solumda süleyman'ın ayakta dikildiğini göz ucuyla görebiliyordum. o da benim gibi titriyordu. Filiz ise kanepenin önüne yığılmış bağıra bağıra ağlıyordu. gözüm dış kapıdaydı. kapıya yumruklarla vuruyorlardı. sülayman da gözünü kapıdan ayıramıyordu.
-giremezler değil mi lann! giremezler oradan değil mi?
cevap veremedim. bilmiyordum. hafifçe soluma dönüp ona baktım.
-açık bir yer var mı evde?
süleyman şoku az da olsa attı üstünde. yüzü düşünür bir vaziyet almıştı. sonra baktı bana.
-sadece mutfağın balkon kapısı... hasgibtir amk. demesiyle mutfağa yönelmesi bir oldu ama o salonun kapısından dışarı çıkmadan kapıdan içeri ince uzun siyah dört varlık girdi. kımıldayamadan onları izliyordum.filiz gözlerini bile açamamıştı. varlıklar süleyman'ın kollarından ve ayaklarından tutup yemek masasının üstüne yatırdılar. yavaşça germeye başladılar. birşey yapabilir miydim? bilmiyorum. herhalde yapamazdım. kemik çıtırdısı ve yırtılma sesleri eşliğinde kolları ve bacakları koptu süleyman'ın. hortumdan su çıkar gibi kan fışkırmaya başladı. gölgeler yok olmuştu. süleyman titreyerek birkaç saniye içinde öldü. o anda, adamın söylediği söz beynimde yankılandı. "o ölürse sadece 24 saatin kalır".

edit:
acem büyüsü nedir? cin neye benzer, nasıl insanlara musallat olur (ara ara gerçek alıntılarla birlikte)?
ve hikayeyle ilgili tarık abi kimdir?
http://www.incisozluk.com.tr/w/tabutla-gelen/

edit2: hikayedeki metotlar bir şekilde gerçekliğe dayanır. yapılmaması için uyarımı koyarım. yine de uygulamak isteyen olursa sorumluluk payım yoktur.

içkili dua kabul olur olmaz bilemem ama süleyman öyle davranınca bir anda fatiha'yı okumaya başladım. o kadar inandım ki okuyunca gideceğine. belki de ortadan kaybolacaktı. ne kadar doğru okuduğumu da bilmiyordum. sürekli ama sürekli tekrar ediyordum. süleyman gitmedi. ama garip bir şey oldu. içkisini bıraktı. konuşan akif'e bakmayı da kesti. bağdaş kurup suratıma bakmaya başladı. ekşimsi bir suratla. iki karış mesafe vardı suratlarımızın arasında. hiçbir şey yapmıyordu. o anda akif de birşeyleri anladı. durdu. sordu:
-abi ne yapıyorsunuz? süleyman cevap verdi.
-OKUMA ONU AMK ÇOCUĞU!
buz gibi bir duygu kafamdan aşağı doğru aktı.

-lan oğlum boş ver uğraşma, dedi akif. kalbi temizdi çocuğun. süleyman da kafasıyla onayladı ama ben onu biliyordum. kadir'in peşini bırakmazdı.
-ben bi tuvalete gideyim, dedi süleyman. bir iki dakika içinde geri geldi. ışıklar kapalı loş ortamda içkiye devam ediyorduk. o anda akif bir soru daha sordu.
-niye kadir böyle bir şey yaptı ki amk?,dedi. içkisinden azıcık aldı.
süleyman birayı soluksuz içti.
-neden olacak, bi güzel sizi gibtirmek için!
-sizi değil birader bizi diyecektin dedim süleyman'a.hemen karşılık verdi.
-sen nasıl diyorsan?

titriyordum ama içimden sürekli okuyordum. artık ayet sırası falan da karışıp gitmişti. neresinden tutsam oradan devam ediyordum. süleyman'ın gözleri ile karşı karşıyaydım. dayanamadım. gözlerimi kapatıp sordum.
-sen kimsin.
ve süleyman(veya her neyse) cevap verdi.
-ENEL HAK! BANA TAPACAKSINIZ!
tüm gücümle, ne kadar nefesim varsa bağırarak besmele çektim. üst kat alt kat komşuları umurumda değildi. o anda süleyman dikine kırık tırnakları ile göğüs kafesime yapıştı. yapışması ile kayboldu. gözümü açtığımda akif ağzı açık bana bakıyordu. o karanlıkta göremedim ama sonradan söyledi. altına da işemişti.

