1. 26.
    +1
    kardeş bu kızlar böyle işte amk, çoğu duygusuz varlıklar, en ufak defonda ayrılmaya bakıyorlar, onun için onları giblememek en güxeli hem bu bizim gibimsonik kızlara aşırı düşkünlüğümüzden zütleri nirvanaya ulaştı bunların.. Saça gelince sana fiyto sarımsak özlü şampuanı öneriyorum, herhangi bir bitkisel ürün satan yere git, buna aktarda deniyo, bu şampuanı al kesinlikle sarımsak kokmuyo, yanında hatta bir losyonuda var 12-13 lira birşey onu düzenli kullan dökülmenin durduğunu göreceksin, birde saçını sıcak değil soğuk suyla yıka soğuk su kan dolaşımını hızlandırır.. dediğimi yap birşey kaybetmeszsin belki bir yararımız dokunur amk, hayatta bir gibime yaramıyoz bari sana yararımız dokunsun..
    ···
  2. 27.
    0
    @2 adalet BAKANI.
    ···
  3. 28.
    0
    @2 korktum bin
    ···
  4. 29.
    0
    @1 ingilizce biliyorsan 2 dk oku.. bilmiyorsan söyle çevireyim.. adamlar haklı beyler.!

    http://imgim.com/inspire_others_06.jpg

    http://imgim.com/the-worl...oyster-154429-530-663.jpg
    ···
  5. 30.
    0
    olm anlattıkların arasından intihar etmeni gerektircek hiç bişey göremedim. hatta gayet sıradan ve basit sorunların var. sonuçta erol evgin, erol büyükburç gibi sanatçılarımız yıllardır peruk takıyor. intihar etceğine tarlabaşındaki yada kadıköydeki perukçulardan kendine uygun bir peruk alabilirsin. üstelik bahsettiğin tüfeği eminönünde okutarsan sevdiğin arabayı günlük kiralayacak paran da olur. geriye sadece senden ayrılan huuryu ayarlamak kalır. onu da halledersin koçum yaa. önceden verdiyse gene verir. hadi şimdi sil gözünün yaşını. bidaada böyle mal mal konuştuğunu görmeyeyim. sıpa seni.. kereta ya...

    Not: peruk takan ünlülerin isimlerindeki erol benzerliğinden yola çıkarak seninde isminin erol olabileceğini düşünüyorum. ama bunun konumuzla uzaktan yakından bir ilgisi yok. zaten gibimde de değil. gibtir git lan.
    ···
  6. 31.
    0
    beyler gibtir edin benim derdim fazla benim az muhabbetini. Yeter!Herkes kendi hayatında bir kahraman, herkesin bir hikayesi var. insanlar yılgınlığa düşebilir hayatın zorluklarından ki doğaldır.Önemli olan seni seven insanları düşünerek karar alabilmenizdir. giberim belanızı adam akıllı düşünün lan.
    ···
  7. 32.
    0
    @2 gibmiş
    ···
  8. 33.
    0
    yaşım 22 panpa az çok aynıyız benimde param yok sevgilim yok zaten hiç olmadıda ha iyi kötü bir bölüme gidiyorum ama bitirebileceğimi bitirsem bile bir taka yarayacağını sanmıyorum zaten sorsan bütün sözlük az çok aynı durumdayızdır o yüzden bize benzeyen bizim gibi insanların olduğu bu yerde bulunuyoruz hayat hiçbirimiz için kolay değil hatta bazıları için seninkinden bile zor bende önceden senin gibi intihar etmeyi düşünüyordum; sonra nefesimi bayılana kadar tuttum ve ayıldığımda ölü bir adamdım acaba yaşasaydım ne olacaktı diye hayatımı bir film gibi izlemeye başladım. ha sorsan pek bi tak değişmedi hayat hala zor ama artık ben hiçbirşey hissetmiyorum. sadece merak işte amk.
    ···
  9. 34.
    0
    dünya sağlık örgütünce yapılan bir araştırmaya göre dünyadaki mevcut tarım alanları ancak 600 milyon insanın beslenmesine yetecek kadarmış. ben pek inanmadım çünkü yiyeceğimizi 2, 3, hatta 4 de bölerek de hayatta kalabiliriz. yine de iyi düşün. insanda akıl var, zora sıkışınca kaçanlar daha çok akılsızlar, yüreksizlerdir.
    ···
  10. 35.
    0
    reserved pm atıcam şimdi
    ···
  11. 36.
    0
    aynı durumlar aynen bende de var panpa ama intihar etmeyi düşünmüyorum ayrıca askerliği nasıl okadar tecil ettirdiğini sorabilir miyim
    ···
  12. 37.
    0
    keşke kolun bacağın kopuk olsa yüzünde kocaman bi yara izi olsa sağır dilsiz okuma yazma bilmeyen kara cahil olsan.

