solumda süleyman'ın ayakta dikildiğini göz ucuyla görebiliyordum. o da benim gibi titriyordu. Filiz ise kanepenin önüne yığılmış bağıra bağıra ağlıyordu. gözüm dış kapıdaydı. kapıya yumruklarla vuruyorlardı. sülayman da gözünü kapıdan ayıramıyordu.
-giremezler değil mi lann! giremezler oradan değil mi?
cevap veremedim. bilmiyordum. hafifçe soluma dönüp ona baktım.
-açık bir yer var mı evde?
süleyman şoku az da olsa attı üstünde. yüzü düşünür bir vaziyet almıştı. sonra baktı bana.
-sadece mutfağın balkon kapısı... hasgibtir amk. demesiyle mutfağa yönelmesi bir oldu ama o salonun kapısından dışarı çıkmadan kapıdan içeri ince uzun siyah dört varlık girdi. kımıldayamadan onları izliyordum.filiz gözlerini bile açamamıştı. varlıklar süleyman'ın kollarından ve ayaklarından tutup yemek masasının üstüne yatırdılar. yavaşça germeye başladılar. birşey yapabilir miydim? bilmiyorum. herhalde yapamazdım. kemik çıtırdısı ve yırtılma sesleri eşliğinde kolları ve bacakları koptu süleyman'ın. hortumdan su çıkar gibi kan fışkırmaya başladı. gölgeler yok olmuştu. süleyman titreyerek birkaç saniye içinde öldü. o anda, adamın söylediği söz beynimde yankılandı. "o ölürse sadece 24 saatin kalır".

edit:
acem büyüsü nedir? cin neye benzer, nasıl insanlara musallat olur (ara ara gerçek alıntılarla birlikte)?
ve hikayeyle ilgili tarık abi kimdir?
http://www.incisozluk.com.tr/w/tabutla-gelen/

edit2: hikayedeki metotlar bir şekilde gerçekliğe dayanır. yapılmaması için uyarımı koyarım. yine de uygulamak isteyen olursa sorumluluk payım yoktur.

içkili dua kabul olur olmaz bilemem ama süleyman öyle davranınca bir anda fatiha'yı okumaya başladım. o kadar inandım ki okuyunca gideceğine. belki de ortadan kaybolacaktı. ne kadar doğru okuduğumu da bilmiyordum. sürekli ama sürekli tekrar ediyordum. süleyman gitmedi. ama garip bir şey oldu. içkisini bıraktı. konuşan akif'e bakmayı da kesti. bağdaş kurup suratıma bakmaya başladı. ekşimsi bir suratla. iki karış mesafe vardı suratlarımızın arasında. hiçbir şey yapmıyordu. o anda akif de birşeyleri anladı. durdu. sordu:
-abi ne yapıyorsunuz? süleyman cevap verdi.
-OKUMA ONU AMK ÇOCUĞU!
buz gibi bir duygu kafamdan aşağı doğru aktı.

---18 YAŞ ALTI BU KISMI OKUMADAN GEÇSiN---
---GERÇEKLERE DAYANAN METOT VE DUA iÇERiR. SAKIN DENEMEYiNiZ. HiKAYE OLARAK OKUYUP GEÇiNiZ---

---UĞRAŞAN DOSTUN TAVSiYESi(GERÇEKTiR)---
onlar dumansız ateşten yaratılmışlardır. duman onların yanında kaybolur. bu yüzden evde tütsü yakmamaya özen göster. göz perden açıksa göreceklerin hoşuna gitmez
---

süleyman akif'i dinler gibi yapıyordu. bana sorarsanız bizim konuştuğumuz dili tam anlamıyordu bile. sanki karşımızda yabancı uyruklu biri var gibiydi ama akif bu durumdan habersizdi. yine de onunla konuşuyordu.
-bu kadir, kafasındaki her neyse yaptı bence. adam büyü mü yaptı ne yaptıysa artık amk.
-YAA KADiRRR YAA KADiRR! dedi ve kahkaha attı süleyman.
-ne var amk ilk defa mı duyuyorsun adamın ismini, dedi akif. ulan imkanım olsa akif'in ağzına bastıracaktım elimle ama korkudan öylece duruyordum.
-Kadir helenis leyel! gibi birşeyler döküldü süleyman'ın ağzından. (sonradan tam kelimeyi öğrendiğimde "bizi kadir getirdi" demiş)
-ne diyorsun süleyman, diyebildim zoraki.
süleyman sonunda tekrar zorda olsa türkçe konuştu.
-elbet göreceksiniz.