süleyman önde ben arkada ilerliyoruz. tuvalete varınca gözüme hemen tuvalet aynalığı ilişti ama bakmadım. daha doğrusu bakamadım. bizimki girdi tuvalete. benim olduğumu bilmesiyle işini halletmeye başladı. ben de bağdaş kurup bi sigara yaktım. uyku yoksa sigara vardı. bizimki kapıyı açtı.
-ne yaptın lan rahatladın mı?
-rahatladım abi, dedi ellerini yıkamaya başladı.
ben de sırtım dönük sigaramı tüttürüyordum. neredeyse yarılamıştım sigarayı. su sesi hala devam ediyordu. arkamı dönüp;
-bitme...
donup kalmıştım. süleyman aynanın karşısında öylece duruyordu. lavabodaki su akıp gidiyordu. ayna süleyman'a süleyman aynaya bakıyordu. kalbim deli gibi çarpmaya başladı. adam transa geçmiş gibiydi.
-süleyman ne yapıyorsun amk, dedim fısıldarcasına.
-gel abi gel. bakman lazım.
bakmalı mıydım bakmamalı mıydım bilmiyorum ama tuttuğum gibi kolundan antrenin ortasına fırlattım bunu. ışıkları kapattım. aynada gözucuyla, birşeylerin hareket ettiğini gördüm ama net değildi. bakamadım korkudan. gittim süleyman'ın koluna yapıştım.
-lan süleyman ne yapıyorsun derken tuvaletin kapısı açıldı. arkamı dönüp baktım tuvaletin kapısındaki de süleyman. bana cevap verdi.
-ne yapacağım amk sıçıyordum.
elimin altındakinin ne olduğuna dönüp baktığımda 1 saniyeliğine bir görüntü gördüm. yılan gibi gözler. aynı yılan gibi. aynı anda kayboldu. elim ayağım boşalmıştı. yığılıp kaldım yere. süleyman geldi yardımıma. korkudan konuşamıyordum.
şimdi düşününce amaçları belliydi. bir şekilde en kısa sürede bizi aynaya baktırmaya çalışıyorlardı.

"arada bi ses verirseniz hem sohbet etmiş oluruz hem hikaye yazarız. karanlığın ortasında laptopın başında şizofreni gibi hissetmeme sebep oluyor aksi halde * "

süleyman akif'i dinler gibi yapıyordu. bana sorarsanız bizim konuştuğumuz dili tam anlamıyordu bile. sanki karşımızda yabancı uyruklu biri var gibiydi ama akif bu durumdan habersizdi. yine de onunla konuşuyordu.
-bu kadir, kafasındaki her neyse yaptı bence. adam büyü mü yaptı ne yaptıysa artık amk.
-YAA KADiRRR YAA KADiRR! dedi ve kahkaha attı süleyman.
-ne var amk ilk defa mı duyuyorsun adamın ismini, dedi akif. ulan imkanım olsa akif'in ağzına bastıracaktım elimle ama korkudan öylece duruyordum.
-Kadir helenis leyel! gibi birşeyler döküldü süleyman'ın ağzından. (sonradan tam kelimeyi öğrendiğimde "bizi kadir getirdi" demiş)
-ne diyorsun süleyman, diyebildim zoraki.
süleyman sonunda tekrar zorda olsa türkçe konuştu.
-elbet göreceksiniz.

---BiR DiN ALiMiNDEN ALINTI---
bir sohbette üç arkadaştan birisi 3 harflilerle sohbete geçtiğini ve onları çağırabildiğini söyler. dindar olan arkadaşları bunu yapmamasını söylemesine rağmen arkadaşı muziplik olarak çağırır. ruh çağırma gibidir. geldiysen ses ver der, duvarlara vurulur. konuş der, sesler duyarlar. dindar arkadaşları daha fazla dayanamaz ve;
-geldiysen masada ters duran tbardağın içine gir der.
bardağın içi duman dolar. dindar adam bardağın tepesine eliyle bastırır ve sesli şekilde ayet'el kursi'yi okumaya başlar. bardak sallanır. çığlıklar kopar. bir süre sonra bardağın içinde ne duman ne de hareket vardır. arkadaşlarına döner ve der ki:
-ben onu yakmasaydım bir gün muhakkak o seni yakacaktı. şüphesiz ki o gayrimüslimdi.
YER: AFYONKARAHiSAR OLAY: GERÇEKTiR
---

---UĞRAŞAN DOSTUN TAVSiYESi(GERÇEKTiR)---
onlar dumansız ateşten yaratılmışlardır. duman onların yanında kaybolur. bu yüzden evde tütsü yakmamaya özen göster. göz perden açıksa göreceklerin hoşuna gitmez
---

---18 YAŞ ALTI SONU---
---HiKAYEYE GÖNÜL RAHATLIĞI iLE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ---

bir gün kafeteryada otururken arkadaşlar da var ortamda, akif "haydi bize gidelim takılırız çay kahve falan" dedi. içimden "aklını gibeyim akif" desem de laf ağızdan çıkmıştı. üç arkadaş kalktı bu kadir de peşimize takıldı. akif'i dürtüyorum sen mi çağırdın diye yok, süleyman'a bakıyorum o da habersiz. ulan gelene de git diyemiyorsun. herkes geldi eve. öğrenci milleti normalde pinti olur ama bu çocuk farklıydı. kimse gık demeden gitti markete cips kola ne var ne yok doldurdu. valla yavaş yavaş kanımız ısınmaya başlamıştı çocuğa.

