Devam panpa

Bi çıkamadin be baskan yurtdışina

anlat birader

Merhabalar tekrardan. söz verdiğim üzere geri geldim. iş bulmuştum çalışıyodum falan evet... Şöyle böyle 1 ayı doldurdum işte. Bu arada çalıştığım firma ünlü bi markanın şubesiydi. Normalde bu tarz yerlerde bir kaç ay eğitim verilir daha sonra sizi müşterinin karşısına koyarlar. Eğer bir yerde işe başladınız ve size iki ay eğitim göreceksin dedilerse korkmayın çok iyi bişey. Firma çalışanını da müşterisini de önemsiyor demektir. iyi çalışırsanız yeriniz sağlamdır. Eğittiği adamı kimse bi çırpıda silip atmaz. Ama beni direk sahaya sürdüler gibi oldu gerçi tecrübeliydim de. Ama bu da iş garantimin olmadığını iyice düşündürdü tabi.

Bu arada Babam önceleri uzun süre yurtdışında çalıştı, izni var. Oralarda bi iş kurma gibi düşünceside vardı hep. Bi kafe olur bişey olur. oralardan bi arkadaşyla şöyle şöyle bi yer var gibi mevzular konuşuluyordu yıllardır. Benim sahip olduğum gelecek kaygısı babamda da varmış. Bize oralarda bir gelecek kurmayı istiyormuş. Ama aksilikler şunlar bunlar yıllarca bu plan aksıyor. Bunca sürede tabi Eldeki para iki kardeşim okul masrafları o bu vs eriyor gidiyor. Hazıra dağ dayanmaz derler ya aynen öyle.

sağolsun bu güne kadar hiç açıkta kalmadım ne dediysem ne istediysem hatta ben istemeden ne ihtiyacım varsa imkanı ölçüsünde herşeyi yapmıştır. Bende masrafım azalsın diye elimden geleni yaptım tabi çünkü aynı anda okuyan bir kardeşte var ve masrafı çok yüksek. Onun detayını geçiyorum.

En sonunda çok iyi b yer bulduk diye haber geliyor arkadaşından. Babamda bana böyle bi planı olduğundan bahsetti. Böyle bir iş yapalım diyoruz gelir misin dedi. Önceki mesajlarda anlattığım ve bahsettiğim gelecek kaygısının vs. Tabi aile de farkında. Onlarda elinden geleni yapmaya çalışıyorlar çocukları için. Dışarıda bir hayatın daha iyi olacağını düşünüyorlar. Bende hak verdim çünkü hak vermemek imkansız görüldüğü üzere. Aynı zamanda babamın da çok uzun süredik yapmak istediği bir şeydi.

Tabi para da eriyor bir an önce bişeyler yapmak lazım. ben daha yeni iş bulmuşum pek bi katkı yapacak durumum yok eve. Bir ton masraf. Üç beş ev alışverişi yapsam kyk borcumu ödesem 400 küsur, yol, sigara, bir iki de kız arkadaşımı görmeye gitsem bitti maaş. Yapabileceğim anca ev alışverişi onunda hepsini karşılayamam ya. En azından yük olmam ama benden çok daha büyük masraflar var. Emekli maaşıyla karşılayamayacağından stoktan gidicek ve 2 sene hadi 3 seneye bitecek...

Bende gelirim diye cevap verdim.. Dili zaten öğrenirim biraz bocalarım işin içinden çıkarım. Kafa plan program dolu. Hem ayrıca buradan daha kötü ne olabilirki zaten 60 saat çalışıyorum. Yol şu bu cabası. Haftanın bir günü boş onda da ölü gibi yatıyorum. Aldığım para para değil. Önümüzdeki beş sene içinde kendimi nerde görüyorum belirsiz. Tüm bunlardan sonra Yer vs netleşmeye başlayınca hemen motoru sattım onu da sermayeye ekledik. Biblo gibi duruyodu zaten orda masraf yapmaktan başka bi işe yaramıyodu. Bi gün bi yeri bozulur bi gün zütü kayar. Lastik değişir, mtvsi gelir, muayenesi gelir, otoparkta üstüne park etmeye çalışıp edemeyince kaçarlar. Çalış öde çalış öde. Amk motogibleti yüzünden bir ay kırmızı mercimekle beslendim evde o vardı amk. Bizimkilere bide onun masraflarını yüklemem istemedim ordan amorti ettim. Salaklık bende niye gidip hayvan gibi motor alıyon al bi 125cc tepe tepe gez kullan. ama değdi be yinede anı oldu işte. Noterden halay çekerek çıktım o ayrı.

