3 yaşındayken annem çalıştığı için beni yuvaya vermiş. Doğal olarak. Hani ablamlar filanda küçükmüş o zaman. Yuvadan bi arkadaşım varmış; Su. Benim ilk arkadaşım oydu zaten. işte onla tanışmışım, herşey güzel gitti. Beraber ilkokula başladık, ilkokuluda bitirdik. Liseye geldik. Tabi belli yaşa geldik; 14. En çok kanımızın kaynadığı dönemler, bilirsiniz. O dönemlerde tabi ben arkadaşlıkdan öte Su'ya aşık olmaya başladım ve ona bunu söyliyemiyordum. Düşünün 14 yaşındayım. 3 yaşından beri onla arkadaşım. Hani az bi süre de değil. Nasıl tepki alıcamı da bilmiyorum ve onu kaybetmekden o kadar çok korkuyordum ki söliyemiyordum. Normal arkadaş gibi devam ediyorduk. Sonra lise 1'in 2.döneminde birgün bana yazdı..

BAKIN GÖRMENiZ iÇiN BÖYLE YAZIYORUM ALINTIDIR. HEPSiNi TEK PARTTA ATMIŞTIM KiMSE OKUMADI PARAGRAF KOY DiYEN FiLAN OLDU ONUN ICIN PART PART ATCAM AMACIM ŞUKU ÇUGU DEĞiLDiR BEKLETMEDEN ATACAM.BU ARADA NOKTALAMA iŞARETLERiNDE YANIŞ OLABiLiR TEK TEK BEN YAZDIM PEK ANLAMAM NOKTALAMA iŞARETLERiNDEN

Sonra lise 1'in 2.döneminde birgün bana yazdı.Bi çocuk gördüm çok yakışıklı diye, tabi kaldım böyle birşey diyemedim filan. Ama düşündüm, bana böyle birşey söyleyebildiğine göre bana birşey hissetmiyor ve o mutlu olması gerekiyor. Onlara destek oldum. Aralarını nerdeyse ben yapıyor gibi oldum, istemeye istemeye. Sürekli ortamda bulunmam gerekti. Sonra 1 yıl devam ettiler. O yılda ben tabi ister istemez uzaklaştım. Çünkü onlar artık bi çiftti ve onların arasında benim bi yerim yoktu. Çünkü ben Su'yu seviyordum ve onun şuan sevgilisi vardı. Ben bunu biliyordum, mutluydu. Sonra birşey oldu...

Sonra birşey oldu, çocuk Su'ya vurdu, kavga ettiler ve ben yanındaydım. Tabi ben çıldırdım. Çocuğun üzerine atladım.Çocuğun ağzını, burnunu kırdım. Hastanelik ettim. Gerçekten hastanelik ettim. En son hatırladığım, benim gözümün dönmesiyle Kış'dı ve ben kafasına botla basıyordum. Çocuk yerde yatıyordu, öyle bi gözüm döndü benim. Baya bi uğraştık filan, sonra Su bu olay yüzünden 5 ay konuşmadı "Ne olursa olsun böyle birşey yapmaman gerekiyordu." diye. O 5 ayda benim için önemli geçti. Sonra ben en son 5 ayın sonunda ve Su'ya gittim. Zaten ailelerimiz görüştüğü için kapısını çaldım, evine girdim. istediğim gibi girip çıkabiliyordum zaten, girdim. Odasına geçebilr miyim birşey konuşcaktım da dedim. Tabi dedi. Girdim içeri ve

Girdim içeri ve ona herşeyi; o ana kadar 3 yaşından beri yani onu tanıdığım günden beri onda dikkat ettiğim herşeyi takır takır oturdum ve anlattım. Söyledim. Çok şaşırdı beklediğimin tersine bi tepki verdi. "Niye daha önce söylemedin?" dedi. Tabi o an beni çok mutlu etti. ilişkiye başladık. O kadar mutluyduk ki tahmin bile edemezsiniz. Herşey yani bir ilişkide olabilecek en dört dörtlük herşey. Çünkü aileler birbirini tanıyor. Hani annesi, babası beni "damadım" diye severdi. "Senden iyisini mi bulcaz?" diyorlardı. "Herşeyini biliyoruz hiç bir kötülüğün, yanlışın yok" diyorlardı. Sonra bundan 6 yıl önce 1 Aralık 2010 Su'yun doğum günü, hastaydı. 18'ine gircekti. Tabi ben dururmuyum ? Yüzük almıştım, 18 yaşınada girdiğine göre takalım artık diye. Evlenme teklifi etcektim. Sonra telefonunu aradım "Napıyorsun hayatım?" diye. "Hastayım, yatıyorum. Ateşim var" dedi. "Seni görmek istiyorum, bugun doğum günün. 1 saatte olsa seni görmek istiyorum. Geleyim mi size? " dedim. " Bize gelme, çok kalabalık. Dışarı çıkmaya çalışırım, annemler izin vermiyor ama sen söylersen belki izin verirler" dedi. " Tamam o zman " dedim. Aradım, annesi açtı işde. Dedim böyle böyle ben görmek istiyorum dedim. Hasta filan dedi. Lütfen dedim bana 1 saat verin biliyorsunuz onu çok seviyorum ya doğum gününde onu görmeden etmek istemiyorum, evde kalabalıkmış sizi de rahatsız etmek istemedim, dedim. iyi o zaman dedi benim gönül koymam üzerine izin verdiler.

O zamanlar Merter'de oturuyordu. Ben Beylikdüzü'nde oturuyordum. Bakırköy'de buluşcaktık. Ben Bakırköy Meydan'da bekliyordum. Hazırlandı, minibüse bindi. Gelirken bindiği minibüse belediye otobüsü çarptı. 1 kişi hayatını kaybetti. O da Su'ydu ve hani direk ölmedi. Bana haber geldiğinde Bakırköy Acıbadem'e kaldırıyorlardı. Ben Bakırköy Meydan'dan oraya nasıl koştuğumu hatırlamıyorum bile. Ben gittiğimde ambulans gelmemişti. Ambulansı getirdiler. Hala nefes alıyordu. Sedyeyle zütürürken bende yanındaydım ve bana söylediği son şey "Nolursa olsun seni herzaman çok sevdim ve senden tek birşey istiyorum. Sakın üzülme, hayat çok güzel Mert, bana söz ver."dedi. Bende "Söz" dedim abi. Son sözleri oldu, "hayat güzel" dedi. Söz verdim ağlıyamıyorum. Şuan zor tutuyorum kendimi ağlamicam. Son sözlerinide koluma dövme yaptırdım. Hani bazen muhabbeti geçiyor "dövmen var" diye. O dövmede onun son sözleriydi. Son!

Anan zaa

Neconun ustunden prim yapma oc

Necodan çalmış bin

Bu başkasının hayatı amk çalma pekekent hayatsız ibine