-geçin bakalım gençler. bugün uzun bir gün olacak. sanırım konuşacaklarımız var.
-tamam abi deyip onu salona oturttum. süleyman gözleriyle bana bakıyordu.
-bir akrabam. bize yardımcı olacak.
-emin misin? diye sordu süleyman.
o an polisin gözümün önünde yanarak yokoluşu geldi.
-hem de hiç olmadığım kadar.

olanları anlatmaya başladık. kadir'le tanışmamız, onun bize yakınlaşma çabaları, bizi köy evine davet edişi, ve o gece yaşananlar.
çay demlemiştik. çay sigara eşliğinde devamlı konu döndü durdu.
tarık abi sürekli o geceyi anlattırıyordu. yaşananları.
-olmadı mustafa, detaylı anlatmanı istiyorum. en ince detayına kadar.
gözlerimi kapattım.
o geceyi yaşayarak en ince detayını kadar anlatmaya başladım.
unuttuğum yerler olacaktı ama bir şekilde tarık abi bana oraları hatırlatacaktı.

-bizi bir odaya kapattı. olay şaka gibi başlamıştı. akif öncü oldu. meraklıydı. biz başta inanmadık.
-kim bu kadir?
-üniversiteden biri.
-sizin sınıfta mı?
-yok hayır. ama bize sürekli yakınlaştı.
-ne zamana kadar?
-olayın sabahı bizimle dalga geçiyordu. süleyman bi yumruk attı. o gün bugün bizimle konuşmuyor.
-yani bahanesini buldu. devam et.
devam ettim. sıra o geceyi tekrarlamaya gelmişti.

-bir ayna vardı.
-büyük ihtimal boy aynasıdır.
süleyman bana baktı. kafasıyla onaylarken bu adam nasıl biliyor bunları bakışı vardı.
-evet abi boy aynası. fark eder miydi?
-ederdi, hem de çok. dediği an olayın vahimleşeceğini ben de süleyman da anlamıştı.
-sonra mumları getirdi. bi çember çizdi.
-dur dur dur. yavaş yavaş anlat. mumlar dedin. kırmızı mı siyah mı?
-siyahtı herhalde abi.
-herhalde değil mustafa iyi hatırla kırmızı mı siyah mı?
gözümün önüne o günü getirdim. hatırladım.
-siyahtı.
-devam et.

-bir çember çizdi. kendi içine oturdu. abi valla o an bi takluk olacağını hissettim. sanki biz dışarıda bin gibiydik.
-yazı var mıydı çizginin içinde.
-hayır.
-sonra?
-sonra ışıklar falan kapandı. aynaya bakın dedi.
-baktınız mı?
-evet.
-ne kadar süre?
-5 veya 10 dakika.
-ondan sonra?
-farklı varlıklar görmeye başladık. ondan sonra aynada görüntülerimiz hareket ediyordu. sonra çemberin etrafına oturmuş suretlerimizi gördük. akif korkudan kanepenin altına girdi. korkudan ışıkları falan açtık. herkes şoktaydı.
-gördükleriniz kayboldu tabi ki?
-evet abi kayboldu.

Tarık abi bir bilim adamı gibi her söylediğimi inceden inceye beynine yazıyordu. işin aslı bunun bir ilim olduğunu çok sonra öğrendim.
-devam et bakalım çocuk, bu kadir arkadaşımız en son ne yapmış.
-aynayı kırdı abi dedim.
-nasıl? diye sordu.
-eliyle sanırım.
-sanma emin ol!
o ara süleyman araya girdi.
-abi elinde çiviler vardı.
tarık abi geriye yaslandı. derin bir iç çekti.
-olamaz, dedi derin bir sesle. o kelimenin arkasında aslında "inşallah öyle değildir" manası vardı.
ama öyleydi.
kadir aynayı çivilerle kırmıştı.

