23 yaşında en değer verdiğini kaybetmek

ertesi gün gittiler okula. işte resmi evraklar ders programları şunlar bunlar... bir an önce bir hat alsın da haberleşebilelim diye sürekli telefona bakıyorum bi çağrı, sms, whatsapp, mail, face, twitter yeter ki bir yerden ulaşsın bana. Neyse akşam geldi gene mail, oturduk kamera falan, 135 gün orada kalacak ve toplamda 40 küsür gün okula gidecekler. Amk 23 Eylülden 5 Şubata kadar 40 gün okul mu olur? Bildiğin paso gezecekler yatacaklar eğlenecekler. yapacak bir şey yok iyi güzelmiş dedik. Ama ilk günden giblenmemeyi unutmadım o aklımda, yine de bir şey demiyorum en azından bi düzenini oturtsun.

aradan 3-5 gün geçti biz her fırsatta konuşuyoruz bu esnada hat aldı falan haberleşme tamam. Ama insan her saniye merak ediyor, yarım saat yazmasa kafayı yiyor. Yeni insanlarla tanışıyor, kamerada onlar geliyor işte bu benim erkek arkadaşım, bu Robert, bu Sandra, bu Fernando bu Alice vs tanıştık hepsiyle ortam sıcak, güzel. Sanki ben de erasmusta orada gibyim. Tabi haftada 1 gün gidiyorlar 6 gün okul yok o derece rahatlar. Bunlar 2-3 hafta içinde düzeni oturttular, erasmus partyleri şehir gezileri vs. ilk gezileri, Krakow'a. orada esir kampları vs dalgasına gidiyorlar. Farklı şehirlerden de erasmus öğrencileri var, akşdıbına orada bir yurtta kalacaklar, öbür gün dönecekler.

Gittiler gezdiler tozdular, her an yazmasını bekleyemiyorsun, kız ilk defa bu kadar özgür, bırak gezsin tozsun falan. Neyse saatte 1-2 mesaj şeklinde geçiyor gün. akşam yurda yerleştiler, "aşkım kızacaksın ama... " diye mesaj geliyor. dedim aha yannanı yedik, ne oldu diyorum, "ya vallahi seçme şansımız yok başka çarem de yok şu an vs vs" uzatıyor da uzatıyor. Noldu amk diyorum, yurt karışıkmış. Öyle iş mi olur amk ben daha seni adam akıllı saat 18den sonra görememişken sen elin herifleriyle aynı yurtta mı kalacaksın diyorum, napym başka çarem mi var diyor. Gidin öbür kızla bi otelde kalın parasını ben yollayacağım diyorum, nasıl güvenelim kim bilir nasıl yerler, burada en azından topluyuz vs dinletemedik, o karma yurtta kaldılar. Ama bi anlatıyor, birbirine sakso çekenler mi, gibişneler mi, bağıranlar mı, banyoda yere sıçıp kusanlar mı. Amk birisi bizimkine yatarken baksa bile ayar olurum kaldı ki kaldığı ortama bak. Kafayı yedim, gibtir git otele diyorum otelden korkuyorum diyor. orada korkmuyorsun otelde mı korkuyorsun, yamuk 2 oldu ama vallahi kafayı yiyeceğim.

23 eylül 2012, yolculuk günü beyler. Biz bu arada kendi aramızda yüzük falan takmışız 1 yıl olmuş neredeyse, yolculuk günü ve önceki gün aile ziyareti helallik isteme falan görüşemeyiz diye 21 eylülde vedalaşacağız öyle planlıyoruz. 21 Eylülde aldım şirketin arabasını (3 yıl olmak üzere bir pazarlama şirketinde çalışıyorum, bu yüzden araç ihtiyacımı çok zorlanmadan karşılıyorum), gezdik tozduk ettik, gitmeden yapmak istediğin bir şey var mı dedim, uzun bir süre lahmacun yiyemeyeceğim şimdi yiyelim mi dedi, Kadıköy hacıoğluna gittik lahmacun yiyoruz ama son 1 saatimiz, sonra tam 137 gün görmeyeceğim. Lokma inmez aşağı, yutkunursun geri çıkar, konuşursun sesin çatallaşır, böyle iğrenç bir pgiboloji yok. Kendi ellerinle gönderiyorsun, son dakika mı bozacaksın delikanlılığı? 1.5 yıl kadar olmuştu sigarayı bırakalı, gitsin de bi sigara yakayım falan diye bekliyorum. Normalde de alkol alan bir insan değil, ama durduk yere "orada bir yudum dahi alkol almayacağıma, seni üzecek veya zor durumda bırakacak şeyler yapmayacağıma yemin ediyorum" dedi durduk yere. Erkeğiz ya amk, gerek yok git istediğini yap, aldatsan bile burada bekliyorum ben seni dedim. Ama yemin ettim bir kere dedi, bir yandan o son dakikalar geçsin diye can atıyorum, bir yandan son dakikalarım geçmesin amk diye içim sızlıyor. Böyle bir çelişki içindeyim yani. Neyse gibe gibe bitti o dakikalar da, bıraktım evine, geçtim kendi evime.

Yazları/bayramları ben memlekete gidince biraz beyin giber derecesinde sorduğu, sıktığı, kıskandığı için kendime de onu orada rahat bırakacağım diye söz verdim. Neyse beyler geldi 23 eylül, gözüm döndü bastım gittim Atatürk Havalimanına. Anası babası ablası teyzesi vs hepsi orada ama gibimde değil, yine de tedbir amaçlı bir kız arkadaşını da aldım yanıma bir sıkıntı olursa "okuldan arkadaşlar yalanını" daha rahat yesinler diye. Bi yarım saat daha göreyim, yeter. Girdim havalimanından içeri, iki tur attım sıra bekliyorlar check in için. Ablası gördü beni, işaret etti bizim kıza. oha ne yaptın ne ettin babam burada bilmiyor musun faslı, neyse tanıştık babasıyla ama okuldan arkadaşları olarak. bizim okuldan diğer giden kız da orada beraber gidecekler, öteki çocuk gitmiş 10 gün öncesinden. NEyse ayrılık vaktı, tokalaşıp vedalaştık, tam giderken fotoğraf çektim, ve gözden kayboldu. Artık yoktu