Hikaye tanıdık geldi ! Ekgib anlatmış ! Tabi hikayenin sonu onun işine gelmiyor ! o yüzden ekgib ! Ama şimdi hatırlayacak:

bilen bilir; terracity'den yukarı doğru giderken kaykay, paten, bigiblet satan bi tane yer var. Orayı yıllardır dayım işletiyor. Ben de bazen dükkanda yardım ediyorum. Birgün kapının önünde bir çocuk, elinde kırık kaykayla bekliyor. durmadan sağa sola bakan bu çocupun yanına gittim "ne oldu delikanlı, birini mi bekliyorsun?" diye sordum. Çocuk "bir abi gelecek, markete gitti, bana kaykay alacak?" dedi.

Aradan 1 saat geçti... Çocuk hala dışarıda bekliyor. "Gel bakim şöyle" dedim. dükkanın içine oturttuk çocucuğu burda bekle o abiyi dedim. çocuk dükkanın içinde gözleri hep kaykaylarda... Aradan 1 saat daha geçti...

Çocuğa sordum gelmeyecek galiba "bu abin" dedim. Sonra çocuk olan biten hikayeyi anlattı. Boynu eğik, ayağını durmadan sallayarak taburede oturuyor. Gözlerinden yaşlar boşandı. Dayım da eski milli güreşçi, zeballah gibi adam. O koca elini çocuğun çenesine zütürdü ve bir parmağıyla çeneyi yukarı kaldırdı: "delikanlı üzülme, bu hayatta yaptığı hataları düzeltmeyen erkek kılıklılar olduğu gibi başkalarının hatalarını düzeltecek ERKEKLER de vardır" dedi ve çocuğa yeni bir kaykay verdi. Dayım o kacaman, korkunçlu, çirkin görüntüsünün içinde güzel mi güzel iNSANLIK taşıyanlardandır.

Çocuk sevinçten 4 köşe tabi. Sonra bize bu "abinin" eşgalini anlattı. Cılız, üstü başı pek düzgün olmayan birisi. Genç yaşlarda v.s.

dayım bu olayı günlerce kafasına taktı. Sonra dükkandaki elemanları hergün çocukların kaykayla oynadığı bu yere göderip pusuya yatırıyordu. Bu gençi bulun bana diyor başka birşey demiyorlardı. bizim elemanlar bu tipe uygn birini bulmuşlar getirdiler. Dükkana getirir getirmezler adın ne lan senin bin dedi dayım. "Berkay" der demez o kacaman Koca Yusuf gibi eliyle berkay'a bir tokat attı. Berkay, duvara asılı kaykayların üzerine tomahawk füzesi gibi uçtu. Yere yığıldı. Kolanya, su ile kendine getirdik. Kendine gelince dayım bunu içerideki depoya aldı. Sordu olayı ! Berkay bir ikinci tokatın gelebileceği ihtimaline karşı yukarda yazdığı hikayeyi "tam 40 saniyede" anlattı. "demek cebinde 5 lira vardı ha" dedi dayım. Berkay "evet abi, fakiriz biz" dedi. Dayım da "ulan telefonun var internete giriyorsun, belki bilgisayarın da vardır, insan ufak bir çocuğu kandırır mı bin" dedi. onurlu insan birine zarar verince onu ortalıkta bırakmaz, onu kandırmaz. Hatasını düzeltir" dedi. Berkay hala "fakiriz abi ne yapalım"dan başka birşey demiyordu. Dayım, "bak kocum şimdi ben senden güçlüyüm diye seni evire çevire dövsem, ya da gibsem" "bi bak bana" "şu vucutla sana bi yüklensem, belin kırılır lan" dedi. devam etti "yani her gücü yeten güçsüze, her aklı yeten aklı yetmeyene, her büyük küçüğe yüklenirse bu hayatta, bu hayat nasıl yaşanır lan" dedi. "insan istedi mi yaptığı her hatayı telafi edecek parayı da bulur, gerekirse daha fazla çalışır, çalışıyorsa akşamları da birşeyler satar ama öder" dedi ve ekledi "eğer yaptığı hataları düzeltmek istemiyorsa bin tane bahane bulur ve hatta herkesi inandırır, duygularına hitap ederek hem de" dedi. Bu bine dayım; "gel burda çalış part-time olarak 1hafta. sana sadece yol parası ve yemek parası verecem. O çocuğa verdiğim kaykayın fiyatı bize gelişi 180 lira bunu ödemiş hatanı temizlemiş olursun" dedi. Berkay tamam abi dedi. dayım da tamam koçum gel yarın başla dedi. Ama berkay ne "yarın" ne de ondan sonra dahi bir daha dükkana uğramadı... Dayım hala der; "böylelerinin ille de belini kıracaksın" !