üniversiteye vardığımda arkadaşlarla buluştum. olanları anlattım. benim dışımda kimse birşey yaşamamıştı. süleyman ve akif olanlara artık ciddiyetle bakıyordu.
-valla hacı ben aileme anlattım durumu. dedi süleyman.
-eee?
-bizimkilere bi hocaya zütürdü. adam kirli atlet falan istedi benden. bi muska yazdı. bunu çıkarma dedi. önemli birşey yok dedi.
akif ise kimseye birşey bahsetmemişti. evde sabaha kadar uzun uzadıya bir kritik yaptık. sonunda bir çözüm bulduk. kadir'i tekrar çağıracaktık.

5 dakika karanlık odada annemin suretindeki varlığa bakıyordum. tırnaklarına bakmaya cesaretim yoktu. ellerini bacaklarının arasına beyaz geceliğin içine sokmuştu. gözlerine baktım. bembeyazdı. göz bebeği diye birşey varsa da o an için göremiyordum. yastığın altına koyduğum elimin titrediğini farkettim. zor da olsa titremeyi bastırdım. sordum:
-sen nesin?
kadın put gibi duruyordu. sadece dudakları oynadı.
-biz şerlileriz. asaf kabilesiyiz.
-bizden ne istiyorsunuz? diye sorduğumda soğuk bir tebessüm sardı dudaklarını. konuşacağı sırada kapı açıldı. kapı aralığında annem belirmişti bir kez daha:
-kiminle konuşuyorsun evladım.
birşeyler söyleyecektim ama nutkum tutuldu. aklıma tarık abi ve ona yapılanlar geldi.
-televizyondan geliyor anne dedim. kapı kapandı.
karanlıkta benim dışımda kimse yoktu.

üstünde beyaz bir geceliği vardı.
-oğlum daha yatmadın mı? diye seslendi.
-yok anne daha uyumadım. pinekliyordum.
kapıyı kapatıp karşımdaki kanepeye oturdu.
haftaya dönüyorsun değil mi? dedi.
-evet, dedim. okul başlayacak yakında.
-arkadaşların da başlar o zaman?
-akif ve süleyman mı? bilmiyorum belki süleyman 1 hafta falan sonra gelir. öyle demişti bize.
-söyle evladım erken dönsün, niye geç gelecek?
-valla anne banane elinoğlundan. istediği zaman gel...
dışarıdan annemin bana seslendiğini duydum.
-mustafa yatmadın mı daha?
içerideki kadın bana ben ona bakıyordum.
kalbim ağzımdan çıkacaktı.

hadi panpa

Gece 12 de, karanlik coktugunde gecei tayfayla devam edecegiz

rezzzzzzzzzzz

panpa söylesene o delinin ikram ettigi şey çay değilde neydi

inşaat üzerine bi firma açmıştı. öğlene kadar arkadaşlarla takıldıktan sonra yanına gitmeye karar verdim. cesaretimi toplayabilirsem konuyu açacaktım. ofiste birkaç arkadaşıyla yemek yiyordu. dışarıdan birşeyler söylemişlerdi. tam da onun üzerine geldim. kapıdan içeri gelince bi samimiyet bekliyor insan ama tarık abi de bu durumlar olmazdı.
ha, çoğu kişiye göre kötü değerlendirilir ama bana göre dobralıktı. severse sever sevmezse sallamazdı.
adamın eyvallahı yoktu kimseye.

