öncelikle 28 yaşındayım.

anneannem yatalak oldu. annemler 5 kardeş. hepsinin de 2 çocuğu var. yani ananemin 10 torunu vardı. 5 i kız 5 i erkek. annennemle dedem erkek evlat olsun diye dayım doğana kadar 4 kız dünyaya getirmişler. sonunda dayım olunca cocuk sayısı 5 olmuş. haliyle kızları erkenden evlendirmişler. oğlanı da (yani dayımdır kendisi ve çok severim) yanlarına almışlar. dayım altta oturur anneannemle dedem üst katta. müstakil 2 katlı bir evde böylece yaşarlar.

annenannemle dedem çok pintidirler. ama dayımlar hariç .dayımlar karı koca çalışan ve durumları da iyi denebilecek bir aile. fakat asla anne babaya para göstermediklerinden anneannem ve dedemin maaşı oluk oluk dayımlara akar.

şimdi diyeceksini ki ee bunlardan bize ne. işin beni ilgilendiren kısmı ise dayımın bir tane oğlu var. bu oğlan oturunların en ve tek değerlisi yine dayımın oğludur . benden 10 yaş küçüktür kendisi dedem ve anneannemin maaşı ile özel üniversite okumakta.

ben teknikerim. dedemle ananem bir kere bana oğlum birşeye ihtiyacın var mı demediler. bir keresinde telefonum tamire gittiği için ananemin eski püskü telefonunu almıstım durumum da sıkısıktı o zamanlar. aradan 2 ay geçti telefonumu ver diye aradı beni. o kadar kırılmıştım ki o an nasıl anlatamam. telefonu aldı ve kullanmayı bilmediği için her zmaanki gibi köşeye bir yere attı. keza dedem de böyledir bir kere bana birşey verdiğini hatırlamam. ama şuanda ve geçmişte aldıkları maaşı biricik torunlarına ve oğullarına akıttılar.

şimdi onlardan biri annenannem olan yatalak olmak üzere. şuan hastahanede ve doktorlar felçli olma ihtimali yüksek diyor. böbrekleri kötü durumda diyaliz de gerekebilir diyor. vicdanım rahat çünkü bende emekleri yok. ama merhametim bir yandan git gör diyor. diğer hanım ise sen tekniker parçasısın ama onlar öteki torunlarına hayat biçtiler ve mimarlık okutuyorlar diyor...

zira gibilmiş zütün davası olmaz diyip gitsem mi yoksa içime attığım bunca hayal kırıklığı ve zaten zurnanın son deliğine gelmiş bu makulü görüp nasılsın diyip bir kere görsem mi? inanın kafam o kadar bulanık ki bunları buraya yazsam mı diye defalarca düşündüm...

Okumadım

git panpa git.Ne de olsa hürmet görürler az da olsa. Değerini anlarlar.

Nedense inanmadım

Kardeşim bu yazdıkların eğer doğruysa yazık diyorum sana. Ailende kim olursa olsun aranızdaki dargınlığı ve sana karşı yaptığı yanlışı kimseye anlatmayıp siğneye çekeceksin.
Normal arkadaş veya dost olaylarını anlat fakat aile içindeki böyle olayları kimseye anlatma, onlar senin akrabaların alttan alıcaksın ve en önemlisi sır olarak kalıcak.

Ben vermem akrabadan saymıyorsa ben de saymam

Yaşlı insanlarda hala var bu davranış o soyun devamı sen de başka herifin oğlusun. Yapacak bir şey yok, durumu ağır madem ne zaman öleceği belli olmaz. Git elini öp en azından görmüş olsun seni.

Gitme panpa gebersin hiç hürmet göstermeye gerek yok iyinin kıymetini bilmez orosbu cocukları