o an farkettim. tarık abi yapabileceği tek şeyi yaptı. kendisini de harcamak uğruna çemberin dışına çıktı. bir elinde çevşen vardı. siyah uzun varlıklar etrafından dönüyor ama ona yaklaşamıyordu. beni tutan yaratık ise tavana kadar çekmiş artık kafamdan tavana çekmeye çalışıyordu. kafam neredeyse patlayacaktı. polisin sadece iki elini hissedebiliyordum. galiba geri kalan bütün vücudu betonarmenin diğer yakasındaydı.
işte o an tarık abi bağırmaya başladı.
oda zelzele oluyor gibi sallanıyordu.

---ÖNEMLi---
---18 YAŞALTI OKURLAR BU BÖLÜMÜ OKUMASIN---
---ŞAKA OLARAK BiLE DENEMEYiN/ KURGU GERÇEK iLiME DAYANIR---

-EUZU BiLLAHi MiNEŞ-ŞEYTANiRRACiM!
-DEYDAFE EL CiN! DEY-DAFE EL-CiN!

odada çığlıklar yükselmeye başladı.
Tarık abinin etrafında dönen cinler(iki taneydi) kendi kafalarına vurmaya başladı. aynı anda kendi etraflarında dönüyorlardı. çığlıklar iki üç varlıktan değil bir kabileden geliyordu. beni tutan elin beni bırakmasıyla yere yığıldım. tavan boydan boya çatladı.
tarık abi tekrar bağırdı.
-AMRAD EL-ASAF! DEYDAFE!
cinler iyice deliye döndüler. tarık abiye saldırmaya çalışıyorlar ama her seferinde elinde tutuğu çevşen nur gibi parlıyor onlar da geri çekiliyordu.
gözüm süleyman'ı aradı. köşede yarı baygın yanıkların etkisiyle inliyordu.
o anda kapıdan içeri devasal bir karaltı girdi. elinde büyükçe bir odun tuttuğunu görebildim. bana yaklaşıyordu. artık tepemdeydi.
odunu havaya kaldırdı.
o anda tarık abi üçüncü kez aynı sözleri bağırdı. varlık kafama odunu vurmadan hemen önce ortadaki cinlerin dumansız ateşle yanmaya başladıklarını gördüm.
kafamda bir ağrı hissetim. sıcak kan gözlerimin üstünden yüzüme doğru akarken herşey karardı.
son düşüncem "Allah'ım sen bizi koru" oldu.

---18 YAŞALTI SONU---
---GÖNÜL RAHATLIĞI iLE HiKAYEYE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ.---

dostların rezleri ile birlikte devam ederiz.
okuyan herkese tekrar selam olsun.

yazar notu:
tarık abi kimdir? bu ilime nerden vakıf olmuştur? vakti olup merak eden dostlar için;
http://www.incisozluk.com.tr/w/tabutla-gelen/

rezerved

rezerved

gözlerimi açtığımda tarık abi karşımdaydı.
süleyman karşı kanepede ayakları sarılı halde yatmaktaydı.
kafam zonkluyordu. kafamı sarmışlardı.
-iyi misin, dedi tarık abi.
-başım çatlayacak gibi, dedim. ne oldu abi?
-hele şuradan bir kaçalım da sonra ne olduğunu anlatacağım.
-tamam dedim ama tekrar gözlerim kapandı. iyi değildim.

gözüm tekrardan açıldığında hava tekrar kararmaya başlamıştı. 1 gün geçmişti. süleyman daha iyiydi. tarık abi de koluma girerek beni kaldırdı.
-gece olmadan gidelim buralardan, dedi.
evden uzaklaşırken arkamızdan uğultular ve çığlıklar geldiğini duydum.
kabileden geri kalanlar intikam içindi gelmişti.

rezerved

eve geri döndüğümüzde ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. tüm cevaplar tarık abideydi.
önce ne olduğunu sorduk.
o da anlatmaya başladı.

-öncelikle söyleyeyim. olayın sizinle ilgili yok. yani daha doğrusu süleyman ve akif ile hiç ilgisi yok. ama sen mustafa, sen olayın ortasındasın. diğerlerinin tek suçu senin arkadaşın olmaları. senin de ilgin benden dolayı.
-nasıl abi, diye sordum.
tarık abi çemberin içindeyken ne konuştuğunu anlatmaya başladı.
her kelimede irkiliyordum.

-ben büyüye başladığımda sana lakabımı söyleyene kadar arkanızı dönmeyin demiştim. hatırlıyor musun?
başımla onayladım. hatırlıyordum. lakabı "kartal"dı. gözleri oldukça iyi görürdü tarık abinin. ava da merakı vardı. bu yüzdün akrabalar arasında(genç kuzenler) ona böyle hitap ederdi.
-işte özellikle kartal dememi beklemenizi istedim. bu seçtim çünkü bunu sadece sen ve ben bilebilirdik. sizi kandırmaya geleceklerini biliyordum. maksatları buydu. beni çember dışına çıkartmaktı.

