27 yaşındayım ve size anlatıcak bir şeyim yok

uzuldum lan ama mal oldugun icin eksiyi de bastim.

@12 bilgisayarına knight kurabilmek bile başarı sayılır lan işin o tarafından hiç bakmadın mı amk

gerçek bir asosyal olarak dediklerinin uydurma olduğu çok açık.
bir asosyal asla yangın merdiveni tarzı bir yerden kaçmaz, fark edilmekten, enteresan bir şey yapmaktan çekinir.
bir asosyal sigara ve alkol, en azından sigara kullanır. sevemedim demez, yalnızlığını örtmek için kullanır.
bir asosyal mcdonalds falan tarzı yere gitmektense eve ısmarlar.
biri ona günaydın derse gerçekten bir şeylerin düzeldiğini düşünür, daha da kaçmaz.

bu başlık feyktir beyler...

ve görüldüğü üzere de bu başlıkta da başarılı olamadım. bu anlattıklarımı ispatlarcasına. hoşçakalın.

bu dayak mevzusu uzun süre sürdü. gidip kimseye şikayet edicek özgüvenim bile yoktu. zaten öyle abartı şekilde de dövemedikleri için vücudumda iz filan kalmıyordu. haliyle evdekilerin de haberi olmuyordu bu dayak işinden. ortaokul bitene kadar da dayandım işte. ama bazen hatırlayıp küçük çaplı sinir krizleri geçiriyorum. bana kalırsa hayatımın bu yönde olmasında büyük bir payı var o bin çocukların.

biraz kız durumunu anlatayım. hayatımda yalnızca bir kez bir kıza açılma girişiminde bulundum. onu da tahmin ettiğiniz gibi elime yüzüme bulaştırdım.

lise 2. sınıftayım. 2 senedir her gün aklımdan çıkaramadığım kıza açılma planlarım var. tabii bu işler nasıl yapılır, racon nedir bilmiyorum. bir gün okul çıkışı hoşlandığım kızı gördüm, yanında bir adamla yürüyorlar. ama sevgilisi değil biliyorum. yanına gidip seninle bir şeyler konuşabilir miyiz dedim. peki dedi ve konuştuk. ben derdimi anlatana kadar kıpkırmızı oldum, sonlara doğru kekelediğimi hatırlıyorum. kız hiçbir şey demeden yanımdan ayrıldı. hani ne yapmaya çalıştığımı anladı ama hiçbir şey demeden, sanki böyle bir konuşma olmamış gibi yanımdan ayrıldı. işte o günden beridir hiçbir kızla 1 dakikadan uzun konuşamadım.

şişmanlığımdan muzdarip olduğumu söylemiştim. bunu artık asosyalliğimle kamufle ederek daha sıkıntsız bir hayat yaşıyorum ama illa ki insanla diyalog kurduğum oluyor. örneğin burger king'ten sipariş veriyorum, siparişi getiren adamın afiyet olsun derkenki yüz ifadesi bile beni hayattan soğutup karanlık odama geri döndürmeye yetiyor. o küçümseyici yüz ifadesi öyle bir şey ki beyler, muhtemelen ölene kadar karşılaşmıycaksınız bile o ifadeyle. ben bunu gibtiğimin yemek siparişinde çoğu kez yaşıyorum.

benden birkaç yıl ilerdesin o kadar, pek fark yok aramızda. üniversitenin ilk yılı hariç tek başıma eve çıktım, şuan 3. sınıftayım ve aynı bölümde okuduğum insanların -hadi abartmıyım- bir çoğunun adını bilmiyorum. 3 günde bir 2 ekmek almak için markete çıkıyorum onun haricinde ayda bir mutfak alışverişi o kadar. bütün sosyal hayatım yabancı dizi, film, ve bu ara kitap. işin garip tarafı iletişim fakültesinde okuyorum ve iletişim bana işkence geliyor. dersler değil, zor gelen iletişim kurmak -tam bir işkence- ve göz teması...

23 yasındayım 23bin lira borcum var simdi gibtirgit

çocukken de doğru düzgün bir hayatım olmadı. şişmandım, iyi futbol oynayamıyodum. ve bilirsiniz futbolu iyi oynamak çocuklar arasında büyük bir statü aracıdır. haliyle ezildim hep. futbol maçlarında adam yoksa kaleye geçtim, varsa kenardan izledim. zaten futbola da seyirci olarak bir ilgi göstermedim hiç. tabii sadece futbol değil hiçbir spor dalıyla yakından ilgili değilim.

beyler asosyal olana bakın hele. sazanlara şu an çok gülüyorum *

(bkz: kocaeli üniversitesi nasıl bi yer am durumu/#51271900)

beyler inanmayın 2 kitap okuyan biri bu şekilde yazamaz. ayrıca bu binten çok iyi bir hikaye yazarı olur.

özet: yılın sazan.avi

açmayın beyler ot

bunları hatırladıkça anksiyete basıyor beni. dışarı çıkıp hava almazsam kafayı yiyecek gibi oluyorum. ondandır ki şimdi dışarı çıkıcam. sabaha doğru buralarda birileri olursa ne kadar taktan bir hayat yaşadığımı biraz daha anlatırım. halinize şükredersiniz siz de.

@1 ağlattın bin

olsun bana anneni anlat!!!

bu adam çok bariz yalan söylüyor,iki kitap okudum diyor kurduğu cümlelerde, başka entrylerinde resmen kelimelerle oynaşıp metaforlarla sevişiyo. hadi koçum başka kapıyo, looser ayağına yatıp sempati toplamaya çalışma

dıbını gibiyim taşağına söylemiyorum aynı ben lan panpa yoksa sen benim varlığından hiç haberdar olmadığım kardeşim misin amk ? birden bi garip oldum lan ilk kez biri bana bu kadar benziyo neyse yanlız olmadığımı bilmek güzel ot gibi yaşamaya devam yapıcak bir şey yok. yanlız ölmeye mahkumuz.

adamın entrylerini okurken farid farjad dinledim şu anda ağlıyorum lan vay amk

bu başlıkta yaşayan ölüler görüyorum amık n'oluyo bana.. kimsiniz olm siz zombi falan mı