-tarık abi nasılsın?, dedim.
-eyvallah abim, buyur gel birşeyler ye.
-yok abi sağolasın.
-hangi rüzgar attı seni buralara? yüzümü bile unuttun lan.
-abi sorma öylesine geldim bi halini hatırını sorayım diye.
tarık abi gözlerime baktığında "yemedim ama hadi neyse" der gibiydi. ben de fazla ikna edici olmaya çalışmadım.
sadece zıkkımlanan şu arkadaşlarının ofisten çıkmasını bekliyordum.

adamlar doymak bilmedi. 1 saat gırgır şamata yiyip içtiler. arada ben de 1 bardak kola alıp bazen sohbetlerine dahil oldum. tesisat, beton, kolon konuşup duruyorlardı. sonra teker teker müsaade isteyip çıktılar.
tarık abi ile başbaşa kalınca patron masasına kuruldu. bi sigara yaktı.
-mustafa derdin ne? dedi.
-abi halini hatırını...
-gibtirme halini hatırını. derdin ne aslanım.
bu sözler üstüne bende koltuğa iyice yaslanıp bi sigara yaktım. en yalın haliyle derdimi döktüm.
-abi taka battık.

gececi tayfa hazır olursa başlayalım.

herkese iyi geceler...

-anlat bakalım nasıl batmışsın, dedi tarık abi.
başladım olayları anlatmaya. başlangıçta bir müddet can kulağı ile dinlese de bir yerden sonra kulak vermemeye başladı. olayları aklımda tuttuğum kadarı ile anlattım. bittikten sonra suratına baktım.
-abi ne düşünüyorsun? tarık abi hiç beklemediğim bi cevap verdi.
-cinci hoca mı belledin lan beni şerefsiz!

-abi ne alakası var? valla başımdan bunlar geçti. desem de bizimki umursamadı.
-oğlum bak sülalede adımın çıktığının farkındayım. deli dediler uzun süre. deliysek sağır da değiliz. duydum her şeyi. herkesin bakışının farkındayım. ama taşak geçilecek zaman çoktan geçti. şimdi sen eğlence arıyorsun diye kendimi madara etmem.
-abi valla bak...
-hadi abisi yallah yallah, diye kovaladı ofisinden.
biraz ilerledikten sonra geri dönüp baktım. sağ eliyle iyice alnı açılacak şekilde dökülmüş saçlarını tarayarak bana bakıyordu.
ilk defa yardım istemiştim ama adam o defterleri kapatmıştı.

kampüse dönme vaktimiz yaklaşıyordu. geceleri doğru düzgün uyku gitmiyordu gözüme. ama allah var bi olay da olmamıştı. bir ara kuran'ı alıp türkçesini bile okumayı kafaya koydum. ama aradığım cevap orada değildi. genel bilgiler vardı. 1 aylık zamanda iyice kafamın gerilerine attım. ara ara süleyman ve akifle görüştüm. hafiften çıtlattım durumu. onlarda da bir sorun yoktu.
belki herşey kafamızın içindeydi.
son hafta eve geldiğimde kendimi televizyonun karşısına attım. kıytırıktan bir film vardı. uyumak üzereyken annem kapıyı açtı.

ben kızın ellerini tutmuş olayın şokuyla dona kalmıştım.
ellerini tutmuştum kızın oysa. kız ağlıyordu. hayır kız gülüyordu. gülüyor muydu ağlıyor muydu?ya kızın elleri... bir terslik vardı.
kızın ayakları takıldı gözlerime. tersti.
tuttuğum eline baktım. bileğinden kırılmış gibi tersti.
ve tırnakları dikine yarık yarıktı.
kız artık kahkahalarla gülüyordu.

vay aq olaya bak

annemle buluştuğumda (babam ben ortaokuldayken kalp krizinden ölmüştü) baya hasret giderdik. bir de büyük abim vardı. o da o zamanlar yeni işe girmişti. bi mağazada kasiyerlik yapıyordu. akşam olunca okul-iş falan sohbet ettik. annem yattıktan sonra biraderle başbaşa kaldık. konu konuyu laf lafı açtı. bir yerden sonra girdim lafa.
-birader sana anlatacaklarım var. ama taşak geçersen sittin sene seninle konuşmam.
adam gayet rahat kuruldu kanepeye.
-hele anlat bakalım dedi.
girdim konuya. ne varsa döktüm içimi.

rezerved

hızlı yaz