1990 lı yıllar, cocuklugumuzdu bizim. Simdi ne kadar uzak, bi o kadar yakin hatiralarimda. Tsubasa yı kutupta yaz gibi beklerdik. izler izlemez kendimizi sokağa atar, kimimiz misaki kimimiz wakabayaşi, çoğumuz tsubasa olurduk. Hüyugo gıcık bi tipti sevmezdik. Tok sesli TRT spikerlerinin sesinden maçları dinler, yenilir fakat ezilmezdik. Ben ilkokul ikiye gidiyorum o vakitler. Daha siyah önlükler var okulda, siz düşünün. Sanırım bi isviçre maçıydı, hakan şükür otuz metreden sol ayağıyla gol atmıştı. Her gün okulda bi önceki günün haberlerini, ilk derste sırayla söylerdik. Öğretmen kemal sunal filmlerini izlemek yerine haberleri takip etmemizi söylerdi. Bende o sabah derste kasila kasila hakan şükür ün golünü söylemiştim. Benim için en önemli gelişme oydu. Hemde herif Galatasaray da oynuyordu daha ne olsun.

ilkokulda okulun önüne lahmacun satmaya gelirdi biri. Kokusu hala koku hafizamda durur. Hijyen mijyen bildiğimiz yok o aralar. Zaten genel olarak onu alıp yemeyede param olmazdı. Peder inşaatçı, valide tarlaya capaya, yada madene gidiyor. Velhasıl pastadan pay az düşüyor. Neyse ne diyordum, lahmacun evet. Herif içine biraz yesillik, salata koyup gazete kâğıtlarına sarıp servis ederdi. Onu alacak param oldumu benden mutlusu olmaz, yiye yiye sevinçle eve giderdim.

nedir bu 90lı yılları iyi anıp sonrasına tak atma sevdası amk anlamadım gitti. yok çok güzel yıllarmış da yok hep oyun oynardık da yok gerçek top gelince sevinirdik de bilmemne. sokarım lan sizin işinize dalyarak sürüsü. ben de yaşadım amk 90ları. hiç öyle abartılacak zamanlar değildi amk. 2000ler ve 2010lar nasıl yaşanıyorsa öyle yaşandı bitti gitti amk. hepinizin çocukluklarına tek tek kriko sokayım amk. hugonun da dıbına koyayım. the end

spor haberlerini spor sayfasından öğrenirdik şimdi ciğerine kadar biliyoruz ulan.. o 30 snlik fenerbahçe haberi için haber bülteni sonunu beklerdim evet spor sayfasında günün gelişen haberleri fenerbahçe takımı barbekü partisi yaptı.. haber bu amk ama beklerdik işte

looney tunes'lu tasolar futbolcu kartları. bakkaldan plastik top alırken çevirerek havaya atarak yamuk olup olmadığını kontrol etmek. tadelle godretle beraber verilen pervane. hey gidi günler.

yalnız ben hugoyu sevıyordum be. mahalleye seyyar haşaşşlı lokumcu gelirdi böyle 5 li 6 lı filan olurdu onlardan alıp yerdım amk hugoyu ızlerken. zengın değildik ama mutluyduk amk pokemon digimon.

Panpa yaklaşıyorum ve bu beni mahvediyor hep geçmişte yaşıyorum hayatımı gibtiğim o güzel yıllara dönüyorum hergün soktugumun mahalle maçları üstüne isediğmin tasosu meşesi hatta plastation 1 salonlarında geçiridiğim o lanet günler okula gittiğim her sokuk gün ama ne kadar güzel yıllardı boş boş işlerle uraşıcağıma doğru tercihler yapabilseydim şimdi nerelerde olurdum diyorum hep geçmişte kalmak çok kötü işte çok..

Çizgi filmlere doyamazdik. Hepsini izlerdim. Erken kalkardik o zamanlar. Bizim evde iki aile yaşardık. Dedem, ninem, amcam, babam, annem, ben, kardeşim. Annem, babam, kardeşim bi odada yatardı. Dedem, ninem, amcam ve ben bi odada. Hey gidi günler. iyi geceler. Ben çok biriktim. Yarın devam ederim

Böyle orijinal top yanı meşin top falan kolay kolay alamazdik. Bi keresinde arkadaşın şoför olan babası benzin fislerini biriktirmiş, 96 Fransa dünya kupasının resmi topu vardı fevernova, onu almış getirmiş. Efsaneydi o sevincimizi. Tabiki çok oynamiyorduk onu. Evden çıkarıp biraz elimizde dolaştırıp. Geri eve goturuyorduk. Az büyüyünce mahalle maçları yapmaya başladık arkadaki tarlalikta. Arka mahallenin çocukları, hep terbiyesizdi bize göre. Kotulerdi hep. Biz iyi çocuklardık. Gerçi hakikaten öyle olduk. Akmadik kokmadik karakolluk olmadık. Fakat en büyük zararimiz kendimize olmuş geç farkettik.

Arada simit, yağlı kayış gibi oyunlarımız da vardı. Tam mantığını hala cozemesemde züt kazmaca diye bi oyun vardı bide. Misketlerimiz vardı. Dombili misket az bulunurdu. EE tabi bide meybuz. Yaz aylarının değişmezi. Yalan olmasın yirmibes lira mıydı, iki yuzelli bin miydi neydi. Paradaki altı sıfır çok umrumuzda değildi. Bu meybuzla ilgili bi anim var hatta. Şimdi bile hatirladikca utanirim. Bi gün bizim komşunun oğlu zafer abi var benim gorkem diye bi arkadaş var, ben varım, zafer abinin annesi var, bide yasli bi komşu teyze var. Zafer abi bakkaldan kendine meybuz almış onu yiyor, bende çocukluk iste, tam hatırlamıyorum fakat sanırım yalanarak ona bakiyormusum. Bu ihtiyar karı söylenmeye başladı anan, baban sana hiç para vermiyor mu böyle bakiyon tarzı biseyler. Sonra zafer abinin annesi banada almıştı. Utanmıştım, bi yandan da annemleri savunmaya geçmiş, bana günlük ikiyuzelli bin veriyorlar diyordum.

Okul kantininde ki favorimizde sade gazoz ve simitti. Ben lisedeykenki gibi sosisliyle, patates kızartması falan fenomen değildi. Obez bi tip değildim ama çok acikirdim. Çok kostururdum. Dünya çok büyüktü, ve ben yorulmazdim. Hep oyun derdindeydim. Gündüzleri hava kararına kadar futbol, akşamlarıda saklambaç oynardık.

karda kışta sobaya uzatılan çetikli ayakların yanması... bundan ala keyif yoktu lan

Aklıma gelen detayları paylaşacağım bu başlıkta. Demin bi arkadaş crespo dan bahsedince mazi canlandı birden. Bende hatrimda kalanları peyder pey yazmak istedim. Suku rez falan kasmayin, okuyun geçin.

Arkadaşın biri kastigimiz nostaljiye atarlanmış. 90 lı yılları bizim için güzel yapan çocukluktu kardeşim. Şimdiki çocuklar için pepe nin anlamı neyse, bizim içinde hugo nun tolga abinin oydu. Aradaki farkı idrak edersin umarım. Mesele yıllar değil yani. Mesele çocukluk. Şimdi kaçımız başımızı yastığa rahat koyabiliyoruz. Yatağa girince bin çeşit fitne fücür, tak püsür dolanıp duruyor. Yani kenan doğulu şarkılarından fırlamış gibi çıkıpta, her yaşın bir güzelliği var diye tatava yapma.