Panpa seri yaz cok surukleyici hikaye oldu

aynen panpa çok iyi gidiyo

derin bir nefes aldı Tarık abi. ellerini yüzünü zütürüp ovuşturdu. topsakalını sağ eliyle karıştırdı. süleyman bakışlarını bana topladı. gözleriyle "ne oldu ki" diyordu. bilmiyordum. ikimiz de boş boş onu izliyorduk.
-abi ne oldu? diye sordum.
tarık abi bizlere baktı.
-bu kadir'i bulmamız lazım. parçaları birleştirebilmem için, daha doğrusu emin olabilmem için bu şart. yarın ilk işimiz bu olsun.
-sonra?
-sonrasını yarın detaylıca anlatacağım. büyük ihtimal sevgili kadir de aramızda olur. ondan sonra acem büyüsünü bozmanın bir yolunu ararız. ama kadir'i bulmak şart.
-tamam abi o kolay, dedim.
kolay değildi.
ertesi gün kampüse gittiğimizde kadir yoktu.
pılını pırtısını toplayıp, sırra kadem basmıştı.

ertesi akşam tarık abi de yanımızda eve döndük. elimiz boştu. kadir yoktu. cevaplanacak bir çok soru vardı. gün boyu telefonlarım da durmuyordu. annemler sürekli beni arıyordu. önemli birşey olmadığını söyleyip geçiştiriyor, basit bir sokak kavgasına karıştığımı anlatıyordum. eve döndüğümüzde süleyman, ben ve tarık abi konuşmaya başladık.
bu sefer biz soracaktık, Tarık abi cevaplayacaktı.

-abi aklındaki tam olarak ne?
-bir kaç şüphelendiğim şey var ama yine de emin değilim. kendi yaşadıklarımdan dolayı sizi endişelendirmek istemiyorum.
-ne abi yaşadıkların?
-boşver. şimdi buradayım, sana inanıyorum. yardım edebilecek birisi varsa o da benim.
süleyman araya girdi.
-abi bize ne oldu? bu kadir ne tak yedi de bu haldeyiz?
-sizi efsunladı süleyman kardeş. öyle bir efsunladıki, ölmediğiniz her saniye acı ceken varlıklarla muhattap olacaksınız. ne zaman ölürsünüz o zaman onlar rahatlayacak. birbirlerinize zincirle bağlanmış gibisiniz.
-kimlerle abi? niye bağlıyız?
-asaflılarla. en azından gördüğümüz polis onlardandı.
-bu kadar eziyet altındalar onlar niye kadir'e saldırmıyor? bu işleri başımıza açan o!
tarık abi paketinden sigarasını çıkarıp yaktı.
-saldırmazlar, saldıramazlar çünkü onu görmediler. işte o gece çizdiği çember onun içindi. her varlık kendi dünyasında rahattır. diğer dünyaya geçtiğinde eziyet içinde yaşar. onları buraya çekti ki eziyet çeksinler.
-onlar buraya geldiklerinde acı içinde sadece bizi gördüler. ve bizi suçladılar diye tamamladı süleyman.
-öyle süleyman öyle. aç bir kurdu bir adamla aynı odaya salmış bu kadir. bu büyüyü en kolay bozacak kişi de o. ama görünüşe göre o da kayıp.
bu cümlenin bitişi ile süleymanla suratlarımızı yere eğdik. aklıma o an akif'in hali geldi. biz de öyle mi olacaktık?
belki de olacaktık.

hadi panpa serii

rezerved

gececi tayfaya selamlar...
artık başlayalım...

odada sessizlik hakimdi. kadir ortalarda yoktu. bu sorunu çözecek tek adam kayıptı. elimizde sadece tarık abi vardı. söze de o başladı.
-madem adam kayıp, o zaman yapacak tek şey kalıyor.
-ne kalıyor abi?
-bu işi başladığı yerde çözeceğiz.
-yani, diye merakla araya girdi süleyman.
-yanisi köye gideceğiz. dedi tarık abi. devam etti.
-kadir hakkında toplayabildiğiniz kadar bilgi toplayın. ben de hazırlıklarımı yapacağım. yarın öğleden sonra köye gideceğiz.
-peki bize saldırırlarsa tekrar.
tarık abi bize baktı dikkatle.
-saldırmamaları için dua edeceğiz. başka çare yok.