-ama abi ne gördüğümüzü...
-biliyorum mustafa. sen baygınken süleyman anlattı. bana saldırdıklarını görmüşsünüz. ama bunu yapamazlardı. çünkü çemberin içine giremezlerdi. beni de görmüyorlardı. amaçları göremediklerini görmek. ama artık biliyorlar. bilmedikleri ise benim sahip olduğum bilgiler.
-abi ben bayılmadan önce yandıklarını gördüm.
tarık abi kanepeye iyice yerleşti. cebinden sigarasını çıkarıp yaktı. gayet soğukkanlı bir biçimde cevap verdi.
-çünkü onları yaktım.

-abi onları derken, dedi ve kaldı süleyman. korkudan devdıbını getiremedi.
-onlar, kabile. kadir'in size yaptığının bir kısmı iran büyüsü. ama asıl büyü musallat etme. nasıl becerdiyse risk alıp iki büyüyü birleştirmiş. bunu herkes yapamaz. hazırlanmış. öğrenmiş. araştırmış.
tedirginlikle onu izliyorduk.
-abi kim ne için bu kadar bir hazırlık yapar?
tarık abi cevap verdi.
-intikam için.

-neyin intikamı abi, dedim. tarık abi bir taraftan sigarasını içiyor diğer yandan cevaplıyordu.
-cinle çemberde konuşurken kadir'in kimin oğlu olduğunu sordum. asaflılarla daha önce irtibata geçmiş belli ki onlar da cevapladı. ibrahim diye birisinin oğluydu.
-eee abi?
-eesi bu ibrahim denen adam bundan 8-9 sene önce kendisine yapılan aynı türden bir iran büyüsü ile başına musallat olan varlıktan dolayı yaşadıklarını kaldıramadı ve intihar etti. ibrahim kötü bir adamdı. ona musallat olan varlık genç bir üniversite öğrencisi olan ve ibrahim'in yaptığı büyü ile kendini öldüren murat isminde birisiydi. kadir babasına yapılanları anlamış olacak ki babasının intikdıbını almak için tüm habis ilimlerini size karşı kullanmış.
durakladık. konuyu anlamakta güçlük çekiyorduk. dayanamayıp sordum.
-tamam da abi bizimle ilgisi ne?
tarık abi durdu. sigarasından çekebildiği kadar derin bir nefes çekip havaya bıraktı. gözünü odada bir tur çevirdikten sonra konuşmaya başladı.
-çünkü kadir'in babası ibrahim'e murat'ı musallat edip öldürten bendim.
zaman durdu sanki.
yaprak kımıldamıyordu.
ama tarık abi'nin söyleyecekleri bitmemişti.

-ve murat benim arkadaşımdı.

panpa devam mesaja bakaarsan sevinirim

gececi tayfaya selam olsun...

-abi ne yaptın sen, diyebildim. tarık abi sessizliğe büründü. söyleyecek sözleri vardı ama anlatamıyordu. bakışlarının ötesinde başka düşünceler vardı.
-oğlum bildiğiniz gibi değil. bir olayın ortasında kalmıştık. ibrahim denen adam gavatın tekiydi. yavaş yavaş büyüleriyle zehirledi arkadaşımızı. bize çivilerle yapılan bir acem büyüsü kullandı. asıl amacı farklıydı ama hedefine biz oturduk. gitti murat. intihar etti. ilker diye bir dostum vardı. şahitti bütün olaylara. sonra biz ibrahim'i delirttik. çocukları olduğunu biliyordum ama o an için gözümüzde ölümü haketmişti. gerçi ilker hiç bulaşmama taraftarıydı ama ben ilker'i ikna etti. murat'ın ruhunu ibrahim'e musallat ettim. kendi arkadaşımı düşün, ne kadar kendimi kaybetmiştim. ama daha da kötüsünü yaptım.

süleyman ile ben birbirimize bakıyorduk. bundan daha kötüsü ne olabilirdi? tarık abi konuşmaya tekrar başlayınca tarık abiye bakışlarımız değişmişti. bu adam pgibopattı.

-ne yaptın abi?
-öldükten sonra, nasıl anlatsam, ibrahim'in ruhuna huzur vermedim. ruhu çivilere bağlı, çivileri de aklınızın almayacağı bir yerde.
-nerde diyebildim, duruldum.
-onu da göstereceğim, dedi. ama önce bir dostu aramalıyım. eski bir dostu.
telefondan bir numara çevirdi. çalıp çalmayacağından emin değil gibiydi. ama numara çaldı. biraz sonra telefonun karşı tarafından bir ses duyuldu.
tarık abi sese cevap verdi:
-ilker, yardımına ihtiyacım var.

ilker tarık abinin üniversiteden arkadaşıydı. eski arkadaşı. yıllardır görüşmüyorlarmış. kendisi öyle anlattı. ibrahim amca dedikleri adama yapacağı çılgın eziyet planından dolayı ilker, tarık abiyle görüşmeme kararı almış ama yine de son kez yardım etmiş. o gün bugün görüşmüyorlarmış.
çaresizliğin son noktasında olmalıydı ki, tarık abi bu pis işe onu bulaştırmak zorunda kalmıştı.