Çocukluğum yoklukla geçti. bir ekmeği 4 kardeş paylaşır, bi odada anamlarla beraber 6 kişi yatardık. Zavallı babam. Bizi doyuracak diye ırgat gibi çalıştı. Sonra bi sabah cesedini getirdiler eve gece karanlıkta logar kapağının açık oldugunu farketmemiş. poseptiye düşmüştü. taktan bir hayat, takun içinde boğularak sona erdi. 16 yaşıma gelmiştim mahalledeki nalbur rıza amcanın yanına işe başlamıştım bi gün rıza amca dükkana sarhoş geldi. ve bana bütün gerçeği anlattı. zuhal ablam, kerhanede çalışıyomuş, rıza amcada haftada 2 kere ona gidiyormuş. ablam rıza amcadan para almadığı için işe almış beni.

o an dükkanda ilk bulduğum keserle kafasını patlattım rıza amcanın. yaşım küçük olduğu için çocuk mahkemesinde yargılandım. 24 sene oldu raşan affıyla yarıya inen cezam, taş atan çocuklar yasasıyla hepten hiç oldu. neyse o zamanlardan geriye kalan tek şey, dürüstlüğüm ve vicdanım. nerede bir garip görsem nerede bir gariban görsem hemen oradayım. nerde yoksul görsem yoksullluk görsem anında oradayım. nerede çaresiz görsem, hemen yanındayım. ama Parayla aslanım. fırsatçıyım ben. işim bu benim. zenginin dostu, fakirin düşmanıyım yani. benim işim senin gibi yaşadığını zannedenlerden böbreği, ciğeri alıp parası olana vermek. ne üretiyorsunuz? hiç. niye yaşayasınız ki? geberin dıbına koyim

Tutmaz oç

Güzel kurgu bin

Üzüldüm pnp ablnın calistigi keranenin adresini atsana senin seldıbını sölim bu arada gerçekse kusura bakma pnp ama hatbi film gibi inandırıcı gelmiyor

Uzdun panpa