Herşeyi ayarladıktan sonra Babam hemen gitti. Tabi işin olup olmayacağı garanti değil ben çalışmaya devam ettim. Gerekli hazırlıkları yaptılar bana gel hallettik dedi. Kız arkadaşımı aradım böyle böyle. Hemen müdüre mail attım acilen işi bırakmam lazım. Bir hafta devam edersen dediler ettim o arada vizeyi hallettim. Cuma günü işi bıraktım cumartesi kız arkadaşımı görmeye gittim. Görüştük vedalaştık. Pazar günü de arkadaş toplantısı. Bu kadar hızlı ve acele olması zor oldu tabi. Ayrıca bir sürü belirsizlik ile yola çıkacaktım.

Çünkü daha sırada bir sürü iş vardı. Çalışma iznim yok hiçbirşeyim yok. Orada işlemlerimi halletmem gerekiyor.

(bkz: 26 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı)

çok iyi sarıyor hızlı hızlı aktar panpa

Nitekim pazartesi günü de annem ve kardeşim ile vedalaştıktan sonra hüzünlü fakat umut dolu bir şekilde bu yolculuğa çıktım. Geride bıraktığım anneme, kardeşime, evlilik planları yaptığım sevgilime, akrabalarıma, arkadaşlarıma, burada kurduğum bütün hayallere elveda derken sadece merhaba demesini bildiğim bir yere, uçağın kalkmasını bekliyordum.. Neden gitmek zorundaydım. Ülkemde başaramaz mıydım aslında? Belki çalışmaya devam etseydim, biraz daha çabayla iyi bir iş bulsaydım ne bileyim. Bir düzen oluşturabilseydim kendime.. Ama olmadı...

Belki bir süre sonra işsiz kaldıktan sonra yaş 27 28 29 olduğunda yine elimde avucumda bir şey olmadığında. Ne yapacaktım?..

Bizi bu kaygılara sürükleyenlere, eğitimin ve öğretimin içine edenlere. Üniversiteleri itibarsızlaştırıp Gençlerine polis ya da asker olmaktan başka doğru düzgün bir seçenek bırakmayanlara. Bu kadar gencini harcayıp ülkenin geleceğini yok edenlere. Bizi vatanımızı terk etmeye sürükleyenlere yazıklar olsun!

Şimdi aralıksız bir senedir yurt dışındayım.. Son yedi aydır bir gün izin yapmadan 14 15 bazen 17 saat bile çalıştığım oldu.

Şu an bu hikayeyi yazmak bile benim için o kadar zorki çünkü uykuya ayıracağım o çok değerli zamanımdan feragat ediyorum. Bir kaç kere hastanede serum yiyip yatıp uyuduğum oldu kendimi toparlamak için.. Evet çok zor. Ama alıştım. Ve insan umutlu olduktan sonra gerisini düşünmüyor.

Tabi hala geleceğim belirsiz ne olacağı belli değil. Ama en azından çaresiz hissetmiyorum.

Ben de böyle bir durumdayım arkadaşlar...

Rezervasyon

rezervasyon

ispanyada çalışıyorum dilini öğrendim. Garsonluk yapıyorum artık öyle söyliyim.

(bkz: ispanyada garsonluk yapıyorum soruları alayım)

Rez bu okunuuur

reserved

Rizörvıd