2004 ten bugüne hikayem

Beyler askerdeyken komutanlar asıl askerlik sivile çıkınca diyorlardı ama askerdeyken öyle bir düşünce yapınız oluyor ki dışarıda tek başınıza uçak yaparsınız o derece cesaret geliyor. Tabi işin aslı öyle değil. Geldim askerden 1 hafta sonra başka bir yere taşındık. Ardından bu sefer tatil için yaseminin yanına gittim. 1 hafta kaldım orada. Hem onunla hasret giderecektim hem de iş ortdıbını araştıracaktım. Sağolsn annesi de onlarda kalmama izin vermişti. Bu bir haftalık tatilde de abisi ile de tanıştım. Tek abi olsa iyi teyzesi, kuzenleri falan sülaleye adım attım resmen. Çok sağlam eğlenmştik o sıralarda. Akşama kadar hatta geceye kadar yasemin çalışıyordu ben de ona yardımcı oluyordum sonra ya eve geçiyorduk ya da bir yerlere eğlenmeye. Ben de yasemine daha da alışıyordum gün geçtikçe.

Bir hafta kalıp tekrar izmr’e döndüm. Bir yandan da iş güç bakmaya başladım yavaş yavaş. izmire döndükten yaklaşık 2 hafta sonra yaseminle konuşuyoruz. Abisinin rahatsızlandığını söyledi. Kalbiyle alakalı bir kaç sorun çıkmış. Ciddi şekilde dinlenmesi ve kendine dikkat etmesi gerekiyormuş bir süre. Bu arada yaseminin annesinin ufak bir tekstil atölyesi var. Abisi de ona hem yardım ediyor hem de Pazar günleri pazarda bu eşyaları satıyordu. Yani anlayacağınız panpalar biraz yorucu bir iş. Tabi abisinin bir süre çalışamayacak olması yaseminler için sıkıntılı bir durum. Hafta içi yasemin çalışıyor zaten. Tek bir Pazar günü var onu da abisine yardım için değerlendiriyordu fakat bütün iş tek başına üstüne kalmış gibiydi.

Ben hemen karaımı verdim 1-2 hafta daha yanına gidip ona yardım decektim. Kendimi ona borçlu hissediyordum adeta. Hemen kararımı verdim, ben dedim oraya geliyorum bir iki iş görüşmesi var, hem sana da biraz yardımcı olurum. Evdekilere sadece iş görüşmesi cart curt dedim. Atladım yine gittim. Hatta oraya gittiğim sabah 3 temmuzdu. Şikeden milleti göz altına aldıkları gün. Pazar sabahı hemn pazara çıktık. Ben ki alışveriş için pazara gitmeyen adam, pazarlık yapmayan adam sırf yasemine yardımcı olabilmek için pazarda tezgah açıp satış yapıyordum. Tabi bunu sırf ona karşı borçlu olduğum için yapmıyordum seviyordum artık onu. Abartma değil panpalar gerçekten hissediyordum.

Neyse agalar benim seyahat 1 hafta diye başladı ama 1 ay sürdü. Haftanın 6 günü yasmeinle beraber şirkette çalışıyorduk br gün de Pazar vardı. Zaten yasemini çalıştığı şirkette herkesle tanışmıştım, beni de stajyer gibi görüyorlardı. Hatta bir gün yönetmen abi geldi, dedi olm kalmka istersen gel dedi devam et. Abi bakalım falan dedim. Ama evden de su kaynamaya başladı. Annem her telefon açtığında sen orada kesin iş buldun bir daha buraya gelmeyeceksin diyordu. Hatta bir keresinde teyzem bile aradı evladım iş buldun da bize mi söylemiyorun diye. Ulan ne alaka yasemine yardım ediyorum bir yandan da keni sektörümü tanıyordum. iyi ki de tanımışım. O seyahatten sonra medya sektörü benim için bitmiştir.

