süleyman önde ben arkada ilerliyoruz. tuvalete varınca gözüme hemen tuvalet aynalığı ilişti ama bakmadım. daha doğrusu bakamadım. bizimki girdi tuvalete. benim olduğumu bilmesiyle işini halletmeye başladı. ben de bağdaş kurup bi sigara yaktım. uyku yoksa sigara vardı. bizimki kapıyı açtı.
-ne yaptın lan rahatladın mı?
-rahatladım abi, dedi ellerini yıkamaya başladı.
ben de sırtım dönük sigaramı tüttürüyordum. neredeyse yarılamıştım sigarayı. su sesi hala devam ediyordu. arkamı dönüp;
-bitme...
donup kalmıştım. süleyman aynanın karşısında öylece duruyordu. lavabodaki su akıp gidiyordu. ayna süleyman'a süleyman aynaya bakıyordu. kalbim deli gibi çarpmaya başladı. adam transa geçmiş gibiydi.
-süleyman ne yapıyorsun amk, dedim fısıldarcasına.
-gel abi gel. bakman lazım.
bakmalı mıydım bakmamalı mıydım bilmiyorum ama tuttuğum gibi kolundan antrenin ortasına fırlattım bunu. ışıkları kapattım. aynada gözucuyla, birşeylerin hareket ettiğini gördüm ama net değildi. bakamadım korkudan. gittim süleyman'ın koluna yapıştım.
-lan süleyman ne yapıyorsun derken tuvaletin kapısı açıldı. arkamı dönüp baktım tuvaletin kapısındaki de süleyman. bana cevap verdi.
-ne yapacağım amk sıçıyordum.
elimin altındakinin ne olduğuna dönüp baktığımda 1 saniyeliğine bir görüntü gördüm. yılan gibi gözler. aynı yılan gibi. aynı anda kayboldu. elim ayağım boşalmıştı. yığılıp kaldım yere. süleyman geldi yardımıma. korkudan konuşamıyordum.
şimdi düşününce amaçları belliydi. bir şekilde en kısa sürede bizi aynaya baktırmaya çalışıyorlardı.

"arada bi ses verirseniz hem sohbet etmiş oluruz hem hikaye yazarız. karanlığın ortasında laptopın başında şizofreni gibi hissetmeme sebep oluyor aksi halde * "

sırf bunu okumak için uyumuyorum amk... incide ilk defa ciddi ciddi hikaye okuyorum devam panpa

köy evi iyice zulüm evine dönmüştü. sülaeyman bir karaltı görmüş gibiydi ama ona belli etmedim. "korku bu" dedim. çok olay duymuştum. korku insana neler gösterirdi. ya içtende bu varlıklara inanıp korkmak gelmiyordu o zamanlar. filmlerden ibaretti. hatta zombilerden daha çok korkardım. en azından elle tutulur ve gözle görülürdü.
-haydi süleyman yatalım artık dedim.
yataklarımıza geçtik. gecenin bir vakti akif ayağa kalktı.ben uyuyordum. olayları sonradan süleyman'dan öğrendim. o da akif'in peşinden ayağa kalkıp onu takip etmeye başlamış. akif evin dışına çıkmış. süleyman da peşinden. tam kapı çıkışında yakalamış onu. o anda zaten bir çığlık attı hepimiz uyandık.

---GERÇEK BiR HiKAYE (BiZZAT AiLE DOSTUDUR)---
Bazen uyuduğunuz yer ile uyandığınız yer farklıdır. yatakta yatarsınız yerde uyanırsız. daha yaşlı olanlar somya tipi yatakları bilir. üstte yatarsınız sabah onun altında uyanırsınız. uyurgezer değilsiniz. bilakis sizin onlara yakın bir gücünüz var. korkmayın hemen, zamanla bu özelliğinizi ya inkar edeceksiniz, ya unutacaksınız.
bir köy evinde ailecek kalan (baba-ane-iki erkek çocuk) geceleyin uykuya dalar. gece anne uyandığında babanın yatakta olmadığını farkeder. kapı önüne çıktıklarında babaları kafasını yukarı kaldırmış gökyüzüne bakmaktadır. o an ufak çocuk(ama evin büyük oğlanı) annesiyle babasını uyandırmaya gittiğinde babasının gözlerinin bembeyaz olduğunu görürler. Anne yaka paça sarsarak adamı kendine getirir. bu ara ara (arada en az 10-15 sene) tekrar eder. bir çözüm yoktur.
not: sen onlara bir adım atarsan muhakkak ki onlar sana 10 adım atar. o yüzden adım atma!
---

