0
Neden?
7 yaşındasın, alarm çaldı, annenin yaptığı yumurtanın kokusu burnunu okşuyor, hadi kalk diyor, okula geç kalacaksın. Kalktın, yüzünü yıkadın, önlüğünü giydin, annen sandviçini ve bisküvilerini çantana koydu, öperek seni okula yolladı. Ne yaptığından, kim olduğundan, ne olacağından bihaber okulun yolunu tuttun. Sana birçok şey anlattılar, orada rekabeti gördün, çok çalışırsan derslerinden iyi not alacağını öğrettiler sana. iyi notlarla, iyi bir üniversiteye gireceğini, ordan da mezun olup iyi bir iş bulacağını söylediler ve sana çok çalışmanı, rekabet etmeni söylediler. Ama sen 7 yaşında bir çocuk olarak bunları anlamadın, o an aklında sadece okuldan sonra arkadaşlarınla bahçede top oynamak veya eve gitmeden atari salonuna takılıp tek jetonla bütün günü harcamak vardı.
30 yaşına geldin, büyüdün kocaman adam oldun, ama alarm hala çalıyor. Büyükler hep derlerdi zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsun diye. Artık anlamaya başlıyorsun, bir anda bu noktaya gelmedin, ama bundan önceki hayatın artık sadece bir an ve bir nokta, dönülmesi imkansız bir nokta. Artık annenin yaptığı yumurta kokusu değil, alarmın acı sesi seni uyandırıyor. Kalktın, yüzünü yıkadın, traşını oldun, takım elbiseni giydin, geceden hazırladığın sandviçi çantana attın ve kapıyı kapatarak buz gibi sokaklara attın kendini. Ne yaptığından, kim olduğundan, ne olacağından bihaber işinin yolunu tuttun. iş yerinde rekabeti gördün, çok çalışırsan terfi alabileceğini söylediler sana. Terfi aldığında, daha çok para kazanacağını, kazandığın paraları normalde alamayacağın daha pahalı şeylere harcayabileceğini söylediler. Ama sen 30 yaşında bir adam olarak bunları anlamadın, o an aklında sadece işten sonra eve gidip kafayı dinlemek ve hayaller kurmak vardı.
Aklındaki tek korkuyu benimle paylaş, haydi korkma söyle bir 23 sene sonra da aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorsun değil mi?