sabahtan kampüsün yolunu tuttuk süleymanla. süleyman öğrenci işlerinden birisinden kadir ile ilgili bilgi alacaktı. bu kolay değildi ama süleyman'ın teşkilattan yardım edecek dostları vardı. onları devreye soktu.
ben öğrenci işlerinin kapısında beklerken o içeri girdi.10 dakika falan orada birisiyle takıldı.
dışarı çıktığında yüzü gülüyordu.
-kadir'le ilgili öğreneceklerimizi öğrendim abi. artık gidebiliriz.
saat ikindi dörde doğru tarık abi ile buluştuk.
köye giden otobüse bindik.
hava karamaya başladığı sıralar köy evine varmış olacaktık.

köy evi ilk sefere gör gözümüze korkunç geliyordu. etrafta kimseler yoktu. tarık abi yanına bir sırt çantası almıştı. "içinde ne var" diye sorduğumda "ihtiyacımız olan herşey" demişti. gerçekten de öyleydi. evin kapısına vardığımızda içeri nasıl gireceğiz diye düşünürken tarık abi çantayı önüne aldı. içinde birşeyler kurcaladıktan sonra törpüye benzer birşey çıkardı. karanlıkta seçilmiyordu. bize dönerek;
-gençler kilide doğru bir ışık tutun hele, dedi.
süleyman hemen cep telefonuna sarıldı. ışığıyla kapıyı aydınlattı. ben de etrafı seyrediyordum. gelen giden yoktu. fazla uzun sürmedi. tarık abi kapıyı açtı.
içeriye geçtik. halen süleyman'ın cep telefonunun ışığı ile ilerliyorduk. odaya doğru koridorda ilerlerken (en önde tarık abi) tarık abi bir anda durdu. biz de durduk. eliyle yukarıyı gösterdi.ve sordu:
-bu kim?
elim ayağım birden boşaldı. süleyman bismilah diyerek korkudan yere yığıldı.
yerden en yukarıda, sırtı davana dayalı, iki ayağı koridorun iki duvarına basan, kafası yere eğik, kolları boşlukta bir sağa bir sola sallanan birisi bizi koridorda karşılamıştı. tarık abi onu bilmiyordu ama süleyman ve ben biliyordum. korkudan heceleyerek kelimeler ağzımdan döküldü.
-abi,... bu,... akif.
en azından onun şekline bürünmüştü.

tarık abi o varlığın altına kadar ilerledi. tepedeki akif'in şekline bürünen varlığın sallana kolları tarık abinin saçlarını silme geçiyordu. onun suratına baktı.
-EL ZIHABA CiN-EL ASAF! diye haykırdı. en ufak bir korku izi yoktu tarık abi'de.
cin birden hareketlendi. koridor boyu tepemizden geçerek dış kapının üstünde tekrar o sabit halini aldı. aramızadaki mesafe 5 metreden azdı.
-abi o ne?diye sordu korkudan süleyman.
-asaf cinlerinden. gözlerine bakmamaya dikkat edin. mümkün oldukça konuşmayın.
-ama akif'in şeklinde.
-görmek istediğimiz kimse onun şeklindeler, dedi tarık abi.
hızla ilerleyip büyünün yapıldığı odaya kendimizi attık.
yaratık hala dış kapının üstündeydi.

-vaktimiz az, dedi tarık abi. süratle çantasını açtı. içinden iki adet siyah mum çıkardı. bir kalemle ortaya kadir'in yaptığı gibi ufak bir çember çizdi. o çemberi görünce içim bir tuhaf oldu. kadir'in bize oynadığı oyun aklıma geldi. sonra siyah bir kitap çıkarıp önüne koydu. mumları yaktı. çantadan en son ufak bir ayna çıkarıp bize verdi.
-bunu ortanıza koyun. ve dediklerimi 10 kez söyleyip uzun süre bakın.
-ama abi boy aynası demiştim, bu oldukça ufak.
-önemi yok mustafa artık onlar bu dünyada. ve güçlüler. amacımız sadece buraya çekip geri göndermek.
-ya olmazsa? diye araya girdi süleyman.
-o zaman b planına geçeceğiz.
ne süleyman ne de ben b planını sormaya cesaret edemedik.

---18 YAŞ ALTI BU KISMI OKUMADAN GEÇSiN---
---GERÇEKLERE DAYANAN METOT VE DUA iÇERiR. SAKIN DENEMEYiNiZ. HiKAYE OLARAK OKUYUP GEÇiNiZ---