Biraz da sektörü anlatayım da bayılarak izlediğiniz televizyon dizilerinde programlarında aslında neler oluyor anlatayım panpalar. Beyler, medya sektöründe çalışmak ve bir gelceğe sahip olmak istiyorsanız önce bir kaç sene haftanın 7 günü en az 14-15 saat çalışmanız gerekiyor. Bunu da gönüllü bir şekilde yapmanız şart. Yani sizi stajyer olarak bir güzel hoplatıyorlar. Eğer çok şanslıysanız yasemin gibi okuldan sonra direk maaşlı bir iş bulabilirsiniz. Tabi buradaki şans sağlam bir tanıdık demek. Tanıdıkları vasıtasııla yönetmen yardımcısı olarak başladı işe. Bu satjyerlik boyunca da sigortayı unutun öyle bir şey yapım şirketlerinde yok. Maaş yok, sadece projeye göre arada bir harçlık verirler. O harçlık da düzenli değildir, patronun gönlünden ne zaman koparsa. tamamen patronun insafına kalmışsınızdır yani.

Eğer sette çalışırsanız servisle vardır sete ama servis her yere gitmez, merkezi yerlerden toplar set çalışanlarını. Oraya gitmek için de yol parasına ihtiyaç duyarsınız ki yapım şirketlerinde yol parası da yoktur. Şayet sette değil şirkette çalışırsanız, oturduğunuz yerin çalıştığınız yere olan mesafesinin yakın olması gerekir ki yol parası g.te girmesin. Yemek konusu belki en az sıkıntılı olandır. Setteyseniz karavana stili hep beraber yersiniz, çoğu şirkette kendi çalışanlarına yemek verir. Ha bu staj faydalı mı evet faydalı panpalar ama bir yere kadar. Hatta bir kısmı gerekli bile ancak insani kısmı. Zaten sektöre girdiğiniz andan işi bırakana kadar ya da taşaklı bir patron olana kadar tatil, bayram, seyran, hastalık, yılbaşı, doğum izni falan yok unutun. eğer hasta olursan ve hastalığın uzun sürerse diziyi evden takip derler aynen postalanırsın. Böyle de merhametli bu sektör

takipteyiz reyiz upupup

Staj yaparken size işi öğeten biri yoktur. Çünkü o işi yapan için siz artık rakipsinizdir. Size bir şey anlatan da olmaz. Sadece üstün körü bilgi verirler o kadar. Geri kalan herşey sizin gözlem yeteneğinize ve olayları kapma hızınıza bağlı. Ne kadar hzılı olursanız o kadar faydalı. Ayrıca acımzasız olmalısınız. Öyle bir sistem var ki birine acırsan ya da merhamet edersen ilk fırsatta o senin kuyunu kazar. iyi kötü stajı bitirdikten sonra bu sefer işe göre ya haftalık ya da aylık ücret alırsınız. Tabi haftalık üzerinde anlaşırsınız ama her ay alırsanız şanslısınız. Daha doğrusu bütün ödemeleri alırsanız mutlaka adak falan bir şeyler yapın. Alacağınız parada haftalık 500-600 lirayı geçmez. Sigorta yok, yemek yok, ulaşım yok. Onlar çoğu zaman yok zaten merak etmeyin. Yaptığınız işle hiç bir zaman doğru orantılı para alamazsınız. Para alırsanız öpün de başınıza koyun. Çoğu çalışanın mutlaka içeride alacağı vardır ama şirketin durumu kötüdü. Ulan amk yürüyen 3 tane projen var nasıl durum kötü olur be sıfatına tükürdüğüm. Takır takır paralr hesaba gelir ama nedense şirkette bir kara delik vardır size gelmeden orada kaybolur.

Artık kadrolu çalışan olduğunuza göre bütün sorumluluğu sizin üstünüze yıkarlar. Mesela yaseminin en son çalıştığı kısım çekim sonrası kısımdı. Trt de yayınlanan bir dizi projesiydi. Yaptığı iş de bir kurgu şirketinde kurgu, efekt, renk,ses, kaset basımı, kasetlerin Ankara’ya Trt’ye göndermekti. 4 gün eve gitmediği oluyordu ve en ufak hata da kasetin kanala teslimi gecikir, geciken kasede ödem olmaz, senin hatandan dolayı ödeme olmazsa da senin işin olmaz. Böyle gibindirik bir sektör işte. Ben bu şartları görünce dedim bu iş bana göre değil. izmir‘de çalışmaya karar verdim. Çünkü askerdeyken yaseminin yaşadığı şehre gidip orada çalışmak gibi bir planım vardı. Ama bir aylık yarı deneyimden sonra kafamdan sildim o planı. Şimdi de hala arkadaşlarım arıyor, şurada iş var tam senlik, şurada tanıdık var sen bekliyorlar diye ama ben gitmiyorum gitmem de amk.

