21 yaşındayım veeee

Hepiniz istisnasız hepiniz benden üstünsünüz.

Biliyorum bu anlattıklarıma birçoğunuz inanmayacak, dalgaya vuracaksınız. Tüm bunlara rağmen belki biraz rahatlarım umuduyla anlatacağım.

Umut; lanet huur çocuğu. Acıdan çok bu yoruyor insanı zaten.

Ben akciğer kanseri, mutsuz bir gencim. Hayatımda 'şu günümde çok iyiydi be' diyebileceğim bir günüm bile yok. Annem ve babam ben henüz 9

yaşındayken ayrıldılar. Beni de yurda verdiler vicdansızlar. Yurtta zor şartlarla büyüdüm. bu taktan anılarımı da anlatacağım. Yine uyuyamadım tüm bedenimi giben öksürük, nefes alma güçlüğü yine uyutmadı beni. Hastalığı geçtim, öncesinde de mutlu bir günüm olmadı hiç .

ilgisiz, sefil bir besleme gibi yaşadım bu hayatı. Zor güç internet olanağı yaptım kendime. Belki birileri ilgi gösterir, belki birileri beni sempatik bulur, cana yakın gelirim diye bir umutla girdim işte buraya. Burada da her zaman olduğu gibi yanıldım. Sevgiye, ilgiye aç ve bunlara muhtaç oldum hep.

Arkadaş çevremde hep itici buldu beni. Kanser olduktan sonra tabi acıma duyguları kabardı huur evlatlarının. Şimdi ilgi gösterir oldular.

Son sigaramı da yaktım.

Ölmedim huur çocukları. Keşke ölsem

@5, Temennin için teşekkür ederim de umarım ölürüm.

@8, ne yokuş çıkması amk. Ben yerden kalkamıyorum ki yokuş çıkayım.

@10, Aynen amk. Neyine lazımım bu dünyanın sanki .

@12, Benim helvamı falan yapmazlar. Kim zahmet edip yapacak ...

@15, Güldürdün Oç. Bende farkındayım öyle nitelendirdiğinin. Nasıl bir taka sardığımı ima ettim bende.

@18, Haklısın katılıyorum. Ama bir de şöyle düşün. Burası sanalda olsa insanlar real. Ve buradaki samimiyet olmasa dahi bulduğum konuşma ortdıbını yani bu çoğulluğu başka bir yerde asla bulamam.