2004 ten bugüne hikayem

2005 yazı alkol, hasret, aşk acısı olarak geçti. Arada bir Universiade yaşadık izmir’de. Dünya Üniversite Oyunları. Bilen panpalarım vardır. Ben de orada gönüllü oldum, ailemin zoruyla tabi. Oyunlar 10 gün falan sürdü. O biraz iyi geldi. Yeni arkadaşlar yeni insanlar falan. Yoksa hiç bir şey yapasım gelmiyordu içimden. Hatta basketbol hakemliği kursları açılmıştı çok ısrar ettiler gitmem için ama gitmedim, kafama sıçayım. gitsem ne olacaktı ama işte gitmek istemedim. Ulan ben o zaman uyanmak istemiyorum elimden gelse 7/24 uyuyacağım. Ama bitince eskiye dönüş kaçınılmaz tabi ki.

beyler 10 dakika mola verelim ben toparlayayım siz de soluklanın

Panpalar hayat böyle devam ederken ağustosun sonuna yaklaştık ama ben de gram ilerleme yok. Önceki entrylerde bahsettiğim peyzaj okuyan kız aradı. Napıyorsun ne ediyorsun falan derken ben dedi izmire geldim. Gelin bir akşam misafirim olun dedi. Benle beraber bizi tanıştıran çocuğu kastediyor. Arkadaş nasıl heyecanlı benim için. Mevzuları biliyor tabi oh diyor onunda sevgilisi yok, manalı manalı konuşuyor. Neyse biz gitmeden önce girdik markete rakımızı, mezelerimizi, bir de kız gelirken film getirin demişti, filmleri aldık eve geldik. Sofrayı kurduk içkileri içtik falan film izlemeye başladık.

panpa mola bitiyo, yolcuları topla yola devam...

Tabi film izlerken ben ayrı yere oturdum arkadaşım bana nasıl kaş göz yapıyor. Çocuğun o gece gözleri yerinden çıkmadı ya hiç bir zaman çıkmaz. Kız da tek başına oturuyor ama ben gitmiyorum çünkü Pınar’a aşığım hala. Gitsem elimi omzuna atsam belk tersleyecek belki yeni bir şeyler başlayacak ama yapamam ki başkasına dokunamam ki. kızla yan yana oturmadım bile. Kız belki bozulmuştur o duruma ama şimdi olsa yine aynısını yaparım. Panpalar kızlar bize pek güvenmez ama -varsa takip eden dişi panpalar bu lafım size- bir erkek gerçekten seviyorsa ve aşıksa ayrı olsa bile hiç bir halt yemez. Adriana Lima gelip dese ki gel seninle evleneceğim gitmeyiz, en azından ben gitmem. Ben hayatımın sultanını bulmuşum ne yapayım Adriana'yı Britney'i.

reserve

kayıntıyı da yaptık son biranın yerini hazır. hadi bakalım panpalar

reserved

Kardeşlerim , yazı yedik bitirdik böylece. Pınar tercih yapmadı, tekrar aynı dersaneye kayıt olmuş. Mig hep kötü haber verecek değil ya. Eylül geldi, okul açıldı. Bölüme başladık. Liseden bir sınıf arkadaşım da vardı aynı bölümde. Onunla ve bir kaç arkada tayfa olduk beraber takılıyoruz. Hep aklımda Pınar var , diğer kızlarla ilgilenmiyorum pek. Hatta bazen bir kızı keserken yakalıyordum kendimi, nasıl kızıyordum kendime. Neden kızıyorsun olm mal mısın kız çekip gitmiş sen hala başkasına bakmam diyorsun diye ancak çok sonraları düşünmeye başlıyorsun. Geç oluyor tabi

Okul açıldı değişiklik falan iyi geldi. içimdeki acının ateşi sönmüş hala kor ama en azından alev alev değil. Bölüme geçmek de iyi gelmişti. Kafa çocuklar vardı, en azından eğlenebiliyordum. Tabi ona eğlenmek denirse. Yüzüm gülüyor ama kalpte hala sıkıntı var. Bazen zorluyorum kendimi hatta arkadaşlarımda kızıyorlar kimseye bakmıyorum, gösterdiklerini beğenmiyorum. Biliyorum beyler çivi çiviyi söker ama ben çiviyi sökmek istemiyorum ki ben böyle mutluyum belki. başka kimseyle mutlu olacağımı düşünmüyorum ki. öyle bir ihtimal yok benim için

9 sene okuyamam mk cok uzun roman olur lan o

birayı açtık bekliyoruz durmak yok non-stop saldır başkan devam

1.5 sene sonra yazıyorum tekrardan sözlüğe ,devam kamka takipteyim

yeni gelen takip eden herkese çok teşekkürler. devam ediyoruz alkoller alındı kafalar açık
http://www.youtube.com/watch?v=V47nffPavWI

reserved bakıcam bi ara

Geldik yine ekim ayına. Malum pınarın doğum günü var. doğum günü akşamı dışarı çıktım tabi arkadaşlarla. içmeye başlamadan ben buna bir mesaj attım. “Doğum günün kutlu olsun, uzakta olsan da”. Yolladım ama beklemek ölüm geldi panpalar. Zaten bu kızdan hep bekledim ama bir türlü olmadı işte. Aradan yarım saat geçti çaat bir mesaj geldi. Tabi ki Pınar’dan. Beyler öyle bir an gelir ki bir mesaj, bir gülümseme, samimi olmasa bile samimi taklidi bir teşekkür, içten bir özür bile sizi tekrar hayata bağlamak için yeter de artar. başlarken anlattığım mevzuda, dün kız bana arayıp da söyleseydi durumu ve kusura bakma deseydi bile bana yeterdi. bazen ufacık bir şey bile dünyayı yeniden sevmeniz için bir nedendir.

Ne yazsa beğenirsininz. Ben ondan mesaj beklerken cep telefonuyla evleneceğim resmen, onunla tek iletişim kaynağım o diye gözüm gibi koruyorum ama öyle bir cevap ki fırlatıp atacaktım telefonu.
Okurken beynimden vuruldum resmen. “ Pardon tanıyamadım, kimsiniz”. Panpalar kanım çekildi, ruhum öldü o an resmen. Ne demek kimsiniz lan. Hayatını darmadağın edip gittiğin adamı bu kadar kolay mı unutmak. Kolaymış beyler. Daha sonra sormuştum bu mesajı. Gerçekten tanıyamadım demişti.

tekelshoptan tuborglarımı aldım geldim dinliyom

Ben de “ tanıdığımı zannettiğim birine atmıştım bu mesajı ama tanıyamamışım. Kusura bakmayın” yazdım yolladım. Yolladım ama nasıl yolladım hala hatırlamıyorum. Ne düşünüyordum ne hissediyordum hala hatırlamam o anı. Ama dünyayı dinamitleyip üzerime yıkmıştı bir kere. Yine enkaz olmuştum. Ben mesajı yolladım ama dua ediyorum artık cevap vermesin diye. Biliyorum bir cevabı daha kaldıramacağım, şişelerle ilk cama girişeceğim, çarşı karışacak. Allah’tan gelmedi. Ama bekledim ulan “hala tanıyamadım” mesajını korkarak. Ne yalan söyleyeyim panpalar bekledim. Bir kere güven gidince bir daha yerine koymak çok zordur. O gece ilk defa çok ciddi olarak güvenim sarsılmıştı.

@282 abi bunu bana da biri yapmıştı bilerek yapıyolar amk, güya kızlar duygusal varlıklar diyorlar ya hep... asıl bunlar ruhsuz, özellkle ayrıldıktan sonra bişey oluyor bunlara