Neyse panpalar ağustos ayının başında izmir’e döndüm. Sağa sola haber veriyoruz iş için, ama daha dönen yok. Bir kaç siyasi ile konuştum ama onlardan da ses seda yok. Eylül gibi yasemin ban işi bıraksam nasıl olur diye sordu. Daha iş arama stresiyle tanımayan panpalarıma tavsiye. Sakın kimseye ya da kimsenin söylediklerine güvenmeyin. hep kendinize en uygunu arayın ve bunu siz yapın. Bana da askere gitmeden önce gel yerin hazır, şurada şu çalışıyor aldırırız seni oraya falan neler dediler neler. Ama sonuç kocaman, okkalı bir nah oldu. Ben yaseminin yukarıda saydığım sebeplerden dolayı çalışmasını istemiyordum ama hiç bir zaman ayrıl demedim. Zaten o da benim ne düşündüğümü biliyordu. Sadece ne düşündüğümü bildiğini söyledim. O da sıkılmıştı şartlardan. Bir ay daha çalışıp işten ayrıldı ve izmir’e geldi. Doğal olarak biz de kaldı tabi ki. Buradayken hem ona hem bana iş baktık bir kaç görüşmeye gittik ama olmadı. Yasemin de izmirde yaşamak istiyordu. Zaten gelecek planımız da hazırdı. ikinci kez biriyle gelecek planlamıştım beyler. işleri yoluna koyup evlenecektik. 15-20 gün izmir de kaldı hem iş güç kovaladık hem de arkadaşlarla takıldık.

Güzel zamanlardı ama yaseminin abisinin rahatsızlığı tekrarlamış, ufak bir kalp krizi geçirmişti. Apar topar geri döndü. Allahtan abisi atlattı, stentle falan toparladı. Şimdi de sağlığı iyi, şükür. Tabi babadan sonra abisinin durumu yasemini etkiledi. Eski keyfi yoktu. Bu sefer bana sarmaya başladı. Yok işte sen hiçbir şey yapmıyorsun, sen benimle beraber olmak istemiyorsun, isteseyedin bir iş bulurdun tarzı çemkirmelere başladı. Ben alttan aldım, içinde bulunduğu duruma verdim, ses etmedim ama daha önce de dedim ya. Karşınızdaki sizin suskunluğunuzu kendi haklılığı olarak değerlendirip daha sert vurmaya başlıyor. Susmayalım kardeşlerim verilecek cevapları o an verin ki hem içinizde kalmasın hem de siz yıpranmayın.

2011’e askerde girmiştim, moralim bozukt doğal olarak ama 2011 biterken de moralim bozukt. Hem iş bulamıyordum bunu üzgünlüğü vardı hem de yasemin in tavırları beni üzüyordu, yaralıyordu. Öyle bir konuma gelmiştim ki sanki gırlaiş fırsatı var ama ben hiç birini kabul etmiyorum, çalışmak istemiyorum gibi bir durum oluyordu al bir fotoğraf makinesi al düşün fotoğrafı çek. Hani bu düğünlerden önce manzaralı falan çekilen resimler var ya o işte, iyi para var panpalar. Ancak oi şiçin ilk olark çevren olacak, sonra piyasayı bileceksin ve sağlam bir makine alacaksın. Makine kolay da diğerleri ha deyince olacak işler değil. Ama bunları yasemine anlatamadım ben. Zaten bu mevzu ileride daha da dallanıp budaklandı.

