düştüğün oldumu ?
sıkıntıya düştüğünde kimler maddi veya manevi destek verdi ?

incide bu kadar aklı başında hayat tecrubesini pozitif olarak kendine katmış bir türk yazar sozluk kuruldugundan beri ilk kez görüyorum.bu olgunluga eristikten sonra allah kaza bela hastalık vermedikten sonra ölene kadar sırtın yere gelmez panpa

hayata dair önerin varsa takipteyim reis. hayatın daha çok başındayım çünkü

@117 o da güzel laf