Bir abinizim. 27.5 diyelim. Zaman akıp gidiyor, 400000 saat sonra 73 - 74 yaşımdayım. Saatler kum saatinden kumların aktığı gibi akıp gidiyor. 400000 saat sonra muhtemelen burada olmayacağım. Geriye bir parça kemik kalacak. Belki biraz büyük kemikler. ilerleyen zamanlarda geriye sadece toprak kalacak.

Ne zaman bir şeyler yapmak istesem anlık bir heves geliyor ama fazlası gelmiyor. Hayattan çok bir beklentim yok. Her zaman için ÖSYM müfredatının bağımlısıydım, arada Sayısal derslere yönelik kitaplar alır bitiririm. Şimdi girsem en az 5k yaparım, gerçekten ama üniversite okuyacak bünye mi kaldı? YTÜ EHM'yi bile ancak bu dönem bitirdim, ona da derece ile girmiştim, bak ne kadar yazık oldu. (ilk 10k ile girdim)

Şu anda rehberimde 16 kişi var, çoğu da fazlalık. Zaten standarda göre çok az akrabam var. Hiç kız arkadaşım olmadı, normal anlamda da bir arkadaşım bile yok. Bir yere çağırabileceğim kimsem yok.

Hayatımdaki tek becerim sayısal konular, uzatmama rağmen mühendislik de buna dahil ama sosyallik olmayınca ister istemez para da kazanamıyorsun. Sosyal becerim yok denebilir, varsa da sosyalliğe dair hiçbir isteğim yok. Bir miktar param var, ailem sağ olsun geri kalan ömrümü tamamlamama yeter. Hayatımda dahası var mı? Yok. Birkaç spora meraklıyım ama o da eh işte.

Böyle böyle geçiyor, intihar etmek de uygun değil. istemiyorum en azından. Monoton olarak geçiyor, keşke biraz daha aktif olabilseydim.