Ama sonun 2012 ile şansım dönmüştü. izmirin büyük bir ilçesinin belediyesinde basın danışmanlığında işe başladım. Tabi bu işi de o belediyenin başkan yardımcısı ayarlamıştı. Babamın samimi arkadaşıydı. işe başlayacağımın haberini yasemine verdim. Ensemde boza pişirmeye başlayan yaseminin keyiften havalara uçacağını sanıyoken kuru, soğuk bir hayırlı olsun geldi. Haydaa ben şaşırdım amk. Zaten daha ilk görüşmeye gittiğim zamandan beri işe ısınamamıştım. Bir de yasemin böyle yapınca iyice keyifsiz başladım işe.

reserved

beyler biraz da işimden bahsedeyim size. belediyede çalışmak memur olmak değildir. ben belediyenin hizmet aldığı taşeron şirketin işçisiydim. büroda 6 kişiyiz. tecrübeli kurt bir gazeteci var o bizim reyiz oluyor. bir tane tecrübeli fotoğrafçımız vardı, bir tane muhabir bir tane de grafiker. benimle beraber giren bir arkadaş kameraman olarak başladı ama benim işin sınırı yok. hesapta benim işim başkana günlük gazetelerde onunla alakalı çıkan haberleri hazırlamak, gün içinde gazeteleri ve ajansları takip etmek. çok yoğun zamanlarda da fotoğraf işine falan koşturmak. sabah 7.30 gibi başlar mesai ama çoğu zaman 5.30 da bitmedi amk. elbette iş bu garantisi yok ancak hem son dakika çıkan işler hem de üzerimize yıkılan işlerden dolayı sıkıntı oluyordu.

iş öyle bir iş ki ne yükselme şansın var ne de mesleki olarak sana katacağı bir şey. 10 sene çalışsan -ki 10 6-7 yıllık çalışan vardı- ne uzamış ne kısalmış. ne mesai ücreti ne de yaptığının takdir edilmesi. biz başkana bağlı bir birim olarak. başkanın kapıkulu askerleri gibi 7/24 çalışan adamlarız. bunun üstüne bir de arşivi düzeltme işini yıktılar bana. işten ayrılana kadar basın danışmanlığının bütün arşivini düzenledim. bilgisayarlardaki fotoğraflar, haberler, kesilen gazete küpürleri falan 3 ay sürdü. böyle bir incinlık yok ama beyler. bir yandan da hafta sonları yok açılış yok kutlama gidiyoruz. yorgunluk çabası

devam panpa apapap

rezerveleri alalım

bu arada yasemin hala limoni. ulan zaten hangi sevgilim biraz ekşise ileride bana tekmeyi vuruyor anasını satayım. bu seferde iş bulamadığı için bunalımda. bir yandan işle uğraşıyorum bir yanda da onu teselli etmeye çalışıyorum. allahtan iş arkadaşlarımın hepsi çok iyi insanlardı. hala da ziyaretlerine giderim, kral insanlardı ama iş gibindirikti işte. şubat ayında yasemin geldi izmire bir haftalığına. bende iki gün hastane falan dedim yırttım işten. bu arada bizim basın danışmanına da yasemine iş aradığımızı varsa tanıdık ibr yerlerde yardımcı olursa çok sevineceğimi söyledim. sağolsun adam hemen iki üç görüşme ayarladı. yasemin geldi bu görüşmelere gitti ama maalesef beğenmedi hanım efendi.

görüşmeye gittiği bir kanal gel başla hemen dedi ama şartları asgari ücret+sigorta. ee işte ben burada yeni ev kuracağım kiraya mı eşyayaya mı bu para yeter? yok işte zaten annemler de evlilik olmadan buraya gelmemi kabul etmezler. ulan madem kabul etmezler ne tak yemeğe plan kurduk o kadar. en baştan desene bunu. yya dedim gel biz de kal. gelmediğin yer değil. bir kaç içinde hem sen para biriktirirsin hem eleneceğiz ya biz bir zaman sonra eşya falan ne gerekiyorsa beraber alırız. ırın kırın devam edince tamam dedim sen bilirsin. yahu zaten izmir de bir tv kanalında iş bulmuşsun, geçici de olsa kalacak yerin var ama işte beyler kız milleti anlaşılması imkansız varlıklar.