titriyordum ama içimden sürekli okuyordum. artık ayet sırası falan da karışıp gitmişti. neresinden tutsam oradan devam ediyordum. süleyman'ın gözleri ile karşı karşıyaydım. dayanamadım. gözlerimi kapatıp sordum.
-sen kimsin.
ve süleyman(veya her neyse) cevap verdi.
-ENEL HAK! BANA TAPACAKSINIZ!
tüm gücümle, ne kadar nefesim varsa bağırarak besmele çektim. üst kat alt kat komşuları umurumda değildi. o anda süleyman dikine kırık tırnakları ile göğüs kafesime yapıştı. yapışması ile kayboldu. gözümü açtığımda akif ağzı açık bana bakıyordu. o karanlıkta göremedim ama sonradan söyledi. altına da işemişti.

---BiR DiN ALiMiNDEN ALINTI---
bir sohbette üç arkadaştan birisi 3 harflilerle sohbete geçtiğini ve onları çağırabildiğini söyler. dindar olan arkadaşları bunu yapmamasını söylemesine rağmen arkadaşı muziplik olarak çağırır. ruh çağırma gibidir. geldiysen ses ver der, duvarlara vurulur. konuş der, sesler duyarlar. dindar arkadaşları daha fazla dayanamaz ve;
-geldiysen masada ters duran tbardağın içine gir der.
bardağın içi duman dolar. dindar adam bardağın tepesine eliyle bastırır ve sesli şekilde ayet'el kursi'yi okumaya başlar. bardak sallanır. çığlıklar kopar. bir süre sonra bardağın içinde ne duman ne de hareket vardır. arkadaşlarına döner ve der ki:
-ben onu yakmasaydım bir gün muhakkak o seni yakacaktı. şüphesiz ki o gayrimüslimdi.
YER: AFYONKARAHiSAR OLAY: GERÇEKTiR
---

-lan oğlum boş ver uğraşma, dedi akif. kalbi temizdi çocuğun. süleyman da kafasıyla onayladı ama ben onu biliyordum. kadir'in peşini bırakmazdı.
-ben bi tuvalete gideyim, dedi süleyman. bir iki dakika içinde geri geldi. ışıklar kapalı loş ortamda içkiye devam ediyorduk. o anda akif bir soru daha sordu.
-niye kadir böyle bir şey yaptı ki amk?,dedi. içkisinden azıcık aldı.
süleyman birayı soluksuz içti.
-neden olacak, bi güzel sizi gibtirmek için!
-sizi değil birader bizi diyecektin dedim süleyman'a.hemen karşılık verdi.
-sen nasıl diyorsan?

süleyman önde ben arkada ilerliyoruz. tuvalete varınca gözüme hemen tuvalet aynalığı ilişti ama bakmadım. daha doğrusu bakamadım. bizimki girdi tuvalete. benim olduğumu bilmesiyle işini halletmeye başladı. ben de bağdaş kurup bi sigara yaktım. uyku yoksa sigara vardı. bizimki kapıyı açtı.
-ne yaptın lan rahatladın mı?
-rahatladım abi, dedi ellerini yıkamaya başladı.
ben de sırtım dönük sigaramı tüttürüyordum. neredeyse yarılamıştım sigarayı. su sesi hala devam ediyordu. arkamı dönüp;
-bitme...
donup kalmıştım. süleyman aynanın karşısında öylece duruyordu. lavabodaki su akıp gidiyordu. ayna süleyman'a süleyman aynaya bakıyordu. kalbim deli gibi çarpmaya başladı. adam transa geçmiş gibiydi.
-süleyman ne yapıyorsun amk, dedim fısıldarcasına.
-gel abi gel. bakman lazım.
bakmalı mıydım bakmamalı mıydım bilmiyorum ama tuttuğum gibi kolundan antrenin ortasına fırlattım bunu. ışıkları kapattım. aynada gözucuyla, birşeylerin hareket ettiğini gördüm ama net değildi. bakamadım korkudan. gittim süleyman'ın koluna yapıştım.
-lan süleyman ne yapıyorsun derken tuvaletin kapısı açıldı. arkamı dönüp baktım tuvaletin kapısındaki de süleyman. bana cevap verdi.
-ne yapacağım amk sıçıyordum.
elimin altındakinin ne olduğuna dönüp baktığımda 1 saniyeliğine bir görüntü gördüm. yılan gibi gözler. aynı yılan gibi. aynı anda kayboldu. elim ayağım boşalmıştı. yığılıp kaldım yere. süleyman geldi yardımıma. korkudan konuşamıyordum.
şimdi düşününce amaçları belliydi. bir şekilde en kısa sürede bizi aynaya baktırmaya çalışıyorlardı.

