+41
-4
mail attım panpalar. okuyun bakalım etkisi olur mu sizce.
3 senedir bir kere bile gelip sizden not istemedim. Birinci dönem de kaldım gelmedim yanınıza tek derste geçerim dedim. Eğer dersinize çalışmasaydım şimdi oturur dövünürdüm niye çalışmadım? diye. Ama gençliğimin hayrını görmeyeyim yalan söylüyorsam, çok çalıştım.
Orta okulda bir sürü taktir belgem vardı ama liseyi 1 sınıfta terk ettim. Köyden okula geliyordum otobüsle, sabah 6 da çıkıyor, akşam 7 de evde oluyordum ve bu sürede bir simit bile yiyecek param yoktu cebimde. Babam gariban 5 dönüm tarlası var ne yapsın? Bıraktım okulu. Gittim yıllarca pazarda peçete bulaşık süngeri sattım. Kardeşlerime para gönderdim onları okuttum. Sonra dışarıdan bitirdim liseyi.
Tek amacım okumaktı hem çalıştım hem okudum. Liseyi bitirdim sınavı kazandım üniversiteye geldim yine çalıştım. Herkese bin beş yüz lira maaş verirlerken bana 230 lira verdiler sırf ihtiyacım var diye paraya. Yine de çalıştım.
Yurtta kürt türk kavgaları çıktı ders çalışamadım mecburen eve çıktım daha çok çalışmam gerekti. Kardeşim üniversite kazandı adana'ya gitti (Allah ondan razı olsun emeğimi boşa çıkarmadı) daha çok çalıştım. Kayısı ürün vermedi evde un kalmadı dedi annem daha çok çalıştım. Çalıştım çalıştım çalıştım. inşaatta çalıştım. kafelerde çalıştım. Aç kaldım ama yine de çalıştım. isyan etmedim Allaha çalıştım.
Yaşım 26 ve bunun 20 yılı aç bilaç çalıştım. Hiç bir zaman bir haftalık geçinecek param olmadı. Şimdi bu gün belki de hayatımın en güzel günleri olabilirdi... Benim bu dersi geçmem için Annem son horozu adak adamamış ve kurban etmemiş olsaydı belki hayatta ufacık bir ümidim olurdu ama artık yok. Ümidim yok. Kaybedecek bir şeyim de kalmadı zaten.
Hayatta her şeye gülen ben bu gün ağlarken öylesine duygularımı yazdım size. Belki okumazsınız bile.
Sizden ricam bir hayatı karartmayın hocam. Ellerinizden öperim.
