1. 1.
    +3 -2
    beyler gibleyin ya da giblemeyin ama harbi dökülmem lazım bu gece. Kağıda yazmaktan bıktım amk yazıp yazıp ben okuyorum gene iyice kuruluyorum. Liseli bebeler gibtirsin gitsin diyecem de gitmesinler amk 3-5 malzeme çıkar da neşemiz yerine gelir belki.

    Üniversiteye başlayıp 3 sene süren, devam eden bir ilişkinin, dalgasını kendi elleriyle erasmusa gönderen ve sonucunda it gibi sürünen bi adamın hikayesi beyler. Sizden teselli falan istemiyorum, anlayan birileri olsun yeter.

    Öyle vurkaç kovalayan bi adam değilim, anadoluda küçük bi şehirde doğdum büyüdüm, lise boyunca bir kızın peşinden koştuk, itin zütüne soktu çıkardı 4 sene boyunca, yine de vaz geçemedik. Mizaç gereği sevdik mi takıyoruz amk. Neyse üniversiteye istanbul'a, Bilgisayar mühendisliği var dediler geldik tak varmış gibi. hazırlık bitti birinci sınıfta gene hazırlığa falan gidiyoruz eski mekan diye. Hani bazı kızlar vardır, direk tatlılığı ve güzelliği belli eder ilk an, ama oturuşu duruşu davranışı falan usturupludur iyi aile kızıdır gösterir kendisini, öyle bir kız var kantinde bir kaç kez denk geldim. Çevresindekiler hep aynı, bizim hazırlıkta kalan arkadaşlar var sordurduk ne iş ne ayak diye, kızın sevgilisi falan yok, telefon yok, ad soyad var o kadar. Facebook'ta yok, twitter'da yok, belli kız uzak o alemlerden. Yaklaşık 3 hafta falan boşluklarda gidip kesiyorum izliyorum falan, sonra facebook'ta bulduk kızı. Okulun adına çakma bi facebook hesabımız var, oradan ekledim, sonra kendi adresim sohbet muhabbet vs derken tanıştık kaynaştık uzatmayacağım bu kısmı. Ailesiyle kalıyor, aile sıkıntılı saat 18 oldu mu arıyorlar nerede kaldın diye. Bu yüzden öyle akşam çıkmalar gece takılmalar falan yalan amk. Adam akıllı karanlıkta görmüşlüğüm bile yok yani kızı. Biz takılıyoruz ediyoruz, ilk an değil ama zamanla deli gibi aşık oldum. ayda 2 defa memlekete giden adamdım (arabayla 3 saat sürüyor), ama o zaman sömestr tatiline kadar hiç gitmemişim o derece zaman geçiriyoruz, özlemekten korkuyorum falan.

    Araları atlıyorum, o bölüme geçti ben 2. sınıf oldum, 2012 Nisan ayında erasmus sınavları varmış, aklımı beynimi skym başvuralım mı dedim, ailesi zaten izin vermez de, en azından şansımızı deneriz diye düşünüyorum, olur dedi, gittik başvurumuzu yaptık, sınava girdik, aldığımız notlar aynı, güya ezecekti "haha benim ingilizcem senden iyi" diye (ikimizin de bölüm eğitim dili ingilizce). Ben nereden bileyim 2,50 ortalama istediklerini, hayır madem öyle bir şartın var sınava sokmayın di mi pekekentler, umutlandırdılar sınava falan girdik sonra dediler ki senin ortalama yetmiyor. Amk 2'yi zor geçiyoruz bi de 2.50 diyorlar. Bizim iş yalan oldu tabi. Bizim kız da ailesine sordu önceden. Annesi demiş sen bi gir bakalım babanla sonra konuşalım diye...

    devamı var beyler bi toplaşın da... Sorularınız falan varsa çekinmeden sorun
    ···
  1. 2.
    0
    + başlık takipe eklenmiştir devam et panpa
    ···
  2. 3.
    0
    evlat acısı hariç geçmeyen acı yoktur panpa

    reserved devam et
    ···
  3. 4.
    0
    anan baban sağ ise gerisini gibtir et
    ···
  4. 5.
    0
    devam et bakalım
    ···
  5. 6.
    0
    kız gidip kız dönemeyecek ahahahahhaha
    ···
  6. 7.
    +2
    ya dıbına kodumun arabesk çocukları iyice baydınız yeter lan 4 yıllık ilişkimi terkedilerek bitirdim ama mal gibi zırlamıyorum 1 gün çektim acısını sonra geçti gitti ne salak adamlarsınız bi kezban için bu kadar yazmaya değer mi sıfatını timsalini gibtiklerim
    ···
  7. 8.
    0
    sen şu başlığı bir okur musun ciddiyim (bkz: avrupa görmüş türk kızı)
    ···
  8. 9.
    0
    reserved
    ···
  9. 10.
    0
    reserved
    ···
  10. 11.
    0
    devam takipteyim
    ···
  11. 12.
    0
    reserve
    ···
  12. 13.
    0
    reserved
    ···
  13. 14.
    0
    rizörvıd
    ···
  14. 15.
    0
    boynuz varmı reis
    ···
  15. 16.
    +1
    devam beyler