"arada bi ses verirseniz hem sohbet etmiş oluruz hem hikaye yazarız. karanlığın ortasında laptopın başında şizofreni gibi hissetmeme sebep oluyor aksi halde * "

bir gün kafeteryada otururken arkadaşlar da var ortamda, akif "haydi bize gidelim takılırız çay kahve falan" dedi. içimden "aklını gibeyim akif" desem de laf ağızdan çıkmıştı. üç arkadaş kalktı bu kadir de peşimize takıldı. akif'i dürtüyorum sen mi çağırdın diye yok, süleyman'a bakıyorum o da habersiz. ulan gelene de git diyemiyorsun. herkes geldi eve. öğrenci milleti normalde pinti olur ama bu çocuk farklıydı. kimse gık demeden gitti markete cips kola ne var ne yok doldurdu. valla yavaş yavaş kanımız ısınmaya başlamıştı çocuğa.

---18 YAŞ ALTI SONU---
---HiKAYEYE GÖNÜL RAHATLIĞI iLE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ---

tarık abi sürekli okuyordu. aralıksız. devam ettikçe aradaki boyutun farkının kapandığını hissediyorduk.
kapı gıcırtısıyla gözlerim aynada kapıya yöneldi. annem kapıdaydı. sesini de duyuyordum.
-mustafaaaaa! oğlum!! gel buraya çabuk!!! ne olur!!!
tam kapıdaydı. içeri girmiyordu. annem miydi? loş ışıkta görülmüyordu. dikkatli bakmaya çalıştım. o anda gördüm.
annemin gözleri yoktu. boş iki adet oyuk vardı. bir süre sonra hiçbir şey söylemeden geri döndü. kapıdan çıkarken "kizara reşila" diye bir şeyler mırıldandı. kapı kapandı.
gözlerim tarık abiye kitlendi. hala okuyordu. okudukça iki varlık zoraki çemberin etrafına oturmaya başladı. sanki oraya çekiyordu tarık abi onları. onlar oturduğunda tarık abi de okumayı bitirdi. kafasını kaldırdı.
cinlerle konuşmaya başladı.

gece 3 gibi dönüyorum yatakta. bu sefer süleyman da akif de uykuya dayanamadı. kadir binini anlatmaya gerek bile duymuyorum. herif horul horul. pencereye dikine yatıyorum ayaklarım tam pencerenin altına dekgeliyor. ayın ışığı yere hafifçe dağılmış ayna kırıltılarını parlatıyor. "bakma mustafa diyorum sakın bakma" gözüm kayacak gibi oluyor ama bakmıyorum. allah'ım bir gözümü kapatabilsem ama nerde. gözü kapayınca ortaya çıkan karanlık daha beter. dışarıdan çıtırtıya benzer sesler geliyor. ama o sesler geceden beri vardı. şimdi mi korkutuyordu. 1 saat kadar daha döndüm yatakta. gecenin karanlığı iyice bastırdığında kafamı yastığın altına bastırdım. o anda çıtırdıların daha da arttığını duydum. yastığı çekip usulca cama doğru baktığımda onu gördüm.

sırf bunu okumak için uyumuyorum amk... incide ilk defa ciddi ciddi hikaye okuyorum devam panpa