---18 YAŞ ALTI BU KISMI OKUMADAN GEÇSiN---
---GERÇEKLERE DAYANAN METOT VE DUA iÇERiR. SAKIN DENEMEYiNiZ. HiKAYE OLARAK OKUYUP GEÇiNiZ---

süleyman ne görüyordu bilmiyorum ama bendeki tedirginlikler onda da vardı. sözleri her tekrarlayışımızda farklı farklı görüntüler belirmeye başladı.
önce kendi görüntümdeki farklılık gözüme ilişti.
aynadaki görüntüm bana habisçe tebessüm ediyordu.
sonra dudakları kıpırdamaya başladı. birşeyler söylüyordu.
söylediklerini anlamasam da tehdit ettiğini yüz ifadesinden çıkarıyordum.

Tarık abi bir bilim adamı gibi her söylediğimi inceden inceye beynine yazıyordu. işin aslı bunun bir ilim olduğunu çok sonra öğrendim.
-devam et bakalım çocuk, bu kadir arkadaşımız en son ne yapmış.
-aynayı kırdı abi dedim.
-nasıl? diye sordu.
-eliyle sanırım.
-sanma emin ol!
o ara süleyman araya girdi.
-abi elinde çiviler vardı.
tarık abi geriye yaslandı. derin bir iç çekti.
-olamaz, dedi derin bir sesle. o kelimenin arkasında aslında "inşallah öyle değildir" manası vardı.
ama öyleydi.
kadir aynayı çivilerle kırmıştı.

mustafa kim amq??

sabahtan kampüsün yolunu tuttuk süleymanla. süleyman öğrenci işlerinden birisinden kadir ile ilgili bilgi alacaktı. bu kolay değildi ama süleyman'ın teşkilattan yardım edecek dostları vardı. onları devreye soktu.
ben öğrenci işlerinin kapısında beklerken o içeri girdi.10 dakika falan orada birisiyle takıldı.
dışarı çıktığında yüzü gülüyordu.
-kadir'le ilgili öğreneceklerimizi öğrendim abi. artık gidebiliriz.
saat ikindi dörde doğru tarık abi ile buluştuk.
köye giden otobüse bindik.
hava karamaya başladığı sıralar köy evine varmış olacaktık.

süleyman, akif, ben birbirimize bakıyorduk. korku falan derken adamın baya baya anlattığı cin çağırmaydı. başta da dedim. dindar bir adam değilim ama gecenin bir vakti bir köy evinde kalınca insan her tak olabiliyormuş. şimdi yerde ayna kırıklarını görünce sanki oradaki binlerce göz bizi izliyor gibi geliyordu. dayanamadım başladım sormaya.
-oğlum, kadir, bak halüsinasyon falan gördük diyeceğim, amk, 3 kişi aynı anda görmez bu taku. onu da geçtim. adamlar burada senin çemberinin etrafındaydı. cin mi lan onlar?

akif'i dürttüm biraz kendine geldi.
-kalk akif kalk. zorda olsa kaldırdım. bugün bile aklımda, akif'i tek mi bırakmak istemedim yoksa ben mi tek kalmaya cesaretim yoktu. içeri doğru geçti. süleyman'ı banyonun tuvaletinde aynaya bakakalmış vaziyette gördüm. burnundan akan kan dudaklarına, oradan gırtlağına kadar inmişti. gözlerini kırpmadan aynaya bakıyordu. kendine sabah kadar gelememişti. uzun süre konuştuk olanları.
biz hep tek varlık var biliyorduk.
ama kadir her bir kişi bir varlık çağırmıştı bu dünyaya.

gececi tayfaya selamlar...
artık başlayalım...

akif süleyman'a (veya artık o kimse) bir kaç soru sordu ama o hiç oralı olmadı. sürekli içiyor ve tıkınıyordu. ben içmeyi bırakmıştım. tuvalete gitsem oraya bakmaya olmazdı akif'i tek bırakamazdım artı tıpa da yemezdi. kalsam durum bomtaktu. hafif bir yudum bira daha çekip. sigaramı yaktım. o anda farkettim. duman süleyman'a yaklaştıkça kayboluyordu.