    anası babası gibsen izin vermez, biliyorum. ha ama 1/6321063210352 ihtimal de olsa izin verirler, ve ben gidemezsem (ailevi sebeplerden dolayı) o gitsin benim yüzümden hayallerinden vazgeçmesin diye "bak izin alamazsan ben giderim ha" dedim. Halbuki giberler amk nereye gidiyorum, deli gibi seviyorum, haftasonu olsa da bi takılsak gezsek dolaşsak diye içim içimi yiyor. Ama olur da ben gidemezsem ve o gidebilirse diye böyle diyorum, bak ben giderim haberin olsun diyorum..

    neyse bizim hatun anasına demiş ingilizce sınavını geçtim diye, oturmuşlar babasıyla konuşmuşlar. dıbına koyim bahar şenliğinde saat 22ye kadar kalmasına izin vermeyen baba "eğitim değil mi kızım, git tabi" demiş. Eğitimini gibiym erasmusa giden kim 2 kelime bir şey öğrenmiş de gelmiş? Sırf kızım avrupalarda okudu, kızımı avrupada okuttum demek için tamam demiş. Bu yazdı "aşkıım babam izin verdi" diye. Kaybettiğinizi, kaybedeceğinizi, yannanı yediğinizi hissedersiniz ya, mutlaka olmuştur size de amk, o an'ı yaşadım işte ben de. Tabi ne diyeceksin kıza amk kız mutlu, sevinçli, daha anasından babasından ayrı bir yerde uyumamış insan 5 aya yakın yurtdışında kalacak, hayatında hiç olmadığı kadar özgür olacak, bu haldeyken vay amk nasıl gidersin diyemiyorsun kıza. yalandan yere çok sevindim hadi bakalımlar falan ama, az çok belli her şey. O zamanlar gene bi başlık açmıştım "beyler manitam erasmusa gidiyor ne gib yiyecem" diye, hatırlayan varsa herkesin "geçmiş olsun geçirirler, sadece giderken değil tamamen bye bye de panpa" dediğini bilir. Ciddiye almadım, çünkü seviyordum, seviyordu, herkes gibi değildik amk, farklıydık (hep de öyledir diyorsunuz, biliyorum), altı üstü 5 ay amk, ömür birleştirmeyi düşünüyoruz 5 ay ne ki? diye düşünüyordum, düşünmeye çalışıyordum. Neyse uçak bileti, yurt ayarlama vs ile geçti yaz, 23 Eylülde yolcu olacak. O yaz her fırsatta kaçıyorum istanbul'a, 5 ay olmayacak amk kolay mı...

    Bizim okuldan bir kız ve bir çocuk daha var, 3ü aynı yere gidiyorlar. Çocuk dediğimden de 1 gram haz etmiyorum, lakabı printer olarak çıkmış bir eleman herkese yazıyor bin. Maddi durum tavan, bilen bilir iStanbul Büyük Kulüp'ü, oraya falan üye, o derece yani. Bir yandan da arkadaşlarım "iyi çocuktur, en azından yanında o var, korur kollar" falan diyorlar. Allah var ben de çok tanımıyorum aslında çocuğu ama sevmiyorum yapacak bir şey yok, milletin lafıyla biraz güveniyoruz çocuğa. Güvenmesen ne olacak? DEdiğim gibi daha karanlıkta görmedim bile bizimkini, onlar 5 ay aynı yurtta kalacaklar, okula beraber gidip gelecekler, beraber gezecekler yiyecekler içecekler gülecekler ağlayacaklar, ister güven ister güvenme kimsenin gibinde değil
    Tümünü Göster
    ···
  16. 17.
    0
    reserved okuruz bi ara
    ···
  17. 18.
    0
    @3 @4 sonuna kadar katılıyorum beyler, haklısınız.

    @6 çok duydum bu lafları, ama öyle bir şey yok o konuda içim rahat

    @7 anlat da dinleyek reyiz

    @8 biliyorum panpa, çok okudum
    ···
  18. 19.
    0
    çok şey yazardım bu konuda da ne bileyim en iyisi susmak olabilir demek okumuşsun da yazdıklarımı öbür başlıkta
    ···
  19. 20.
    0
    yeni entryni şimdi gördüm okuyorum panpa
    ···