dışarı çıktık. şükür ki kadir de uyanmıştı. süleyman akif'i kapı önünde sarsıyordu. kadir ile ben de akif'e yaklaştığımızda gözlerini gördüm. bembeyazdı. çocukken ellerimizle göz kapaklarımızı tutar gözümüzü beyazlayana kadar çevirirdik. aynı öyleydi. süleyman en sonunda bir tokat patlattı.
-kendine gel lan Akif!!
akif yavaş yavaş normale döndü.
-ne oldu lan ne arıyorum burada!
-şükür, diyebildi süleyman. kadir her zamanki binliği ile;
-amk ne olacak uyurgezerin tekisin işte.
oysa ki akif hiç uyur gezer bir insan değildi.

gece 3 gibi dönüyorum yatakta. bu sefer süleyman da akif de uykuya dayanamadı. kadir binini anlatmaya gerek bile duymuyorum. herif horul horul. pencereye dikine yatıyorum ayaklarım tam pencerenin altına dekgeliyor. ayın ışığı yere hafifçe dağılmış ayna kırıltılarını parlatıyor. "bakma mustafa diyorum sakın bakma" gözüm kayacak gibi oluyor ama bakmıyorum. allah'ım bir gözümü kapatabilsem ama nerde. gözü kapayınca ortaya çıkan karanlık daha beter. dışarıdan çıtırtıya benzer sesler geliyor. ama o sesler geceden beri vardı. şimdi mi korkutuyordu. 1 saat kadar daha döndüm yatakta. gecenin karanlığı iyice bastırdığında kafamı yastığın altına bastırdım. o anda çıtırdıların daha da arttığını duydum. yastığı çekip usulca cama doğru baktığımda onu gördüm.

perde pencerenin denizliğinin bir karış kadar üstündeydi. aralıktaki o küçük boşlukta burun ve gözden oluşan siyah bir surat gördüm. suratın ne olduğunu aydınlıkta baksa kimse söyleyemez ama surat simsiyah ve kadın suratıydı. gözleri bembeyazdı. yılan gibi keskin ve dikine gözbebekleri vardı. kalbim göğsümü parçalayıp dışarı çıkacak gibiydi. nefes almam zaten durma noktasına vardı. o anda korkudan ölmem gerekiyordu ama olmuyordu. keşke ölebilseydim. kadın ellerini suratının yanına kaldırdı. kırış kırış elleri, simsiyahtı. tırnakları ise iki veya üç parçaya bölünmüştü. (dikine).
kadın habisçe sırıtıyordu.
o anda ezan okunmaya başladı.
kadın kayboldu.

sabah olduğunda herkes rahatlamıştı. gecenin şerri bir başka oluyordu. üstümüzü başımızı giyinip yola döküldük. kimse kadir'le sohbet etmiyordu. gerçi onun da kimseyle laflamak gibi bir niyeti yoktu.
-ne oldu lan? korktunuz mu dün gece? bir kahkaha patlattı. süleyman dişlerini sıkıyordu. kadir ince uzun boyluydu biraz ama süleyman da topluydu. vursa yererdi. ben de ses etmedim ama kadir bir iki laf daha etti. bu olaylardan zevk alıyordu.
-lan küsmeyin amk, kimseye anlatmam! demesiyle aşağılar bir kahkaha patlattı. tipini gibtiğimin çocuğu iyice kaşınıyordu. süleyman durdu yola varmadan önce. kadir'e döndü:
-kadir varya... diye başladı cümleye ama kadir gülerek ekledi.
-ne var bacanağımmmm?
-senin bacanağının dıbına korum demesiyle yumruğunu salladı. kadir yalpaladı ama devrilmedi. suratında ne kanama ne şişme vardı. (belki sonra şişmişti onu bilmiyorum) onu orada bıraktık. ilk otobüsü beklemeye başladık. 20 dakika içinde gelen ilk otobüse binip evin yolunu tuttuk.
biz eve varmadan eve birileri çoktan gelmişti.

biraz mola...
sonradan okuyup beğenen dostlar ilk entryi şukularsa sevinirim. çapımızı bilelim.