---iLiMLE iLGiLi BiR HiKAYE---
Olay ısparta'nın bir köyünde geçer.bir kıza cin musallat olmuştur ama sebebi belli değildir. o zamanın insanları bir hocaya başvurur. hoca ayna olmadığı için o zamanlar, bir su koyar tasa (bilenler vardır eski tip sactan gri tas) kıza suya bakmasını söyler. uzun süre bakınca karşısındakileri görür. hoca arapça konuşmaya başlar. uzun süre suyun öteki tarafıyla konuşma yaptıktan sonra kızın ailesine söyler.
-şu köprüye gidin. gece ayın çıkmasını bekleyin. köprüden bir kabile geçecek. en son gelen kişiyle konuşun.bu iş tatlılıkla bitecek söz veriyorum der.
gece kızın babası köprünün altına geçer. gerçekten de uzun siyah varlıklar köprüden kabile gibi geçmektedir. en son herkes gidince, son bir kişi topallayarak gelir. adam karşısına dikilir. hocadan ve olaylardan bahseder. karşısındaki varlık kızına musallat olandır. neden musallat olduğunu anlatır.
kızı küçükken kaynar bir suyu kemiklerin olduğu bir yere savurtmuştur. bu da orada yemek yemektedir yılan silüetinde. bacakları yanmış ve topal kalmıştır. bunun acısıyla intikam istemektedir. ama kızın babasının hocanın ismini vermesiyle "git bir daha gelme" der. adam hocaya döner. olayları anlatır. senden niye korktular diye sorar. hoca cevaplar:
-eğer peşinizi bırakmasalardı, kabilenin başına hepsini yakacağımı söyledim, der.ve ekler:
-kızın uzun bir süre kendi görüntüsüne bakmasın, tembihle.
not: bu olay gerçektir ve kurgu bunun üstünedir. tekrar yazayım da hevesli arkadaşlar olmasın. denemeyin, yapmayın. hedefsiz gemi mutlaka kayalığa çarpar.

sülayman ha bayıldı ha bayılacaktı. varlık tam arkasında ensesine soluyordu. beti benzi atmıştı. yavaşça elimi uzatıp kolunu tuttum. konuşamasam da yaptığım hareketin anlamı netti. korkma, yanındayım.
ama az sonra gördüklerimle kolunu bırakacaktım.
çünkü korku beni de sarmaya başlayacaktı.
kapıdan içeri annemin girdiğini gördüm.

aldırış etmedim. tarık abi hala sessizdi. sonra odanın kapısının açıldığını gördüm aynada. içeri ince siyah uzun iki varlık geldi. suratları görünmüyordu. kolları neredeyse yere kadar uzundu. tarık abinin çizdiği çemberin etrafında dolaşmaya başladılar ağır hareketlerle.
bir tanesi süleyman'ın arkasında durdu. eğildi. süleyman tir tir titriyordu. belli ki o da aynı şeyi görüyordu. o sırada tarık abi arapça veya latince birşeyler mırıldanmaya başladı.
söylediklerini anlamıyorduk ama asaflıları kızdırdığını biliyorduk.
varlıkların hareketler dengesizleşmeye başladı.
oturduğumuz yer titriyordu.

süleyman ne görüyordu bilmiyorum ama bendeki tedirginlikler onda da vardı. sözleri her tekrarlayışımızda farklı farklı görüntüler belirmeye başladı.
önce kendi görüntümdeki farklılık gözüme ilişti.
aynadaki görüntüm bana habisçe tebessüm ediyordu.
sonra dudakları kıpırdamaya başladı. birşeyler söylüyordu.
söylediklerini anlamasam da tehdit ettiğini yüz ifadesinden çıkarıyordum.

ben süleyman'ın bacaklarını kanepenin üzerinde duran battaniye ile söndürmeye çalışırken tarık abi panikle kitabı yere bıraktı. çemberin dışına da çıkamıyordu. hararetle bağırdı:
-SiZE HABER VERENE KADAR DÖNMEYiN DEMEDiM Mi?
ne sorusuna cevap verecek halimiz vardı ne de zamanımız. hızla ateşi söndürdüm. süleyman'ın ayakları biraz yanmış ama pantalondan aşağıya inmemişti.
etrafımızda siyah gölgeler dolaşıyordu. o an bir tanesi kolumdan tutup beni duvara kadar çekti. bu, tarık abinin iki gün önce elinden kurtardığı polisti. ama suratı şimdi eriyik gibiydi.
ayaklarımın yerden kesildiğini farkettim. yaratık beni hızla tavana çekiyordu.
o an tarık abiyi aradım gözlerim korkuyla.
tarık abi çemberin dışına çıkmıştı.
sağ elinde ipe bağlı sarkan bir nesne olduğunu gördüm.
bir çevşene benziyordu.