    bi kıyasla kendini, şımarık huur çocuğu
    ···
  13. 38.
    0
    @1 hayata giblenmeme rekoru kırdır bence panpa
    ···
  14. 39.
    0
    geride kalanlar? annen-baban? can dündar'ın bi yazısı vardı, kendi cenaze törenini dışarıdan seyrettiğini hayal ettiği bi yazı.

    bekle buluyum da oku amk. editliyecem

    edit:

    cenaze töreni

    Hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün

    Bir zamanlar bir pgiboloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı… Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde… Deniyordu ki; “Arada bir, çok bunaldığınızda, hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün”…

    Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım… Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum… Ama “kendi ölümümüzü ve cenazemizi” düşünmemiz tavsiye ediliyordu… Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an… Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim… Diyordu ki; ” bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız…

    Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın… O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün… Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin… Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın…

    Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz… Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi… Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini… Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin…

    Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım… Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine… Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini… Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı… Görüyordum işte “babaaaa…” diye ağlayan biricik oğlumu… Eşim kucağında “ağlayan emanetimle” ayakta durmaya çalışıyordu perperişan… Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla… Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını… Kardeşlerim, akrabalarım “çok erken gitti, doyamadı oğluna…” diyordu acıyan ses tonlarıyla… Ve dostlarım… Onlar da şaşkındı… Bazısı “daha dün birlikteydik, nasıl olur…?” diyordu…

    Bunları seyredip onlara “hayır ölmedim, burdayım..” demek istedim hayal olduğunu unutup… Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devdıbını okumadan kitabın…

    Farkındalık önemli bir kavramdır pgibolojide… Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar… Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim… Almam gereken dersi ve mesajı almıştım… Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum… Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum… Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik… Biraz kendime geldikten sonra devam ettim hayatımın en zor hayaline… Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı… Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında… Onlarda bıraktığım izleri, yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek ben konuşturacaktım hayalimde… içlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak…

    Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım… Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin… Diğerlerine geçmiyorum… Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre “diğerlerine” artık sizlerde dahilsiniz…

    Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor “ölmüş” diye… Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız… Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi… Oysa ki yazarın amacı “Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini göstermekti… Benim de öyle… Lafı çok uzattım farkındayım… Ama hayat dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek kadar girintili çıkıntılı…

    Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen YENiDEN DOĞDUM… Bilgisayar diliyle “format attım hayatıma”… Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim… Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti…

    Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı… işte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı… Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devdıbını getirirseniz buna değer bence… Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim… Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki…

    Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın… LÜTFEN ARADA BiR, BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN, DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇiRiN…

    Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce Allah’tan başka bilen yok… işte bu yüzden hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın, ertelemeyin… Bilerek – bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edin… Sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın…

    Biraz Hıncal abi tarzı olacak ama, sevginizi ve verdiğiniz değeri haykırın onlara iş işten geçmeden… Ve en önemlisi; VERDiĞi -VERMEDiĞi, ALDIĞI – ALMADIĞI HERŞEY iÇiN, TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDiN YÜCELER YÜCESi YARADAN’A…

    CAN DÜNDAR
    Tümünü Göster
    ···
  15. 40.
    0
    yavrucum çok büyük ihtimalle organik bir sebepten intihara meyillisin bak deden de intihar etmiş demek ki sizin beyin kimyanızda var bişeyler git doktora ilaç yazdır kendine
    ···
  16. 41.
    0
    @6 2 yazlığı var ailemin amacebimde sigara param yok o noolcak ?
    ···
  17. 42.
    0
    umudunu kaybetme diye bi film var aç onu izle...
    ···
  18. 43.
    0
    bu da gelir bu da geçer

    gamlanma gönül gamlanma ...
    ···
  19. 44.
    0
    panpa 20 yaşındayım etrafımda 2 3 tane insan var normal ınsanlarla ılıskı kuramıyorum cok basıt gelıyolar sosyal bı hayatım yok hiç bişey benı mutlu etmıyo param yok hayaller cherookedan başlıyo sen dusun babam alkolık aile duzenı yok evde yemek pişmiyo kimseye açılamıyorum derdımı hep içimde patlıyo sürekli bi hayal dunyası ıcıne gırdım uyusturucuya bulastım cok zor bıraktım ama bıraktım duygularım silindi insalıgım köreldi ne biliyim ama hıc dusunmedım ıntıharı amk çok ezikce panpama yakışmaz giberün
    ···
  20. 45.
    0
    şimdi tek umudum var en sevdiğim arabayı bir şekilde çalıp ayrıldığım sevgilimi evinden alıp onu biraz gezdirmek ve mutlu etmek..
    ···