rezervasyon

---BiR DOSTUN SÖYLEŞiSiNDEN---
-Eve girdiğinde eve allah'ın seldıbını ver. onlar zaten içeridedir. sen duymazsın ama onlar senini seldıbını alır.
-Ya duyarsam?
-O zaman onlar gayri müslimlerdir ve seninle dalga geçmektedirler. Ya da sen evliyasındır.
---

eve döndüğümüzde öğlen vaktiydi. cips kola falan alıp karamsar ortamı dağıtmak istedik. yayıldık eve. televizyonu açtık hemen. evde başka bir ses olması her zaman iyidir. konuyu çok açmadık ama herkesin kafasında sorular vardı. kimse içindekini dışarı vurmadı. 1 hafta boyunca bir olay yaşamadık ama işin doğrusu aynalara bakamıyordum. kendi görüntümü bile görmeye cesaretim yoktu. 1 hafta sonra bir pazar günüydü. süleyman kafa dağıtalım diye eve bira getirdi. biraz demlenmenin kimseye zararı olmazdı.

akif az içerdi ama süleyman ile ben bildiğin süngerdik. içtikçe cesaret geldi bize. konuyu açmaya karar verdik. ilk söze süleyman başladı.
-lan bu kadir'i ne yapacağız?
-adamın dıbına koydun daha ne yapacaksın?
-lan adam bizi iyi korkuttu lan. hayal mi gördürttü muallak acaba?
akif lafa girdi.
-valla ne yaptıysa kral yaptı. tırsmadım diyen yalan söyler.
kutu efesler dibine kadar gidiyordu. akif 1 tane içene kadar biz 3'ü devirmiştik.

gece ilerlerken içkinin de etkisiyle idrar torbaları dolmuştu. bi tuvalete gittim ama o konuşmaya rağmen aklımda en ufak bir korku yoktu. içeri girdim sohbet kaldığı yerden devam ediyordu. süleyman hırsını alamamıştı.
-bu böyle bitmez abi. ben onu teşkilata bi öptüreyim de aklı başına gelsin amk.
süleyman'ın üniversite teşkilatıyla arası iyiydi. kişisel sorunlarını hiç masaya taşımazdı ama belli ki bu olay canını çok sıkmıştı. aslında onu rahatsız edenle bizi rahatsız eden durum aynıydı. kadir'in tüm olanlara rağmen rahatlığı...

rezerved

-lan oğlum boş ver uğraşma, dedi akif. kalbi temizdi çocuğun. süleyman da kafasıyla onayladı ama ben onu biliyordum. kadir'in peşini bırakmazdı.
-ben bi tuvalete gideyim, dedi süleyman. bir iki dakika içinde geri geldi. ışıklar kapalı loş ortamda içkiye devam ediyorduk. o anda akif bir soru daha sordu.
-niye kadir böyle bir şey yaptı ki amk?,dedi. içkisinden azıcık aldı.
süleyman birayı soluksuz içti.
-neden olacak, bi güzel sizi gibtirmek için!
-sizi değil birader bizi diyecektin dedim süleyman'a.hemen karşılık verdi.
-sen nasıl diyorsan?

panpa gümbür gümbür devam et bu gece hikayeyi bitir nolursun

-lan adama en ufak bir zararımız yok ki. tuttuk arkadaş edindik. dedi akif.
-valla haklısın, diye cevapladım. süleyman diğer kutu biraya geçmişti bile.
-yavaş git süleyman dedim. gülümsedi.
-sen işine bak bin!
-nasıl biliyorsan öyle iç birader, dedim ama o bin lafı biraz ağır kaçmıştı. sarhoşluktan herhalde dedim ama süleyman bildiğin süngerdi. akif tekrar lafa girdi.
-acaba yaptığı gerçek miydi?
-yok o oğlum hikaye hepsi. yedik biz de işte. deyip kutuyu dikerken süleyman'ın kutu efesi tutan tırnaklarını gördüm. dikine yarık yarıktı.

nefes alışım hızlandı. sesimi çıkaramadım. akif'e kaş göz yapacaktım ama o loş karanlıkta göremezdi. görse de anlatamazdım derdimi. adam aramızda bizimle beraberdi. en başta dediğimi tekrar söylüyorum dindar değilim ama müslümanım. arada cuma falan. sureleri de bilirim az çok. o an aklıma besmele bile gelmedi. ne yapacağımı sapıttım. tek bir soru kafamın içinde saniyede binlerce kez dönüyordu:
-karşımdaki süleyman mıydı?