size sesleniyorum 23 yaşındaki koca çocuklar..
düşündük mü hiç hayatın neresindeyiz?
adımlarımız artık daha ağır...
yaşananlar zevk veriyomu hala?
nerde içtiğimiz ilk sigaranın zengin tadı?
boş sigara bile içemez olduk.
yediklerimiz?
artık sadece doymak için yiyoruz
günü kurtarmak adına.
daha kısa ve net cümleler kuruyoruz
yormuyoryz kendimizi gereğinden fazla
kendimizi anlatma çabamız da yok yalandan..
yaşamak lazım..
gereğinden fazla diyil ama.
'ucuz' ya da 'pahalı'
değerlerimiz bundan ibaret.
unuttuklarımızı hatırlamak istemiyoruz.
cünkü geçmişe dönmek nefesimizi daraltıyo.
artık herşey daha güzel, daha yüzeysel.
gerçekle yalan arasındaki farkı çelişkisiz seçiyoruz
en saf anlarımızda bile.
çakal olduk.
fırsat kovalar olduk..
sürekli bir krokiden bakıyoruz pozisyonlarımıza.
alt beynin yerini üst beyin aldı.
gelecekle savaşmaya hazırız... ayağa bile kalkmadan.
sokağa çıkınca yere bakar olduk.
koşar adım yürüyoruz bi adım geride kalmamak için.
artık merak da etmiyoruz..
sadece bildiklerimizi anlatıyoruz.
yeni bişeyler öğrendiğimizde,
kaydediyoruz beynimize en kısa zamanda unutmak üzere.
eskisi gibi dans etmiyoruz.
nerde ya da kiminle değil,
nereye kadar yaşadığımız önemli.
baktığımızı göremez olduk.
hayatın içinde bile değiliz çoğu zaman.
mutlu olma çabası da yok artık.
daha kötüsüne her zaman hazırız.
gardımızı almış dolaşıyoruz yarınlarda..
güzelliği yaşamak yeterli değil.
mutlaka bi sonu var en sertinden biliyoruz.
kalbimiz düzensiz atıyo hissediyoruz.
bugün yıkansak yarın gene pisleniyoruz.
bikaç gün sonransının bile garantisi yokken,
hepimiz kendimizi daha bi özel görüyoruz..
aslında sıradan düzenin sırasında,
yaptığımız hiçbirşey yok kayda değer.
tüketici toplumun bi parçası olmak dışında..